Tytus Babczyński

Tytus Babczyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1830
Warszawa

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1910
Ulasek

Profesor nauk technicznych
Specjalność: matematyka, fizyka i mechanika
Alma Mater

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Doktorat

1872
Uniwersytet w Petersburgu

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie
Szkoła Główna Warszawska
Uniwersytet Warszawski

Grób Tytusa Babczyńskiego na cmentarzu powązkowskim

Tytus Babczyński (ur. 4 stycznia 1830 w Warszawie, zm. 19 czerwca 1910 w Ulasku)[1] – matematyk i fizyk polski.

Życiorys

Syn Kazimierza Babczyńskiego lekarza w 4 Pułku Strzelców Pieszych uczestnika powstania listopadowego. Ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Warszawie z tytułem architekta. W 1850 roku otrzymała stypendium rządowe na studia fizyki i matematyki na Uniwersytecie w Petersburgu. W 1857 roku otrzymuje tytuł magistra fizyki. W roku 1872 został doktorem Uniwersytetu Petersburskiego.

W latach (1857–1862) był profesorem wyższej matematyki i mechaniki w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, potem w latach (1862–1868) Szkoły Głównej, a w końcu Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1862–1887). Napisał pracę "O zjawiskach indukcji", która została nagrodzona złotym medalem na Uniwersytecie Petersburskim, a także "Wykłady algebry wyższej i Rachunku różniczkowego i całkowego", "Wstęp do dynamiki wyższej", "Sposób mnożenia funkcji symetrycznych i algebraicznych wymiernych". Zmarł w majątku Ulasek. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[2] (kwatera 24-3-16)[3].

Przypisy

  1. Nekrolog Kurier Warszawski 1910 nr 168 s.9
  2. Osobiste. Tytus Babczyński Kurier Warszawski 1910 nr 169 s. 4
  3. Cmentarz Stare Powązki: BABCZYŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-10-29].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Publikacje Tytusa Babczyńskiego w serwisie Polona

Media użyte na tej stronie