Ulrich Nitzschke
.jpg) (c) Bundesarchiv, Bild 183-30225-0003 / CC-BY-SA 3.0 | |||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 25 lipca 1933 Quedlinburg | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 lipca 2013 Chemnitz | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Ulrich Nitzschke (ur. 25 lipca 1933 r. w Quedlinburgu, zm. 23 lipca 2013 r. w Chemnitz[1]) – niemiecki bokser, mistrz i wicemistrz Europy, olimpijczyk. W czasie kariery amatorskiej reprezentował Niemiecką Republikę Demokratyczną. W 1958 r. zbiegł do Republiki Federalnej Niemiec i tam walczył jako bokser zawodowy.
Kariera w boksie amatorskim
Zwyciężył w wadze półciężkiej (do 81 kg) na mistrzostwach Europy w 1953 r. w Warszawie, wygrywając m.in. z Jurijem Jegorowem ze Związku Radzieckiego w półfinale i z Tadeuszem Grzelakiem w finale[2]. Na kolejnych mistrzostwach Europy w 1955 r. w Berlinie Zachodnim zdobył srebrny medal w tej samej wadze po wygranej z Romualdasem Murauskasem z ZSRR w ćwierćfinale i z Ottavio Panunzim z Włoch w półfinale oraz porażce z Erichem Schöppnerem z RFN w finale[3].
Wystąpił w wadze ciężkiej (powyżej 81 kg) we wspólnej reprezentacji Niemiec na igrzyskach olimpijskich w 1956 r. w Melbourne, na których przegrał pierwszą walkę w ćwierćfinale z Giacomo Bozzano z Włoch i odpadł z turnieju[1]. Na mistrzostwach Europy w 1957 r. w Pradze również startował w wadze ciężkiej; wygrał jedną walkę, ale w ćwierćfinale uległ późniejszemu mistrzowi Andriejowi Abramowowi z ZSRR[4].
Był mistrzem NRD w wadze średniej (do 75 kg) w 1951 r., w wadze półciężkiej rok i dwa lata później oraz w wadze ciężkiej w 1955 r.[5]
W 1958 r., podczas kontroli drogowej, wdał się w awanturę z funkcjonariuszami Volkspolizei i został skazany na 4 miesiące pozbawienia wolności. W tym samym roku udało mu się zbiec do Berlina Zachodniego[1].
Kariera w boksie zawodowym
Rozpoczął zawodowe uprawianie boksu w 1958 r.. Wygrał pierwsze 13 walk (w tym z Ilkką Koskim z Finlandii, dla którego była to jedyna porażka na ringu zawodowym), ale w kolejnym pojedynku w lutym 1960 r. został znokautowany przez mistrza olimpijskiego z 1956 r. Pete’a Rademachera. Ogółem stoczył 30 walk, z których wygrał 23 (15 przed czasem), przegrał 6 i zremisował 1. Nie walczył o żaden tytuł. Zakończył karierę w 1963 r.[6]
W 1967 r. uległ wypadkowi samochodowemu, po którym pozostał inwalidą[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Ulli Nitzschke, olympedia.org [dostęp 2021-09-28] (ang.).
- ↑ 10.European Championships – Warsaw, Poland – May 18–24 1953, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-09-28] (ang.).
- ↑ 11.European Championships – West Berlin, FRG – May 27 – June 5, 1955, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-09-28] (ang.).
- ↑ 12.European Championships – Prague, Czechoslovakia – May 25 – June 2 1957, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-09-27] (ang.).
- ↑ German (GDR) National Champions – 1949–1989, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-09-28] (ang.).
- ↑ Ulli Nitzschke, boxrec.com [dostęp 2021-09-28] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
(c) Bundesarchiv, Bild 183-34861-0014 / CC-BY-SA 3.0
(c) Bundesarchiv, Bild 183-30225-0003 / CC-BY-SA 3.0