Ursyn (antypapież)

Ursyn
antypapież
Data urodzeniabrak danych
Data śmierciok. 385
Antypapież
Okres sprawowania366–367
Wyznaniechrześcijaństwo
Kościółrzymskokatolicki
Pontyfikat366

Ursyn (zm. ok. 385[1]) – antypapież w okresie od września 366 do listopada 367[1].

Życiorys

Ursyn był diakonem papieża Liberiusza[1]. Papieżem wybrała go mniejszość rzymska w opozycji do prawowitego biskupa Rzymu, tj. Damazego[1]. Sakry udzielił mu w Tivoli, biskup Paweł z Tiburu[1]. Pontyfikat Damazego rozpoczął się krwawymi zamieszkami w Rzymie – w starciach między zwolennikami Ursyna i Damazego zginęło 137 osób, a sam Ursyn został wygnany. Cesarz Walentynian I nakazał prefektowi miasta, by zezwolił na powrót ursynian, do czego doszło 15 września 367[1]. Jednak już 16 listopada, w wyniku przekupienia sądu, Ursyna zmuszono do wyjazdu do Galii[1].

Po potępieniu Ursynusa na synodzie w 378 Damazy został jedynym papieżem[1]. Wkrótce potem, Ursyn wystosował pomówienia o cudzołóstwo przeciwko papieżowi, wskutek czego Damazy zakazał ursynianom zbliżać się do Rzymu na mniej niż 100 mil, natomiast samego antypapieża zesłał do Kolonii[1]. Po śmierci Damazego, Ursyn bezskutecznie wysunął swoją kandydaturę[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 54-55. ISBN 83-06-02633-0.
Antypapieże według Kościoła katolickiego
III wiek
IV wiek
V wiek
VI wiek
VII wiek
VIII wiek
IX wiek
X wiek
XI wiek
XII wiek
XIV wiek
XV wiek
  1. ↑ Celestyn II ostatecznie nie objął urzędu. Od czasów badań Mercatiego zaliczany do antypapieży, jednak we współczesnej historiografii klasyfikacja ta jest kwestionowana i proponuje się określać go jako „papież elekt”