Uganda na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984

Uganda na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984

Kod MKOl	UGA
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1984 Los Angeles
Chorąży	Ruth Kyalisima
Liczba zawodników	26 w 24 konkurencjach w 5 dyscyplinach
Medale Pozycja: –. Złoto 0 Srebro 0 Brąz 0 Razem 0

Reprezentacja Ugandy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 liczyła 26 zawodników (24 mężczyzn i 2 kobiety), którzy startowali w pięciu dyscyplinach. Nie zdobyli oni żadnego medalu^[1]. Chorążym Ugandy była lekkoatletka Ruth Kyalisima^[2], specjalizująca się w biegach płotkarskich^[3]. Nie można jednoznacznie ustalić najmłodszego i najstarszego reprezentanta, ponieważ data urodzenia dwóch kolarzy jest nieznana^[1]. 22 zawodników debiutowało na igrzyskach^[1].

Był to siódmy start tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich^[2]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci tego kraju na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984, była 5. pozycja ex aequo (porażka w ćwierćfinale), jaką Dodovic Owiny i Charles Lubulwa zajęli w Boksie.

Tło startu

Narodowy Komitet Olimpijski powstał w 1950 roku^[4], a Międzynarodowy Komitet Olimpijski zatwierdził go w 1956 roku.

Przed startem w Los Angeles, Ugandyjczycy mieli na koncie medale igrzysk olimpijskich. Jedyny złoty dla tego kraju wywalczył John Akii-Bua. Jak na razie^[a] jedynym medalistą, który uczynił to więcej niż jeden raz, jest Leo Rwabwogo, który w latach 1968 i 1972, zdobył odpowiednio: brązowy i srebrny medal w Boksie^[2][5].

Uganda na letnich igrzyskach olimpijskich zadebiutowała w 1956 roku (wówczas jako kolonia brytyjska). Do czasu startu w igrzyskach w Los Angeles, Ugandyjczycy zdobyli 5 medali^[2].

Statystyki według dyscyplin

Boks

Ugandę w Boksie reprezentowało jedenastu zawodników. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji. Dwóch zawodników rozpoczęło zawody 29 lipca, czterech 30 lipca, dwóch 31 lipca, jeden 1 sierpnia, jeden 3 sierpnia, zaś ostatni 6 sierpnia.

Jednym z zawodników, który rozpoczął zawody 29 lipca, był Charles Lubulwa, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze piórkowej. W pierwszej rundzie zmierzył się z Shane'em Knoxem z Australii, z którym wygrał 3-2. W drugiej rundzie jego rywalem był Dieudonné Mzatsi z Gabonu, z którym wygrał 5-0. W następnej, trzeciej rundzie zmierzył się z Irlandczykiem, Paulem Fitzgeraldem, którego pokonał 3-2. W ćwierćfinale uległ 0-5 Peterowi Konyegwachie z Nigerii, i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 5. miejsce. W wadze piórkowej najlepszy był Meldrick Taylor ze Stanów Zjednoczonych^[6].

Tego samego dnia wystartował także William Galiwango, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkopółśredniej. W pierwszej rundzie jego przeciwnikiem był Anthony Rose z Jamajki, którego pokonał 5-0. W kolejnej zmierzył się z Nigeryjczykiem Charles'em Nwokolo. Tym razem przegrał 0-5, i zakończył swój udział w igrzyskach. Zawody wygrał Jerry Page ze Stanów Zjednoczonych^[7].

Następnego dnia kolejni Bokserzy z tego kraju rozpoczęli swoje pojedynki. Jednym z nich był William Bagonza, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze papierowej. W pierwszej rundzie wygrał przez RSC z reprezentantem Iraku, Abbasem Zeghayerem. W drugiej jego przeciwnikiem był Paul Gonzales ze Stanów Zjednoczonych, z którym Bagonza przegrał 0–5. W całych zawodach wygrał wspomniany Paul Gonzales^[8].

Tego samego dnia wystąpił kolejny zawodnik, którym był John Siryakibbe. Wziął on udział w rywalizacji pięściarzy w wadze koguciej. W pierwszej rundzie wygrał 3-2 z Wenezuelczykiem, Manuelem Vílchezem. W drugiej jego przeciwnikiem był Pedro Nolasco z Dominikany, z którym przegrał 0-5. W całych zawodach wygrał Włoch, Maurizio Stecca^[9].

Kolejnym zawodnikiem, startującym w igrzyskach, był Patrick Lihanda. Wziął udział w zawodach w wadze średniej. Lihanda odpadł już w pierwszej rundzie po porażce z Koreańczykiem, Sin Jun-seopem, (0–5). W całych zawodach triumfował wspomniany Sin Jun-seop^[10].

Również Jonathan Kiriisa wystąpił 30 lipca. Wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze półciężkiej. W pierwszej rundzie wygrał 5-0 z Malijczykiem, Djiguiblem Traoré. W drugiej jego przeciwnikiem był Kevin Barry z Nowej Zelandii, z którym przegrał 2–3. W całych zawodach wygrał reprezentant Jugosławii, Ante Josipović^[11].

Kolejnego dnia wystąpił m.in. John Kakooza, który wziął udział w rywalizacji Bokserów w wadze muszej. W pierwszej rundzie zmierzył się z Meksykaninem Fausto Garcíą, z którym przegrał (0-5). Mistrzem olimpijskim został Amerykanin, Steve McCrory^[12].

Kolejnym reprezentantem Ugandy był Vicky Byarugaba, Bokser wagi lekkośredniej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego rywalem był Simen Auseth z Norwegii, z którym wygrał 4-1. Kolejnym przeciwnikiem Byarugaby był Francuz Christophe Tiozzo, z którym przegrał 0-5. Mistrzem olimpijskim został Amerykanin, Frank Tate^[13].

Następnym zawodnikiem z Ugandy był Peter Okumu, Bokser wagi półśredniej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego rywalem był Neva Mkadala z Tanzanii, z którym wygrał 3-2. Jego następnym rywalem był Włoch Luciano Bruno, z którym przegrał 1-4. Mistrzem olimpijskim został Amerykanin, Mark Breland^[14].

Kolejnym reprezentantem Ugandy był Geofrey Nyeko, Bokser wagi lekkiej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego rywalem był Ama Sodogah z Togo, z którym wygrał 5-0. Kolejnym przeciwnikiem Nyeki był Amerykanin, Pernell Whitaker (zwycięzca całych zawodów^[15]), z którym przegrał 0-5.

Ostatnim reprezentantem Ugandy, był Dodovic Owiny, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze ciężkiej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego rywalem był Michael Kenny z Nowej Zelandii, z którym Owiny wygrał przez RSC. Jego przeciwnikiem w ćwierćfinale był Willie deWit z Kanady, z którym ugandyjski Bokser przegrał przez nokaut, i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 5. miejsce. W wadze ciężkiej najlepszy był Henry Tillman ze Stanów Zjednoczonych^[16].

Zawodnicy

• Charles Lubulwa
• William Galiwango
• William Bagonza
• John Siryakibbe
• Patrick Lihanda
• Jonathan Kiriisa
• John Kakooza
• Vicky Byarugaba
• Peter Okumu
• Geofrey Nyeko
• Dodovic Owiny

Zawodnik	Konkurencja	1/32	1/16	1/8	Ćwierćfinał	Półfinał	Finał		Źródło
		Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Pozycja
William Bagonza	waga papierowa	—	Zeghayer W RSC (druga runda)	Gonzales P 0:5	NQ			9.	[17]
John Kakooza	waga musza	—	García P 0:5	NQ				17.	[18]
John Siryakibbe	waga kogucia	Vílchez W 3:2	Nolasco P 0:5	NQ				17.	[19]
Charles Lubulwa	waga piórkowa	Knox W 3:2	Mzatsi W 5:0	Fitzgerald W 3:2	Konyegwachie P 0:5	NQ		5.	[20]
Geofrey Nyeko	waga lekka	BYE	Sodogah W 5:0	Whitaker P 0:5	NQ			9.	[21]
William Galiwango	waga lekkopółśrednia	Rose W 5:0	Nwokolo P 0:5	NQ				17.	[22]
Peter Okumu	waga półśrednia	BYE	Mkadala W 3:2	Bruno P 1:4	NQ			9.	[23]
Vicky Byarugaba	waga lekkośrednia	BYE	Auseth W 4:1	Tiozzo P 0:5	NQ			9.	[24]
Patrick Lihanda	waga średnia	—	Sin J-s P 0:5	NQ				17.	[25]
Jonathan Kiriisa	waga półciężka	—	Traoré W 5:0	Barry P 2:3	NQ			9.	[26]
Dodovic Owiny	waga ciężka	—	BYE	Kenny W RSC (2 runda)	deWit P TKO (1 runda)	NQ		5.	[27]

Kolarstwo szosowe

Ugandę w kolarstwie reprezentowało dwóch zawodników – Muharud Mukasa i Ernest Buule. Wystartowali w indywidualnym wyścigu ze startu wspólnego (odbył się on 29 lipca), jednakże obydwoje nie ukończyli go i zostali niesklasyfikowani. Mistrzem olimpijskim został Alexi Grewal ze Stanów Zjednoczonych^[28].

Zawodnicy

• Muharud Mukasa
• Ernest Buule

Lekkoatletyka

Ugandę w lekkoatletyce reprezentowało dziesięcioro zawodników (8 mężczyzn i 2 kobiety). 6 zawodników wystartowało w jednej konkurencji, a czterech wystąpiło w dwóch konkurencjach. Trzech zawodników wystąpiło 3 sierpnia, trzech 4 sierpnia, jeden 5 sierpnia, jeden 6 sierpnia, dwóch 12 sierpnia, a sztafeta 4 razy 400 metrów wystąpiła 10 sierpnia.

Jednym z pierwszych lekkoatletów ugandyjskich, którzy startowali w Los Angeles, był Charles Mbazira, który wziął udział w rywalizacji sprinterów w biegu na 100 metrów. Mbazira startował z trzeciego toru w drugim biegu eliminacyjnym. Z wynikiem 11,03 zajął 7. miejsce, co nie dało mu awansu do następnej rundy. W łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 69. miejsce na 82 sprinterów, którzy wystąpili w eliminacjach^[31]. Zwycięzcą tej konkurencji został Carl Lewis ze Stanów Zjednoczonych^[32].

Kolejnym reprezentantem Ugandy był Peter Rwamuhanda, który startował w eliminacjach biegu na 400 metrów przez płotki. Wystąpił w biegu eliminacyjnym nr 8, gdzie wylosował zewnętrzny, ósmy tor. Jego czas (50,55) pozwolił mu na zajęcie czwartego miejsca, a w generalnej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 23. miejsce na 45 startujących (nie przeszedł eliminacji)^[33]. Zwycięzcą tej konkurencji został Edwin Moses ze Stanów Zjednoczonych^[34].

Pierwszą kobietą reprezentująca Ugandę na tych igrzyskach, była Evelyn Adiru – specjalizująca się w biegu na 800 metrów. Wystąpiła w biegu eliminacyjnym nr 3, gdzie wylosowała zewnętrzny, ósmy tor. Jej czas (2:07,39) pozwolił jej na zajęcie szóstego miejsca, a w generalnej klasyfikacji pierwszej rundy zajęła 21. miejsce na 25 startujących (nie przeszła eliminacji). Zwyciężczynią tej konkurencji została Doina Melinte z Rumunii^[35].

Następnego dnia, w eliminacjach biegu na 400 metrów pojawiło się dwóch ugandyjskich sprinterów – Moses Kyeswa i Mike Okot. Pierwszy z nich wystąpił w biegu eliminacyjnym nr 5, gdzie wylosował zewnętrzny, pierwszy tor. Jego czas (46,78) pozwolił mu na zajęcie czwartego miejsca, jednakże nie przeszedł eliminacji. Zaś drugi z Ugandyjczyków wystartował w dziesiątym biegu eliminacyjnym (wylosował tor nr 1). Uzyskał czas 46,68, co pozwoliło mu na zajęcie piątego miejsca, jednakże podobnie jak Kyeswa, nie awansował do dalszej fazy zawodów. W generalnej klasyfikacji pierwszej rundy zajęli odpowiednio: 41. i 34. miejsce (na 80 startujących). Zwycięzcą tej konkurencji został Alonzo Babers ze Stanów Zjednoczonych^[36].

Jedynym przedstawicielem konkurencji technicznych był Justin Arop, który specjalizował się w rzucie oszczepem. W kwalifikacjach wystąpił w grupie B. W najlepszej próbie uzyskał odległość 69,76 m, tym samym nie wypełnił minimum potrzebnego do awansu do finału (83 metry) i został sklasyfikowany na 27. miejscu w gronie 28. uczestników tej konkurencji. Mistrzem olimpijskim został Arto Härkönen z Finlandii^[37].

Następnego dnia, w eliminacjach biegu na 400 metrów przez płotki wystartowała Ruth Kyalisima. W eliminacjach pobiegła w trzecim biegu eliminacyjnym, gdzie wylosowała tor nr 7. Czas, który uzyskała (57,38), dał jej awans (zajęła 3. miejsce w tym biegu) do biegu półfinałowego, który odbył się dzień później. Tam zaś startowała w drugim półfinale, gdzie wylosowała czwarty tor. Uzyskawszy wynik 57,02 (który jest zarazem jej rekordem życiowym), zajęła 7. miejsce, i nie awansowała do finału. W końcowej klasyfikacji zajęła 14. miejsce (na 26 zawodniczek). Zwyciężyła Marokanka, Nawal El Moutawakel^[38].

6 sierpnia, w biegu na 200 metrów wystartował John Goville. W eliminacjach startował z siódmego toru w dziesiątym biegu eliminacyjnym. Zajął drugie miejsce, przegrywając ze zwycięzcą o 0,27 sekundy (Goville uzyskał czas 21,59) a tym samym awansował do biegu ćwierćfinałowego, który odbył się tego samego dnia^[39]. W tym zaś (startując z siódmego toru w trzecim biegu ćwierćfinałowym) uzyskał czas 21,55, jednakże nie awansował do biegów półfinałowych. W łącznej klasyfikacji zajął 29. miejsce na 30 startujących. Zwycięzcą tej konkurencji został Carl Lewis ze Stanów Zjednoczonych^[40].

10 sierpnia w sztafecie 4 razy 400 metrów wystartowało czterech ugandyjskich sprinterów w składzie: Goville, Kyeswa, Rwamuhanda, Okot. Startowali w drugim biegu eliminacyjnym, w którym to uzyskali czas 3:06,65, a tym samym awansowali do półfinału, który odbył się tego samego dnia^[41]. Startowali w pierwszym biegu półfinałowym, w którym zajęli czwarte miejsce (uzyskali czas 3:04,02), jednak mimo to awansowali do finału^[42]. Ten zaś odbył się następnego dnia. Ugandyjczycy po raz kolejny poprawili swój wynik (tym razem uzyskując czas 3:02,09) i zajęli 7. miejsce, wyprzedzając jedynie ekipę Kanady^[43]. Zwyciężyła sztafeta amerykańska^[43].

Ostatnimi reprezentantami Ugandy w Los Angeles, byli Vincent Ruguga i Wilson Achia. Rozpoczęli oni swój występ od finału w biegu maratońskim. Ruguga uzyskał czas 2:17:54, i przybiegł na metę jako 29. zawodnik, zaś Achia nie ukończył biegu i został niesklasyfikowany. Zwycięzcą tej konkurencji został Carlos Lopes z Portugalii^[44].

Mężczyźni

• Charles Mbazira
• John Goville
• Moses Kyeswa
• Mike Okot
• Vincent Ruguga
• Wilson Achia
• Peter Rwamuhanda

Kobiety

• Evelyn Adiru
• Ruth Kyalisima

Kobiety

Pływanie

Ugandę w pływaniu reprezentował jeden zawodnik. Był nim Daniel Mulumba, który wystąpił w jednej konkurencji.

31 lipca Ugandyjczyk wystąpił w eliminacjach wyścigu na 100 metrów stylem dowolnym. Mulumba startował w dziewiątym wyścigu eliminacyjnym. Z wynikiem 1:07,86 zajął ostatnie, 8. miejsce w swoim wyścigu eliminacyjnym i tym samym nie awansował do następnej fazy zawodów (w łącznej klasyfikacji zajął ostatnie, 68. miejsce^[54]). Zwycięzcą tej konkurencji został Rowdy Gaines ze Stanów Zjednoczonych^[55].

Mężczyźni

• Daniel Mulumba

Podnoszenie ciężarów

Uganda w podnoszeniu ciężarów reprezentowana była przez dwóch sztangistów. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji.

Jako pierwszy podczas igrzysk wystąpił Fred Bunjo, który wystartował w kategorii do 75 kilogramów. W rwaniu dwie próby na 100 i 105 kilogramów miał udane, natomiast próbę na 110 kilogramów spalił. Rwanie zakończył na 20. miejscu^[57]. W podrzucie wszystkie trzy próby na 130, 135 i 140 kilogramów miał udane. Podrzut zakończył na 18. miejscu^[58], i z wynikiem 245 kilogramów w dwuboju zajął 18. miejsce wyprzedzając jednego sklasyfikowanego i dwóch niesklasyfikowanych zawodników^[59]. Zwycięzcą tej konkurencji został Karl-Heinz Radschinsky z RFN^[60].

Kolejnym reprezentantem Ugandy był John Kyazze. Startował w kategorii do 110 kilogramów. W rwaniu dwie próby na 92,5 oraz na 95 kilogramów spalił, natomiast trzeciej próby nie wykonał^[61]. W podrzucie pierwszą próbę na 115 kilogramów miał udaną, następną na 120 kilogramów spalił, natomiast ostatnią na 120 kilogramów, zaliczył. Podrzut zakończył na 12. miejscu^[62]. Jednakże nie zaliczywszy rwania, Kyazze został niesklasyfikowany^[63]. Zwycięzcą tej konkurencji został Norberto Oberburger z Włoch^[60].

Zawodnicy

• Fred Bunjo
• John Kyazze

Uwagi

Przypisy