Ulów (województwo lubelskie)

Ulów

wieś
Remiza
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	tomaszowski
Gmina	Tomaszów Lubelski
Liczba ludności	280
Strefa numeracyjna	84
Tablice rejestracyjne	LTM
SIMC	0902694
Położenie na mapie gminy wiejskiej Tomaszów Lubelski Ulów
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ulów
Położenie na mapie województwa lubelskiego Ulów
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego Ulów
50°28′14″N 23°17′22″E/50,470556 23,289444

Ulów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tomaszów Lubelski.

Historia

W XVI wieku istniało w Ulowie puste uroczysko leśne, przy którym było jeziorko Niedźwiedzie należące do Werechań. W XVII wieku na miejscu uroczyska osadzono wieś. W 1660 roku Jan Sobiepan Zamoyski, wojewoda sandomierski dał braciom Zagurczykom prawo dożywocia na gruncie należącym do Huty Szarowolskiej i Huty Ciotuskiej oraz zezwolił na przyłączenie odnośnych gruntów do Ulowa. W 1792 roku wieś należała do ordynackiego klucza huciskiego.

W 1743 roku we wsi znajdowały się winnice i karczmy, a w 1776 roku wybudowano dworek na pustym gruncie włościańskim. Rejestrowano wówczas także folwark i karczmę. W 1840 roku miejscowość podlegała unickiej parafii w Łosińcu i ordynackiej gminy Rogóźno. W końcu XIX wieku istniała w Ulowie szkoła, w której uczył Lucjan Malinowski, znany slawista. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku we wsi bronił się 204 Pułk Piechoty pułkownika W. Eichlera, natomiast 20 września kapitulowały tutaj oddziały 23 i 55 DP oraz 3 pułku ułanów. Dnia 2 lutego 1943 roku Niemcy spacyfikowali wieś mordując 80 osób. Na terenie miejscowego cmentarza wojskowego pochowano 216 żołnierzy poległych i rozstrzelanych przez Niemców w pierwszej bitwie tomaszowskiej. W 1960 ciała ekshumowano i pochowano na cmentarzach w Tomaszowie i Łosińcu.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.

Wykopaliska

Wykopaliska archeologiczne w Ulowie w 2008 r.

W 2002 roku archeolodzy z UMCS odkryli w Ulowie dwie osady i cmentarzysko utożsamiane z ludem germańskich Herulów. Jedna z osad miała 13 ha powierzchni, druga 7, a blisko hektarowe cmentarzysko może kryć nawet do pół tysiąca pochówków.

Ulów jest pierwszym znanym stanowiskiem herulskim na terenie rdzennej Polski, poza znanymi dotychczas odkryciami grupy olsztyńskiej z terenu Warmii i Mazur^[1].

Stanowisko w Ulowie zaczęło być znane od 2001 roku, gdy dyrektor Muzeum Regionalnego w Tomaszowie Lubelskim Eugeniusz Hanejko zainteresował się penetrowaniem terenu przez poszukiwaczy militariów. Wieś była bowiem w 1939 roku areną dużych walk wojsk polskich z niemieckimi o Tomaszów. W spopielonych grobach archeolodzy odkrywają dziś ceramikę, metalową biżuterię, rzymskie monety i szkło. Znalezisko dorównuje swym znaczeniem odkryciom w Masłomęczu. Na miejscu opiekę nad badaniami sprawuje dr Barbara Niezabitowska, a nadzór naukowy ma prof. dr hab. Andrzej Kokowski.^[2].

Wydobyty podczas eksploracji cmentarzyska pokaźnej wielkości dobrze zachowany grot wykonany z brązu, stanowił prawdopodobnie detal z paradnego oszczepu, z profilowaną tuleją. Znalezisko to datowane jest wstępnie na okres kultury halsztackiej, czyli wczesnej epoki żelaza, rozwijającej się na terenie Europy ok. 800-400 lat p.n.e. Zdania co do datowania tego znaleziska są zresztą podzielone i np. oponenci twierdzą, że to import rzymski wykonany na terenie Cesarstwa a przywieziony tu w okresie od II wieku p.n.e. do V wieku naszej ery.

Zobacz też

• Ulów

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Odkrycia w Ulowie
• Ulów (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 787 .