Vickers Windsor

Vickers Windsor
Ilustracja
Trzeci prototyp Windsora (NK136)
Dane podstawowe
Państwo Wielka Brytania
ProducentVickers
Typsamolot bombowy
Konstrukcjaśredniopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – chowane
Załoga4
Historia
Data oblotu23 października 1943
Liczba egzemplarzy3
Dane techniczne
Napęd4 silniki rzędowe Rolls-Royce Merlin 65
Moc4 × 1635 KM[1]
Wymiary
Rozpiętość35,71 m
Długość23,42 m
Wysokość7,01 m
Powierzchnia nośna115,94 m²
Masa
Własna17 512 kg
Startowa24 494 kg
Osiągi
Prędkość maks.510 km/h[1]
Prędkość przelotowa460 km/h
Prędkość wznoszenia6,35 m/s
Pułap8306 m
Zasięg4650 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 działka 20 mm, 2 km 7,7 mm
bomby do 6804 kg[1]

Vickers Windsorbrytyjski ciężki czterosilnikowy samolot bombowy skonstruowany przez koncern Vickers w końcowym okresie II wojny światowej. Prototyp oblatano w 1943 roku, lecz nie podjęto produkcji seryjnej.

Historia

Samolot powstał w odpowiedzi na specyfikację brytyjskiego Ministerstwa Lotnictwa nr B.5/41 na nowy ciężki czterosilnikowy bombowiec, sformułowaną w 1941 roku. Projekt koncernu Vickers został zaaprobowany do realizacji i zamówiono początkowo dwa prototypy[2]. W zmienionej specyfikacji B.3/42 zrezygnowano z wymogu kabiny ciśnieniowej. W efekcie powstał samolot o oznaczeniu fabrycznym Vickers Type 447, skonstruowany przez zespół kierowany był przez Rexa Piersona[2]. Konstrukcja wywodziła się częściowo z samolotu Vickers Warwick, a skrzydła o dużym wydłużeniu opracowano już wcześniej dla samolotu zaprojektowanego na potrzeby specyfikacji B.12/36 (wybrano wówczas samolot Short Stirling, a projekt Vickersa nie został zrealizowany)[2]. W konstrukcji wykorzystano kratownicę geodetyczną[2], typową dla bombowców Vickers opracowaną przez Barnesa Wallisa. Samolot zbudowano w układzie czterosilnikowego średniopłata, z klasycznym pojedynczym usterzeniem, o konstrukcji metalowej, lecz krytej płótnem. Samolot miał chowane podwozie w układzie klasycznym, z kółkiem ogonowym, lecz nietypowym rozwiązaniem było zastosowanie aż czterech pojedynczych kół podwozia głównego, chowanych do każdej z gondoli silnikowych[2]. Unikalne było również uzbrojenie obronne, w postaci sprzężonych podwójnie działek 20 mm z tyłu dwóch gondoli silnikowych, kierowanych zdalnie ze stanowiska ogonowego (jego instalacji ministerstwo zażądało w lutym 1943 roku, zastosowano je dopiero na trzecim prototypie). Zamówiono ogółem budowę pięciu prototypów oraz 300 samolotów seryjnych, pod nazwą Windsor[2].

W dniu 23 października 1943 roku dokonano oblotu prototypu typu 447 (nr DW506). Jego napęd stanowiły silniki Merlin 60 z dwustopniowymi sprężarkami. Wyniki prób były zachęcające, osiągnięto maksymalną prędkość 486 km/h[2]. Jednakże prototyp został wkrótce zniszczony przy przymusowym lądowaniu 2 marca 1944 roku. Drugi prototyp (DW512) oblatano 15 lutego 1944 roku. Był oznaczony jako typ 457 i napędzany silnikami Merlin 85, w cylindrycznych gondolach[2].

Trzeci zmieniony prototyp, oznaczony jako typ 461 (NK136), oblatano 11 lipca 1944 roku. Na skutek wyników prób drugiego prototypu, mającego problemy z poszyciem skrzydeł, zastosowano w nim na skrzydłach grubsze płótno wzmacniane drutami, co spowodowało redukcję prędkości o 40 km/h[2]. W budowie znajdował się czwarty prototyp, napędzany silnikami Merlin 100, lecz nie ukończono go, a cały program i zamówienia samolotów seryjnych anulowano w marcu 1946 roku[2].

Przewidywano, że samoloty seryjne Windsor B.Mk I będą napędzane silnikami Rolls-Royce Griffon, planowano też wersję B.Mk II z silnikami turbośmigłowymi Rolls-Royce Clyde o mocy 3020 KM[2].

Przypisy

  1. a b c Windsor (ros.). Ugołok Nieba.
  2. a b c d e f g h i j k Chorlton (red.) 2013 ↓, s. 124-125

Bibliografia

  • Windsor (ros.). Ugołok Nieba, 2016. [dostęp 2018-10-18].
  • Martyn Chorlton (red.): Vickers. Company profile 1911-1977. Kelsey Publishing Ltd., 2013. ISBN 978-1-907426-62-9. (ang.)

Zobacz też

Porównywalne samoloty:

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie