Turkuśnik czarnogrzbiety

Turkuśnik czarnogrzbiety
Irena cyanogastra[1]
Vigors, 1831
Ilustracja
Samiec i samica podgatunku ellae; ilustracja autorstwa J.G. Keulemansa opublikowana w 1891 roku w czasopiśmie „Ibis”
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

turkuśniki

Rodzaj

Irena

Gatunek

turkuśnik czarnogrzbiety

Synonimy
  • Irena cyanogaster Vigors, 1831[1]
Podgatunki
  • I. c. cyanogastra Vigors, 1831
  • I. c. ellae Steere, 1890
  • I. c. hoogstraali Rand, 1948
  • I. c. melanochlamys Sharpe, 1877
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 NT pl.svg

Turkuśnik czarnogrzbiety[3] (Irena cyanogastra) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny turkuśników (Irenidae). Występuje endemicznie na Filipinach.

Systematyka

Takson ten bywał dawniej łączony w jeden gatunek z blisko spokrewnionym turkuśnikiem indyjskim (I. puella)[4]. Wyróżniono cztery podgatunki I. cyanogastra[5][6][3]:

  • turkuśnik czarnogrzbiety (I. cyanogastra cyanogastra) – Luzon, Polillo i Catanduanes.
  • turkuśnik samarski (I. cyanogastra ellae) – Bohol, Leyte i Samar.
  • I. cyanogastra hoogstraaliMindanao i Dinagat.
  • turkuśnik czarnorzytny (I. cyanogastra melanochlamys) – Basilan.

Charakterystyka

Długość ciała 23,3–27,5 cm; masa ciała samców 71–96,1 g, samic z podgatunku ellae 75,9–89,7 g, dwóch samców oraz czterech samic z podgatunku hoogstraali odpowiednio: 72 g oraz 76 g i 69,4–78,4 g[4]. Ma dość duży, szary dziób, turkusowy wierzch głowy, kuper, pokrywy skrzydłowe i część lotek drugorzędowych. Cała reszta z wyjątkiem granatowego ogona czarna. Nogi są szare. Zamieszkuje tropikalne i subtropikalne lasy.

Status

IUCN od 2012 roku uznaje turkuśnika czarnogrzbietego za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej, od 1988 roku klasyfikowano go jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy. Głównym zagrożeniem dla gatunku jest postępujące wylesianie i degradacja siedlisk[2].

Przypisy

  1. a b Irena cyanogastra, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b Irena cyanogastra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. a b Nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Irenidae Jerdon, 1863 - turkuśniki - Fairy-bluebirds (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-09].
  4. a b D. Wells: Philippine Fairy-bluebird (Irena cyanogastra). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2015. [dostęp 2015-12-02]. (ang.).
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Dapple-throats, sugarbirds, fairy-bluebirds, kinglets, Elachura, hyliotas, wrens, gnatcatchers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-09]. (ang.).
  6. Philippine Fairy-bluebird (Irena cyanogastra). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
IrenaEllaeKeulemans.jpg
Irena cyanogaster ellae
Status iucn3.1 NT pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5