Ulica Kurkowa we Wrocławiu

ulica Kurkowa
Nadodrze
Ilustracja
(c) lelekwp, CC BY 3.0

Widok ul. Kurkowej z okolicy skrzyżowania z ul. Kaszubską na północny zachód; widoczne kominy wrocławskiej elektrociepłowni[a]
Państwo Polska
Województwo dolnośląskie
MiejscowośćWrocław
Długość743 m[1]
Poprzednie nazwyOffene Gasse, Schießwerderstraße
Przebieg
Ikona ulica skrzyżowanie.svgświatła0 mul. Dubois / pl. Maxa Borna
Ikona ulica skrzyżowanie.svg160 mul. Składowa / ul. Otwarta
Ikona ulica z lewej.svg220 mul. Składowa
Ikona ulica z prawej.svg250 mul. Kurkowa (rozwidlenie)
Ikona ulica z prawej.svg300 mul. Kaszubska
Ikona ulica z prawej.svg365 mul. Ptasia
Ikona ulica z prawej.svg470 mpl. Strzelecki
Ikona ulica z prawej.svg554 mpl. Strzelecki
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Kurkowa”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Kurkowa”
Ziemia51°07′13,5″N 17°01′41,5″E/51,120417 17,028194

Ulica Kurkowa (do 1945 r. Schießwerderstraße) – ulica na wrocławskim Przedmieściu Odrzańskim, łącząca dziś ulicę Dubois (przy placu Maksa Borna) z Placem Strzeleckim, długości 554 m[1][2].

Historia

Przed rozbiórką fortyfikacji miejskich (do 1808 roku) i bezpośrednio po niej była to podrzędna droga na przedpolu dawnego Odrzańskiego Dzieła Koronowego i Srebrnego Szańca. Jej zabudowa po roku 1808 była bardzo słaba i skupiała się po wschodniej stronie drogi, która aż do roku 1824 pozostawała bezimienna. Dopiero potem nazwano ją Offene Gasse (Zaułek Otwarty, bo wciąż pozostawała z jednej strony niezabudowana)[3]. Następnie, po wybudowaniu dwóch mostów: łączącego Kępę Mieszczańską z lewym brzegiem Odry Południowej Königsbrücke (w 1875, dziś Most Sikorskiego) oraz łączącego tę wyspę z prawym brzegiem Odry Północnej Wilhelmsbrücke (w 1876, dziś stary Most Mieszczański), ulica została po stronie południowej przedłużona do Salzstraße (dziś ul. Cybulskiego), a na północnym końcu do Schießwerderplatz (dosłownie „plac Kępy Strzeleckiej”, od istniejącej tu dawnej strzelnicy miejskiej, dziś plac Strzelecki) i od końca lat 70. XIX wieku[b] do 1945 roku nazywała się Schießwerderstraße. Po II wojnie światowej nazwana została ulicą Kurkową, co nawiązywało do mieszczańskiego bractwa kurkowego, jednej z działających tu w przeszłości organizacji strzeleckich[4].

Z ulicą Kurkową związana jest m.in. przeszłość Edith Stein, gdyż znajdował się tu skład drzewny prowadzony przez jej rodziców i będący źródłem utrzymania całej rodziny. To do kamienicy przy Kurkowej 12, nieopodal tego składu drzewnego, wprowadziła się rodzina Edith, kiedy ta była jeszcze dzieckiem[5][6][7]

Podczas oblężenia Festung Breslau w 1945 roku kamienice wzdłuż tej ulicy w znacznej części zostały poważnie uszkodzone lub zniszczone. Całkowicie zburzone zostały domy na początkowym odcinku południowym[c], pomiędzy dzisiejszą ulicą Cybulskiego a Dubois (w związku z czym odcinek ten został w 1956 roku włączony do dzisiejszego placu Maksa Borna, wtedy nazywanego placem Dąbrowszczaków[8]), a także budynki na posesjach nr 30, 38, 44 i 55 do 59[9]. Te z kamienic, które nadawały się do remontu, zostały krótko po wojnie naprawione i zasiedlone, ale w następnych dziesięcioleciach ich stan techniczny (podobnie jak stan techniczny brukowanej jezdni) ulegał degradacji. Dlatego ulica Kurkowa stała się z czasem atrakcyjnym planem filmowym dla reżyserów kręcących filmy wojenne lub takie, które pokazują wydarzenia, mające miejsce krótko po zakończeniu II wojny światowej. Sceny realizowali tu m.in. Igor Zajcew i Janusz Petelski w 2006 roku do rosyjskiego serialu Dywersant. Koniec wojny[10][11], a także Steven Spielberg w 2014 roku do filmu Most szpiegów (ang. Bridge of Spies)[12].

Uwagi

  1. Zdjęcie wykonane w 2008 r., jeszcze przed zainstalowaniem w elektrociepłowni instalacji odsiarczania i odazotowania spalin, przed wybudowaniem w 2015 nowego komina przeznaczonego dla tej instalacji, i rozebraniem w 2017 komina wysokości 120 metrów (niższego z dwóch widocznych na zdjęciu).
  2. Zygmunt Antkowiak w swojej książce o ulicach i placach Wrocławia napisał, że do 1876[13] (ten sam rok podaje też w swoim artykule w „Atlasie historycznym miast polskich” Rafał Eysymontt[3]), ale jeszcze na planie miasta w przewodniku Hermanna Luchsa wydanym przez Eduarda Trewendta i datowanym na rok 1879 widoczna jest nazwa Offene Gasse[14].
  3. Tu stał dom przy Schießwerderstraße 12, w którym w dzieciństwie mieszkała Edith Stein[6].


Przypisy

Bibliografia

  • Zygmunt Antkowiak: Ulice i place Wrocławia. Wrocław: Ossolineum, 1970. (pol.)
  • Rafał Eysymontt: Rejon ulicy Pomorskiej – część historycznego Przedmieścia Odrzańskiego. W: Atlas historyczny miast polskich. Rafał Eysymontt, Mateusz Goliński (red. nauk.). T. IV, zeszyt 13, część 1. Wrocław: Instytut Archeologii i Etnologii PAN, 2017, s. 3–5. ISBN 978-83-63760-82-3. (pol.)

Media użyte na tej stronie

Lower Silesian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of [[:en:Lower Silesian Voivodeship]Lower Silesian Voivodeship]], Poland. Geographic limits of the map:
  • N: 51.9134 N
  • S: 49.9809 N
  • W: 14.7603 E
  • E: 17.9091 E
POL województwo dolnośląskie flag.svg
Flaga województwa dolnośląskiego
Ikona ulica skrzyżowanie.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona skrzyżowania
Traffic lights icon.svg
Ikonka świateł na skrzyżowaniu
Ikona ulica z prawej.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy z prawej
Diamond road sign junction across major road.svg
Crossroads with a major road ahead.
Ikona ulica z lewej.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy z lewej
Wrocław location map2.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Mapa Wrocławia, Polska