Ulica Solec w Warszawie

Ulica Solec w Warszawie
Solec
Ilustracja
Ulica Solec przy ul. Ludnej, widok w kierunku wiaduktu kolei średnicowej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
Ikona ulica z lewej.svgświatła0mul. Czerniakowska, ul. Łazienkowska
Ikona ulica pod wiaduktem.svg320mTrasa Łazienkowska
Ikona ulica z lewej.svg530mul. Górnośląska
Ikona ulica z lewej deptak.svg670mul. Zagórna
Ikona ulica z lewej.svg1100mul. Wilanowska
Ikona ulica w lewo L z odchodzacym deptakiem.svg1100mul. Wioślarska (dalszy ciąg Wisłostrady)
Ikona ulica plac.svg1280mrynek Solecki
Ikona ulica z prawej.svg1300mul. Przystaniowa
Ikona ulica skrzyżowanie.svg1400mul. Ludna
Ikona ulica z lewej deptak.svg1565mal. Płomyczek
Ikona ulica skrzyżowanie.svg1720mal. 3 Maja
Ikona ulica pod wiaduktem.svg1720mmost Poniatowskiego
Ikona ulica skrzyżowanie.svg1740mal. 3 Maja
Ikona wiad kolejowy.svg1940mlinia kolejowa 1 448
(wiadukt kolei średnicowej)
Ikona ulica skrzyżowanie.svg1960mpl. Z. Wóycickiej: ul. Czerwonego Krzyża →,
ul. Dobra, ul. S. Jaracza
Ikona ulica koniec T.svg2310mul. Tamka
Położenie na mapie Warszawy
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Solec w Warszawie”
Ziemia52°14′03,0″N 21°02′02,0″E/52,234167 21,033889
Ulica Solec przed I wojną światową, po lewej widoczny kościół Świętej Trójcy
Ulica przy ul. Czerwonego Krzyża i pl. Zofii Wóycickiej
Południowa część ulicy, fragment Wisłostrady

Ulica Solec – ulica na warszawskim Powiślu.

Ulica składa się z dwóch odcinków. Jeden z nich jest częścią Wisłostrady i biegnie od skrzyżowania z ul. Łazienkowską do ul. Wilanowskiej. Drugi zaczyna się na rynku Soleckim, przecina ulicę Ludną, al. 3 Maja i ulicę Czerwonego Krzyża, kończąc bieg przy ulicy Tamka.

Pochodzenie nazwy

W tym miejscu istniała wieś Solec, znana z handlu solą. Już w XII w., a może nawet w XI w. istniała tu przystań i komora[1].

Domy wsi Solec znajdowały się wzdłuż drogi łączącej przystań z wąwozem Tamki prowadzącym do starej Warszawy. Nazwa ulicy powiela nazwę wsi[2].

Historia

Wieś Solec w XIII–XV wieku zmieniała swe położenie w związku ze zmianami położenia koryta Wisły. Była często nawiedzana przez powodzie, np. w 1493, gdy została całkowicie zniszczona.

Po zniszczeniach w wyniku wojny polsko-szwedzkiej, w 1656 na Solcu pozostały jedynie 24 domy. Obok domów znajdowały się tu magazyny, składy solne. W latach 1688–1722 wybudowano tu mały kościół i klasztor trynitarzy. Obecnie jest to kościół Świętej Trójcy.

Pod koniec lat 20. nad ulicą zbudowano wiadukt kolei średnicowej zaprojektowany przez Pawła Wędziagolskiego[3].

6 kwietnia 1944 Niemcy otoczyli kamienicę nr 103, w którym mieściła się tajna wytwórnia materiałów wybuchowych Wydziału Saperów Komendy Głównej AK o kryptonimie „Kinga”[4]. Po zniszczeniu dokumentacji część załogi wytwórni popełniła samobójstwo, a czworo Polaków zostało aresztowanych[4]. W latach 50. na ślepej ścianie kamienicy umieszczono tablicę upamiętniającą to wydarzenie, która po rozbiórce budynku (1974) została ustawiona jako wolno stojąca przy chodniku[5].

W czasie powstania warszawskiego we wrześniu 1944 ulica była świadkiem ciężkich walk oddziałów powstańczych oraz żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego walczących na przyczółku czerniakowskim. Nieistniejące budynki przy Solcu 53 i ul. Wilanowskiej 1 były dwoma ostatnimi budynkami bronionymi przez oddziały polskie w tej dzielnicy[6]. W budynku przy ulicy Solec 41 mieścił się polowy szpital powstańczy, który mimo obecności w nim rannych został podpalony przez Niemców[7].

W 1946 pod wiaduktem mostu Poniatowskiego oddano do użytku prowizoryczną zajezdnię tramwajową „Solec”[8]. Została ona zlikwidowana w 1961 w związku w usunięciem torów tramwajowych znajdujących się na ulicy[9].

Ważniejsze obiekty

Zobacz też

Inne informacje

  • W 1929 przy ulicy Solec 8 (u wylotu ulicy Zagórnej), na terenie Klubu Sportowego Pracowników Miejskich „Syrena”, ustawiono staromiejski pomnik Syreny[12].
  • Do kwietnia 2010 pod numerem 63b działał sklep spożywczy, w którym w filmie Stanisława Barei Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz? wywieszano na tablicy fotografie nieobsługiwanych przez sklep klientów[13]. Budynek sklepu został zburzony[14].

Przypisy

  1. Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 199.
  2. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 181. ISBN 978-83-62189-08-3.
  3. Andrzej K. Olszewski: Architektura Warszawy (1919–1939) [w:] Warszawa II Rzeczypospolitej. Tom I. Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 1968, s. 296.
  4. a b Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 660. ISBN 978-83-240-1057-8.
  5. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 277–278. ISBN 83-912463-4-5.
  6. Adam Borkiewicz: Powstanie warszawskie 1944. Zarys działań natury wojskowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1969, s. 475.
  7. Zeznanie Małgorzaty Janiny Damięckiej o zbrodniach popełnionych przez Niemców na Czerniakowie. W: Ludność cywilna w powstaniu warszawskim. T. 1, cz. 1 Pamiętniki, relacje, zeznania). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974, s. 543–547.
  8. Warszawskie tramwaje elektryczne. Tom II. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1998, s. 189. ISBN 83-907574-00.
  9. Warszawskie tramwaje elektryczne. Tom II. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1998, s. 216. ISBN 83-907574-00.
  10. Janusz Dereziński: Pamiętne miejsca Czerniakowa. Ząbki: Apostolicum Wydawnictwo Księży Pallotynów, 2004, s. 14. ISBN 83-7031-445-7.
  11. Zygmunt Stępiński: Gawędy warszawskiego architekta. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 130. ISBN 83-03-00447-6.
  12. Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, s. 53. ISBN 83-7005-211-8.
  13. Ewa Zwierzchowska: Pan tu nie stał (pol.). Życie Warszawy, 2009-09-27. [dostęp 2010-03-21].
  14. Rafał Dajbor. Po Powiślu szlakiem Stanisława Barei. „Na Powiślu. Kwartalnik Towarzystwa Przyjaciół Warszawy Oddziału Powiśle”. 23, s. 9, czerwiec 2012. 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Warszawa outline with districts v4.svg
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
Masovian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 53.55N
  • S: 50.95 N
  • W: 19.15 E
  • E: 23.25 E
Ikona ulica z lewej.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy z lewej
Traffic lights icon.svg
Ikonka świateł na skrzyżowaniu
Ikona ulica plac.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona placu
Ikona ulica z prawej.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy z prawej
Ikona ulica skrzyżowanie.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona skrzyżowania
Ikona ulica koniec T.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy - zakończenie skrzyżowaniem
Diamond road sign junction across major road.svg
Crossroads with a major road ahead.
Ikona ulica z lewej deptak.svg
Autor: original by Marcin Floryan, this modification bu Teemu Vehkaoja, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy skrzyżowanej z deptakiem
Ikona ulica pod wiaduktem.svg
Autor: SVG by Harry-C, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ikona ulica pod wiaduktem
Ulica Solec widok z wiaduktu Trasy Łazienkowskiej.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Ulica Solec, widok z wiaduktu Trasy Łazienkowskiej
Ikona wiad kolejowy.svg
wiadukt kolejowy nad ulicą, wersja SVG
Ikona ulica w lewo L z odchodzacym deptakiem.svg
Autor: Lechoo.net, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ikona deptaku odchodzącego od ulicy skręcającej w lewo
Ulica Solec przy ulicy Czerwonego Krzyża w Warszawie 2021.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Ulica Solec przy ulicy Czerwonego Krzyża w Warszawie
Ulica Solec przy Ludnej w Warszawie 2021.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Ulica Solec przy Ludnej w Warszawie