Vincent Crane

Vincent Crane
Imię i nazwisko

Vincent Rodney Cheesman

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1943
Reading

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1989
Londyn

Przyczyna śmierci

samobójstwo w wyniku przedawkowania środków przeciwbólowych;

Instrumenty

Organy Hammonda, fortepian

Gatunki

Rock progresywny, hard rock, blues rock, rock psychodeliczny, funk, rock

Zawód

kompozytor, instrumentalista, autor tekstów

Aktywność

1966–1989

Wydawnictwo

B&C, Fontana, Electra, Philips, Dawn, Brain, Pye i inne

Powiązania

The Crazy World of Arthur Brown, Atomic Rooster, Arthur Brown, Dexys Midnight Runners

Grób Vincenta Crane’a na East Finchley Cemetery (dawniej Saint Marylebone Cementery)

Vincent Crane (ur. jako Vincent Rodney Cheesman 21 maja 1943 w Reading, zm. 14 lutego 1989 w Londynie) – angielski organista, kompozytor i autor tekstów, znany z występów w The Crazy World of Arthur Brown. Założyciel i jedyny stały członek zespołu Atomic Rooster. Współtwórca lub twórca takich przebojów jak: „Fire”, „Tomorrow Night” i „Devil’s Answer”.

Życiorys i kariera muzyczna

Początki

Vincent Rodney Cheesman urodził się 21 maja 1943 roku w Reading[1] jako syn Toma i Renee Cheesmanów, obojga nauczycieli. Słuchając nagrań Hot Lips Page’a i Louisa Jordana z kolekcji swoich rodziców nauczył się grać na fortepianie. W 1961 roku wstąpił do college’u Trinity College of Music w Londynie, który ukończył z dyplomem w 1964 roku. Podczas studiów spędzał czas z różnymi grupami jazzowymi, tworząc ostatecznie własny zespół, Vincent Cheesman Trio, który zadebiutował w 1964 roku jako support Humphrey’a Lytteltona w klubie Marquee. W latach 1964–1965 stworzył z przyjacielem z lat dzieciństwa, Paulem Greenem, zespół Word Engine. W tym samym okresie kupił od Grahama Bonda organy Hammonda. Występował jako pianista podczas francuskiej trasy koncertowej puzonisty Lou Herba i jego zespołu, Australian Jazz Band. Przyjął pseudonim Crane. Pod koniec 1966 roku koncertował z własnym soulowo-jazzowym zespołem, Vincent Crane Combo[2].

Crazy World of Arthur Brown

W styczniu 1967 Crane roku poznał Arthura Browna tworząc następnie z nim i z perkusistą Drachenem Theakerem zespół The Crazy World of Arthur Brown. Zespół w 1968 roku wydał album, sygnowany własną nazwą, po czym na jesieni tego samego roku wyruszył w swoje pierwszą trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych. W połowie pierwszej trasy Crane doznał załamania nerwowego, w efekcie którego spędził kilka miesięcy w ośrodku psychiatrycznym w Banstead. Zdiagnozowana depresja maniakalna pozostała u niego do końca życia. Znajdowała ona odzwierciedlenie w prawie wszystkich jego tekstach,. Zanim Crane wrócił do zespołu Browna, pierwotny perkusista, Drachen Theaker został zastąpiony przez Carla Palmera. Obaj pozostali w Ameryce do czerwca 1969 roku, kiedy to postanowili porzucić zespół Browna i powrócić do Anglii, by założyć własny zespół, Atomic Rooster[2].

Atomic Rooster

Zespół ten 13 marca 1970 roku wydał debiutancki singiel, „Friday The Thirteenth”[3], a tydzień później – debiutancki album, Atomic Ro-o-oster[4]. Już podczas współpracy z Brownem Crane dał się poznać jako autor porywających przebojów, takich jak „Fire”[5], sprzedany w milionowym nakładzie[6]. Wraz z Atomic Rooster Crane zaprezentował podobne, choć mniej dynamiczne kompozycje, oparte na ekspresyjnych, organowych riffach i emanujące demonicznym klimatem[5]. Jednak tylko dwa utwory zespołu odniosły pewien sukces na listach przebojów: „Tomorrow Night” i „Devil’s Answer”, oba w 1971 roku. Crane nagrał z Atomic Rooster 5 albumów, ale ponieważ nie cieszyły się one zbyt dużym powodzeniem, zespół w 1975 roku rozwiązał się[6].

Późniejsza kariera

Crane po rozpadzie zespołu napisał szereg utworów scenicznych i musicalowych, a w 1979 roku ponownie nawiązał współpracę z Arthurem Brownem[6]. W tym samym roku zrealizował własny album, Faster, Than The Speed Of Light[5]. W 1980 roku Crane ponownie zreorganizował Atomic Rooster. Zespół nagrał 2 albumy, ale ponieważ cieszyły się nikłym zainteresowaniem, rozwiązał się. W 1985 roku Crane wstąpił do zespołu Dexys Midnight Runners nagrywając z nim album Don’t Stand Me Down. Ale i ten album nie odniósł sukcesu. W 1989 roku Crane, pomimo złego stanu zdrowia, podjął jeszcze jedną próbę zreorganizowania Atomic Rooster. Zorganizowana w tym samym roku trasa koncertowa po Niemczech musiała zostać odwołana z powodu złego stanu zdrowia muzyka[7].

Samobójstwo

14 lutego 1989 roku Crane został znaleziony martwy z powodu przedawkowania środków przeciwbólowych; powszechnie uważa się, iż było to samobójstwo[7]; od 1968 roku muzyk cierpiał na depresję maniakalną[2]. Został pochowany na londyńskim Saint Marylebone Cementery[7].

Przypisy

  1. Discogs: Vincent Crane. www.discogs.com. [dostęp 2020-04-13]. (ang.).
  2. a b c Colin Harper: Vincent Crane. colin-harper.com. [dostęp 2020-04-13]. (ang.).
  3. Discogs: Atomic Rooster – Friday The 13th / Banstead. www.discogs.com. [dostęp 2020-04-13]. (ang.).
  4. Discogs: Atomic Rooster – Atomic Rooster. www.discogs.com. [dostęp 2020-04-13]. (ang.).
  5. a b c Weiss 1991 ↓, s. 34.
  6. a b c MacDonald 2010 ↓, s. 245.
  7. a b c MacDonald 2010 ↓, s. 246.

Bibliografia

  • Les MacDonald: The Day the Music Died. USA: Xlibris Corporation, 2010. ISBN 978-1-4535-2267-7. (ang.).
  • Wiesław Weiss: Rock Encyklopedia. Warszawa: Iskry, 1991. ISBN 83-207-1374-9.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Vincent Crane grave.jpg
Autor: No Swan So Fine, Licencja: CC BY-SA 4.0
The grave of Vincent Crane in East Finchley Cemetery.