Ulica Piekarska w Warszawie

Ulica Piekarska w Warszawie

Stare Miasto
Ulica Piekarska, widok w kierunku ul. Piwnej
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Długość	120 m
Przebieg
ul. Piwna 80 m ul. Rycerska 40 m ul. Podwale
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Ulica Piekarska w Warszawie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ulica Piekarska w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ulica Piekarska w Warszawie
52°14′55,3″N 21°00′41,2″E/52,248694 21,011444

Ulica Piekarska przy ul. Podwale

Ulica Piekarska – ulica na Starym Mieście w Warszawie, biegnąca od ul. Piwnej do ul. Podwale.

Historia

Po raz pierwszy została wzmiankowana w 1435 jako (z łac.) Platea Pistorum – miano, jakie otrzymała z racji zamieszkiwania przy niej piekarzy, i które zachowało swoją trwałość do dzisiaj. Takie zapewne było najprawdopodobniej pochodzenie nazwy, jako że w XVI wieku stały tu młyny miejskie, znajdujące się na tyłach posesji parzystych.

Pierwotnie ulica Piekarska zaczynała swój bieg na Rynku Starego Miasta. Od roku 1770 do dziś, ten odcinek ulicy nosi nazwę Zapiecek. Niegdyś kończyła się na murach obronnych; połączenie z ulicą Podwale otrzymała dopiero po ich częściowej rozbiórce w 1772.

Pierwszą zabudową były drewniane kamieniczki wznoszone od XVI wieku, spalone w pożarze w 1669 – świadectwa przekazują, że "ulica Piekarska wszystka zgorzała". Na podstawie źródeł o ich wyglądzie niczego nie można powiedzieć, poza tym, że zapewne były skromnymi domostwami. Po owym pożarze, do połowy XVIII wieku, wznoszono jedynie zabudowania murowane.

Cała zabudowa ulicy została zniszczona w 1944. Powojenna odbudowa z lat 1959–1961 nie objęła dwóch ostatnich domów od strony ulicy Podwale – pierwotnie pod numerami 7 i 9. Dla badaczy dziejów zabudowy ulicy ważna była powojenna zmiana numeracji oraz niekonsekwencja, polegająca na wznoszeniu jednego domu w miejsce dwóch wcześniej istniejących – na przykład kamienica nr 5 zastąpiła dwie odrębne, znajdujące się pod numerami 11 i 13. Pozostałe domy odbudowano z licznymi zmianami, czasem zachowując jedynie liczbę kondygnacji i układ osiowy fasady. Uproszczono wystrój i zmieniono wykrój otworów – okien i drzwi. W okresie odbudowy w kamienicy nr 4 (dawniej nr 10) zniszczono zachowane kolebkowe sklepienia piwnic sprzed 1562.

Ważniejsze obiekty

• Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych. Na fasadzie XVIII-wiecznej kamienicy, w którym się mieści, znajduje się zegar z kurantem wygrywający pierwsze takty melodii do wiersza Marii Konopnickiej A jak poszedł król na wojnę^[1].
• Mury obronne.
• Głaz narzutowy upamiętniający stojący tu w XIX wieku dom, w którym w latach 1879–1882 mieszkała Maria Konopnicka.
• Pomnik Jana Kilińskiego.

Przypisy

Bibliografia

• Praca Zbiorowa: Katalog zabytków sztuki tom XI część 1: Stare Miasto. Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1993, s. 337. ISBN 83-221-0628-9.
• Przez Stare i Nowe Miasto. W: Karol Mórawski, Wiesław Głębocki: Bedeker warszawski: w 400-lecie stołeczności Warszawy. Warszawa: Iskry, 1996. ISBN 83-207-1525-3.