Víctor Galíndez
 | ||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Víctor Emilio Galíndez Torre | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | El Leopardo de Morón | |||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 2 listopada 1948 Vedia | |||||||||
| Data i miejsce śmierci | 26 października 1980 Veinticinco de Mayo | |||||||||
| Obywatelstwo | Argentyna | |||||||||
| Wzrost | 177 cm | |||||||||
| Styl walki | praworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa | półciężka | |||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||
| Liczba walk | 70 | |||||||||
| Zwycięstwa | 55 | |||||||||
| Przez nokauty | 34 | |||||||||
| Porażki | 9 | |||||||||
| Remisy | 4 | |||||||||
| Nieodbyte | 2 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Víctor Emilio Galíndez Torre (ur. 2 listopada 1948 w Vedia w prowincji Buenos Aires, zm. 26 października 1980 w Veinticinco de Mayo[1]) – argentyński bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.
Kariera amatorska
Zdobył srebrny medal w wadze lekkośredniej (do 71 kg) podczas igrzysk panamerykańskich w 1967 w Winnipeg, przegrywając w finale z Rolando Garbeyem z Kuby[2]. Wziął udział w igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku w tej samej kategorii wagowej, ale przegrał pierwszą walkę[1].
Kariera zawodowa
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1969. Startował w wadze półciężkiej. W 1970 spróbował zdobyć tytuł zawodowego mistrza Argentyny w tej kategorii wagowej, ale pokonał go dotychczasowy mistrz Avenamar Peralta. Wkrótce potem Galíndez pokonał go w walce towarzyskiej. W sumie ci pięściarze walczyli ze sobą sześć razy, odnosząc po trzy zwycięstwa. Innymi zawodnikami, z którymi Galíndez często się mierzył w pierwszych latach kariery, byli Juan Aguillar (9 walk, 4 zwycięstwa, 2 porażki, 2 remisy i 1 walka no contest) i Jorge Ahumada (5 walk, 4 wygrane i 1 porażka). W lipcu 1972 Galíndez został zawodowym mistrzem Argentyny w wadze półciężkiej, po wygranej z Aguillarem. Utrzymał ten tytuł aż do zdobycia mistrzostwa świata.
Po wycofaniu się Boba Fostera World Boxing Association wyznaczyła do walki o wakujący tytuł mistrza świata Galíndeza i Lena Hutchinsa. 7 grudnia 1974 w Buenos Aires Galíndez wygrał przez techniczny nokaut w 13. rundzie. W obronie tytułu pokonał kolejno: Pierre’a Fourie (7 kwietnia 1975 w Johannesburgu na punkty), Jorge Ahumadę (30 czerwca 1975 w Nowym Jorku na punkty), ponownie Fourie (13 września 1975 w Johannesburgu na punkty), Haralda Skoga (28 maca 1976 w Oslo przez nokaut w 3. rundzie), Richiego Katesa (22 maja 1976 w Johannesburgu przez KO w 15. rundzie), Kosie Smitha (5 października 1976 w Johannesburgu na punkty), ponownie Katesa (18 czerwca 1977 w Rzymie na punkty), Yaqui Lópeza (17 września 1977 w Rzymie na punkty), Eddiego Gregory'ego (20 listopada 1977 w Turynie na punkty) i ponownie Lópeza (6 maja 1978 w Viareggio na punkty).
Kolejna obrona pasa mistrzowskiego była dla Galíndeza nieudana, ponieważ Mike Rossman pokonał go przez techniczny nokaut w 13. rundzie 15 września 1978 w Nowym Orleanie. W walce rewanżowej 14 kwietnia 1979 w Nowym Orleanie Galíndez pokonał Rossmana przez poddanie w 9. rundzie i odzyskał tytuł. Stracił go jednak w następnej walce po porażce przez nokaut w 11. rundzie z Marvinem Johnsonem 30 listopada tego roku, również w Nowym Orleanie.
14 czerwca 1980 w Anaheim Galíndez przegrał z Jesse Burnettem na punkty. Była to jego ostatnia walka, ponieważ musiał zakończyć karierę pięściarską z powodu odwarstwienia siatkówki.
Tragiczna śmierć
Po zakończeniu kariery bokserskiej Galíndez poświęcił się swojej pasji, która były wyścigi samochodowe. 26 października wystartował w swym pierwszym wyścigu w formule Turismo Carretera, wraz z Antonio Lizeviche. Gdy silnik w ich samochodzie uległ awarii, wysiedli z niego w boksie serwisowym. Wówczas zostali uderzeni przez inny samochód, którego kierowca stracił panowanie nad pojazdem i zginęli na miejscu[3].
Víctor Galíndez został wybrany w 2002 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[4].
Przypisy
- ↑ a b Víctor Galíndez, olympedia.org [dostęp 2021-05-12] (ang.).
- ↑ 5.Panamerican Games - Winnipeg, Canada - July 24 - August 6 1967, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-02-03] (ang.).
- ↑ Víctor Galíndez, el campeón de box que la muerte lo noqueó en la primera vuelta. „Vision Auto” (hiszp.). [dostęp 2021-05-12].
- ↑ James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 402-405. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.)
Linki zewnętrzne
- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 402-405. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.)
- Ted Sares, Vicious Victor Galindez, East Side Boxing, 7 sierpnia 2008 [dostęp 2013-02-03] (ang.).
- Victor Galindez, International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-02-03] (ang.).
- Victor Galindez (Victor Emilio Galindez), The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-02-03] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Galíndeza, boxrec.com [dostęp 2013-02-03] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Fotografía del boxeador argentino Víctor Galíndez.