Tsung-Dao Lee

Tsung-Dao Lee

Tsung-Dao Lee (1957)
Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1926 Szanghaj
Zawód, zajęcie	fizyk
Alma Mater	Uniwersytet Zhejiang University of Chicago
Uczelnia	Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley Institute for Advanced Study Uniwersytet Columbia

Tsung-Dao Lee (chiń. 李政道; pinyin Lǐ Zhèngdào; ur. 24 listopada 1926 w Szanghaju) – amerykański fizyk pochodzenia chińskiego, laureat nagrody Nobla.

Życiorys

Pochodzenie i kariera

Urodził się w Szanghaju, tam też uczęszczał do szkoły. W latach 1943-1944 studiował na Uniwersytecie Zhejiang w Hangzhou, a następnie podjął studia na Narodowym Uniwersytecie Południowozachodnim w Kunming. W 1946 roku uzyskał stypendium rządowe pozwalające mu kontynuować edukację w Stanach Zjednoczonych. Podjął studia na University of Chicago, gdzie został doktorantem Enrico Fermiego. Stopień doktora uzyskał w 1950 roku – tematem jego rozprawy była Zawartość wodoru w białych karłach (Hydrogen Content of White Dwarf Stars)^[1].

W latach 1950-1953 pracował m.in. w Obserwatorium Yerkes, na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley oraz w Institute for Advanced Study. W 1953 roku został zatrudniony na stanowisku assistant professor na Columbia University^[2].

W 1955 roku uzyskał tytuł Associate Professor, w roku 1956 został najmłodszym profesorem w historii Uniwersytetu Columbia (miał wówczas 29 lat)^[2].

W 1957 roku (w wieku 31 lat) został laureatem nagrody Nobla w dziedzinie fizyki wraz z Chen Ning Yangiem za teorię zakładającą, że oddziaływania słabe pomiędzy cząstkami elementarnymi nie zachowują symetrii parzystości. Teoria ta została potwierdzona eksperymentalnie przez Chien-Shiung Wu^[2]. Chen Ning Yang i Tsung-Dao Lee byli pierwszymi chińskimi laureatami nagrody Nobla.

W 1960 został profesorem fizyki w Institute for Advanced Study, a trzy lata później powrócił na Uniwersytet Columbia. W 2012 roku przeszedł na emeryturę^[2].

Życie prywatne

W 1950 roku ożenił się z Jeannette Hui-Chun Chin. Mają dwóch synów: Jamesa i Stephena^[1].

Przypisy