UMC

UMC-1

UMC-10

UMC (Uniwersalna Maszyna Cyfrowa) – wczesne komputery (maszyny cyfrowe) wytwarzane w Polsce^[1] oraz rodzina pierwszych komputerów produkowanych seryjnie przez Elwro od 1962 roku.

Nazwa

Określenie UMC (Uniwersalna Maszyna Cyfrowa) było skrótem od uniwersalnej, polskiej nazwy wczesnych jednostek obliczeniowych stosowanych w informatyce w latach 1950–1960. W odróżnieniu do MSKD (Maszyn Systemu Kart Dziurkowanych) stosowano ją do określenia maszyn cyfrowych dokonujących obliczeń numerycznych za pomocą lampowych bądź magnetycznych układów elektronowych. W fachowej terminologii stosowano je zarówno wobec maszyn cyfrowych wyprodukowanych w kraju jak również tych powstałych za granicą.

Rodzaje maszyn

W Polsce powstało kilka maszyn tego typu. Były to:

• XYZ – wyprodukowanym w Zakładzie Aparatów Matematycznych PAN^[2],
• Z-KTR – stworzonym na Politechnice Warszawskiej^[2],
• EMAL 2 – stworzony w Instytucie Badań Jądrowych PAN^[2],
• UMC-1 – lampowy ELWRO,
• UMC-10 – tranzystorowa wersja komputera UMC-1. ELWRO.

Skonstruowane na przełomie lat 50. i 60. XX wieku na Politechnice Warszawskiej w Katedrze Budowy Maszyn Matematycznych, kierowanej przez prof. Antoniego Kilińskiego. Wykorzystywały nietypową arytmetykę negabinarną opracowaną przez matematyka, prof. Zdzisława Pawlaka. Programowanie tych maszyn (początkowo wyłącznie w języku maszynowym) uważane było za zadanie nadzwyczaj trudne.

Stosowane języki programowania:

• W-18, W-20^[3]
• ALGUM^[4]
• ALGOL 60 tylko UMC-10^[5].

Zobacz też

• United Microelectronics Corporation (UMC)

Przypisy