Ustia (obwód chmielnicki)

Ustia

Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Rejon	kamieniecki
Populacja (2001) • liczba ludności	529
Nr kierunkowy	+380
Kod pocztowy	32372
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Ustia
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ustia
48°34′12″N 26°38′38″E/48,570000 26,643889
Portal Ukraina

Ustia (ukr. Устя) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie kamienieckim, u ujścia Smotryczy do Dniestru, na brzegu którego znajduje się przystań promowa. W 2001 roku liczyła 529 mieszkańców.

Historia

Wieś została w roku 1403 darowana przez króla Władysława Jagiełłę rycerzowi Piotrowi Kaczorkowi, co wiązało się ze służbą wojskową z jedną kopią i dwoma łucznikami. Późniejszymi właścicielami byli (XVI-XVIII wiek) Ćwikłowski, Sroczyński, Czermińscy, Starzyńscy, Dębowscy, Siekierzyńscy, Kawieccy, a w XIX wieku Glinka, Regulski, Wiśniowski i Dwerniccy^[1]. Po roku 1920 w granicach ZSRR, a od roku 1990 niepodległej Ukrainy.

Wieś była wielokrotnie napadana i palona przez Tatarów, a to z powodu dogodnego brodu na Dniestrze, którym ciągnęły na Pokucie i dalej, w stronę Lwowa, Zamościa i Lublina czambuły tatarskie (tzw trakt wołoski). Wojska koronne często uderzały w tym miejscu na Tatatów, np.: (Stefan Chmielecki w 1629 roku) i Turków (Kazimierz Jan Sapieha w 1694)^[2].

Pod koniec XIX wieku z przystani we wsi kursował przez Dniestr prom parowy. W miejscowości znajdowały się karczma i szkoła oraz wybudowana w roku 1866 cerkiew św. Paraskewy, która zastąpiła starą, drewnianą, wzmiankowaną już w roku 1565^[1].

W roku 1923 we wsi założono artel (spółdzielnię produkcyjną) „Snip”.

Za uzyskanie w latach 1937-1939 wysokich plonów (15 cetnarów ziarna z hektara) miejscowy kołchoz „Czerwonyj Żowteń” został zaproszony do udziału we wszechzwiązkowej wystawie kołchoźników w 1939 i 1940 roku^[3].

22 czerwca 1986 roku we wsi wzniesiono pomnik Mykoły Budniaka (1961-1981), pochodzącego ze wsi żołnierza, który zginął w Afganistanie.

Zobacz też

• Uście

Przypisy

Bibliografia

• Antoni Józef Rolle: Zameczki podolskie na kresach multańskich. T. III: Żwaniec, Paniowce, Czarnokozińce, Bar, Mohylów, Szarogród. Warszawa: nakładem Gebethnera i Wolffa, 1880, s. 79–90.
• Zbiór pamiętników historycznych o dawnéy Polszcze, z rękopismów tudzież dzieł w różnych językach o Polscze wydanych. T. VI. Lwów: 1833.
• Історія міст і сіл Української РСР: Хмельницька область. 1971. (ukr.).

Linki zewnętrzne

• Uście (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 831 .