Władimir Kowalow

Władimir Kowalow
Ilustracja
(c) Bundesarchiv, Bild 183-H1115-0015-001 / CC-BY-SA 3.0

Władimir Kowalow (1969)
Reprezentacja

 ZSRR

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1953
Moskwa

Wzrost

175 cm

Konkurencja

Soliści

Klub

Trud Moskwa

Zakończenie kariery

1980

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
srebroInnsbruck 1976soliści
Mistrzostwa świata
złotoWiedeń 1979soliści
złotoTokio 1977soliści
srebroGöteborg 1976soliści
srebroColorado Springs 1975soliści
brązCalgary 1972soliści
Mistrzostwa Europy
złotoKopenhaga 1975soliści
srebroZagrzeb 1979soliści
srebroStrasburg 1978soliści
srebroHelsinki 1977soliści
srebroGenewa 1976soliści
brązGöteborg 1980soliści

Władimir Nikołajewicz Kowalow, ros. Владимир Николаевич Ковалёв (ur. 2 lutego 1953 w Moskwie) – radziecki łyżwiarz figurowy, startujący w konkurencji solistów. Wicemistrz olimpijski z Innsbrucka (1976)[1] i dwukrotny uczestnik igrzysk olimpijskich – w Sapporo (1972)[2] i Lake Placid (1980)[3], dwukrotny mistrz (1977, 1979) i dwukrotny wicemistrz świata (1975, 1976), mistrz (1975) i 4-krotny wicemistrz Europy (1976–1979), dwukrotny mistrz Związku Radzieckiego (1972, 1977).

Zakończył karierę amatorską po igrzyskach olimpijskich 1980, z których wycofał się z po segmencie figur obowiązkowych zajmując 5. miejsce[4]. Oficjalnym powodem tej decyzji była choroba, ale spekulowano, że sowieccy oficjele zmusili go do wycofania się z powodu słabego rezultatu w pierwszym dniu zawodów[4].

Po zakończeniu kariery łyżwiarskiej został trenerem w klubie Dinamo Moskwa, a następnie do 1990 roku pracował w Grecji[4]. Podczas pracy w moskiewskim klubie trenował Kirę Iwanową, Natalję Lebiediewą i przez krótki czas Mariję Butyrską, gdy jej trener Siergiej Wołkow zmarł na raka[4].

Kowalow był w konflikcie z rosyjskimi władzami łyżwiarskimi i dwukrotnie odmówiono mu tytułu „honorowego mistrza sportu”[5]. W styczniu 1982 tuż po rozpoczęciu współpracy Iwanowej z trenerem Kowalowem zawodniczka wygrała Zimową Spartakiadę ZSRR, ale została zdyskwalifikowana, a później zawieszona w drużynie narodowej Związku Radzieckiego i otrzymała zakaz rywalizacji poza Związkiem Radzieckim przez 2 lata[5]. Było to spowodowane zignorowaniem przez Iwanową obowiązkowej kontroli antydopingowej, która w tym czasie piła alkohol z Kowalowem[5]. Później potwierdzono, że Iwanowa miała z Kowalowem romans co wpłynęło na ich relacje sportowe i spowodowało, że Kowalow nie podróżował z nią na zawody m.in. igrzyska olimpijskie 1988 w Calgary[5].

Osiągnięcia

Zawody69–7070–7171–7272–7373–7474–7575–7676–7777–7878–7979–82
Międzynarodowe[4][6]
Igrzyska olimpijskie82WD
Mistrzostwa świata3422141
Mistrzostwa Europy64122223
Prague Skate2
Prize of Moscow News2321111
Krajowe[4][6]
Mistrzostwa ZSRR5413312

Przypisy

  1. Figure Skating at the 1976 Innsbruck Winter Games: Men's Singles (ang.). Sports Reference. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-15)].
  2. Figure Skating at the 1972 Sapporo Winter Games: Men's Singles (ang.). Sports Reference. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)].
  3. Figure Skating at the 1980 Lake Placid Winter Games: Men's Singles (ang.). Sports Reference. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)].
  4. a b c d e f Sports Reference – Vladimir Kovalyov (ang.). Sports Reference. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-29)].
  5. a b c d The Untold Story Of Kira Ivanova (ang.). Skate Guard, 2013-11-01. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-22)].
  6. a b FSkate – Владимир Николаевич Ковалёв (ros.). FSkate. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-22)].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Figure skating pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Figure skating
Flag of the German Empire.svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Flag of Germany (1867–1918).svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Flag of the Habsburg Monarchy.svg

↑ Civil flag or Landesfarben of the Habsburg monarchy (1700-1806)
↑ Merchant ensign of the Habsburg monarchy (from 1730 to 1750)
↑ Flag of the Austrian Empire (1804-1867)
↑ Civil flag used in Cisleithania part of Austria-Hungary (1867-1918)
House colours of the House of Habsburg
Swedish civil ensign (1844–1905).svg
Swedish merchant flag 1844-1905
Flag of the United States (1912-1959).svg
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
ISU flag (1992).svg
Flaga z emblematem ISU dla sportowców ekipy Wspólnoty Niepodległych Państw w 1992.
Flag of Hungary (1915-1918; angels; 3-2 aspect ratio).svg
A variant of the flag of the Kingdom of Hungary used between 6 November 1915 to 29 November 1918.
Flag of Hungary (1949-1956).svg
Flag of Hungary from 20 August 1949 to 12 November 1956.
Bundesarchiv Bild 183-H1115-0015-001, Jahn Hoffmann, Günter Zöller, Wladimir Kowalew (cropped) - Vladimir Kovalev.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-H1115-0015-001 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Jahn Hoffmann, Günter Zöller, Wladimir Kowalew Zentralbild Thieme 15.11.69 Karl-Marx-Stadt: Internationales Eiskunstlaufen um den Pokal der blauen Schwerter. Siegerehrung der Herren. vlnr: Jahn Hoffmann (DDR, 3. Pl.), Günter Zöller (DDR, 1. Pl.) und Wladimir Kowalew (UdSSR, 2. Pl.).