Ulf Kristersson
_(cropped).jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 grudnia 1963 |
|---|---|
| Premier Szwecji | |
| Okres | od 18 października 2022 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister ds. ochrony socjalnej Szwecji | |
| Okres | od 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Ulf Hjalmar Ed Kristersson (ur. 29 grudnia 1963 w Lund) – szwedzki polityk i urzędnik samorządowy, deputowany, od 2010 do 2014 minister, od 2017 lider Umiarkowanej Partii Koalicyjnej, od 2022 premier Szwecji.
Życiorys
Ukończył w 1988 studia z zakresu nauk ekonomicznych na Uniwersytecie w Uppsali. Zaangażował się w działalność Umiarkowanej Partii Koalicyjnej. W 1988 wybrano go na przewodniczącego jej organizacji młodzieżowej – Umiarkowanej Ligi Młodzieży. W 1992 ubiegał się o reelekcję jako przedstawiciel partyjnych liberałów, przegrywając nieznacznie z reprezentującym konserwatystów Fredrikiem Reinfeldtem[1].
W 1991 uzyskał mandat posła do Riksdagu, w którym zasiadał do 2000. Krótko pracował w sektorze prywatnym, następnie w 2002 objął stanowisko członka władz wykonawczych ds. finansów w gminie Strängnäs. W 2006 został zastępcą burmistrza Sztokholmu ds. społecznych i pracy. Po wygranych przez centroprawicową koalicję wyborach parlamentarnych w 2010 i rekonstrukcji rządu objął stanowisko ministra ds. ochrony socjalnej (w ramach Ministerstwa Zdrowia i Spraw Społecznych) w gabinecie Fredrika Reinfeldta. Zakończył urzędowanie w 2014, pozostając członkiem parlamentu na kolejną kadencję.
W październiku 2017 zastąpił Annę Kinberg Batrę na funkcji lidera Umiarkowanej Partii Koalicyjnej[2]. W 2018 ponownie został wybrany na posła do szwedzkiego parlamentu[3].
2 października 2018 przewodniczący Riksdagu powierzył mu misję stworzenia nowego rządu[4]. 14 października polityk ogłosił jednak niepowodzenie podjętej misji[5]. Ponownie podjął się tej misji po nieudanej próbie utworzenia gabinetu przez urzędującego socjaldemokratycznego premiera Stefana Löfvena. Zaproponował wówczas powołanie rządu mniejszościowego Umiarkowanej Partii Koalicyjnej i chadeków. 14 listopada parlament nie zaaprobował jego kandydatury; przeciw głosowali m.in. przedstawiciele dwóch pozostałych partii Sojuszu, motywując to nadmierną zależnością takiego gabinetu od Szwedzkich Demokratów[6]. W połowie 2021, po przegłosowaniu wotum nieufności dla drugiego rządu Stefana Löfvena, ponownie bez powodzenia próbował stworzyć większość dla swojej kandydatury na premiera[7].
W wyborach w 2022 Ulf Kristersson został kolejny raz wybrany do szwedzkiego parlamentu[8]. Cztery ugrupowania centroprawicowej opozycji wobec tworzonego przez socjaldemokratów gabinetu Magdaleny Andersson uzyskały wówczas większość w Riksdagu (176 na 349 mandatów). 14 października 2022 uzgodniły one utworzenie rządu Ulfa Kristerssona, tworzonego przez przedstawicieli Umiarkowanej Partii Koalicyjnej, Chrześcijańskich Demokratów i Liberałów, a także popieranego przez prawicową partię Szwedzcy Demokraci[9]. 17 października parlament zatwierdził kandydata koalicji na stanowisku premiera (uzyskał 176 głosów „za”)[10]. Następnego dnia Ulf Kristersson przedstawił skład swojego rządu, który tym samym rozpoczął funkcjonowanie[11].
Przypisy
- ↑ Så nådde han toppen. aftonbladet.se, 18 września 2006. [dostęp 2018-01-04]. (szw.).
- ↑ Ulf Kristersson formally named new Moderate Party leader. sverigesradio.se, 2 października 2017. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
- ↑ Beslut resultat val till riksdagen 2018. val.se, 16 września 2018. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).
- ↑ Swedish center-right leader asked by parliament speaker to try to form government. businessinsider.com, 2 października 2018. [dostęp 2018-10-02]. (ang.).
- ↑ Swedish center-right Alliance leader abandons attempt to form government for now. reuters.com, 14 października 2018. [dostęp 2018-10-15]. (ang.).
- ↑ Swedish parliament rejects center-right prime minister, deadlock continues. politico.eu, 14 listopada 2018. [dostęp 2018-11-15]. (ang.).
- ↑ Sweden political crisis: Conservatives fail to form majority government. euronews.com, 1 lipca 2021. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).
- ↑ Beslut resultat val till riksdagen 2022. val.se, 17 września 2022. [dostęp 2022-09-19]. (szw.).
- ↑ Jacob Ruderstam, Fanny Westling, Amanda Hällsten: Här är överenskommelserna i nya Tidöavtalet. aftonbladet.se, 14 października 2022. [dostęp 2022-10-17]. (szw.).
- ↑ Så röstade partierna i statsministeromröstningen. dn.se, 17 października 2022. [dostęp 2022-10-17]. (szw.).
- ↑ Sveriges nya regering. regeringen.se, 18 października 2022. [dostęp 2022-10-18]. (szw.).
Bibliografia
- Profil na stronie Rządu Szwecji. [dostęp 2018-01-04]. (szw.).
- Profil na stronie Riksdagu. [dostęp 2018-01-04]. (szw.).
|
| Przewodniczący Rady Europejskiej |
|
|---|---|
| Członkowie Rady Europejskiej (27) |
|
| Przewodniczący Komisji Europejskiej |
|
| Przedstawiciele organów Unii Europejskiej |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flaga Finlandii
.svg)
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
This is a logo for European Council and the Council of the European Union. The logo is inspired by the lantern-shaped structure at the heart of the Europa building, the headquarters of both institutions.
Autor: European People's Party, Licencja: CC BY 2.0
EPP Congress Rotterdam - Day 1