Władimir Mołłow

Władimir Mołłow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1873
Kijów

Data śmierci

29 kwietnia 1935

Minister edukacji
Okres

od 5 września 1910
do 16 marca 1911

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Nikoła Muszanow

Następca

Stefan Bobczew

Minister kolei, poczt i telegrafów
Okres

od 21 czerwca 1918
do 17 października 1918

Poprzednik

Weliczko Kozniczki

Następca

Nikoła Muszanow

Minister finansów
Okres

od 4 stycznia 1926
do 29 czerwca 1931

Poprzednik

Petyr Todorow

Następca

Aleksandyr Girginow

Faksymile

Władimir Dimitrow Mołłow (bułg. Владимир Димитров Моллов; ur. 16 lipca 1873 w Kijowie, zm. 29 kwietnia 1935 w Sofii[1]) – bułgarski polityk i prawnik, minister edukacji (1910-1911), minister finansów (1926-1931), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 14. (1908–1911), 16. (1913), 17. (1914–1919), 18. (1919–1920), 19. (1920–1923), 21. (1923–1927), 22. (1927–1931) i 23. (1931–1934) kadencji[1].

Życiorys

Syn lekarza i polityka Dimitara Mołłowa oraz Pelagii. Po ukończeniu gimnazjum w Sofii wyjechał do Moskwy, gdzie ukończył w 1894 studia prawnicze na Uniwersytecie Moskiewskim[2]. Studia kontynuował w latach 1896-1897 w Paryżu, a następnie w Lipsku, Wiedniu i w Turynie[1]. Po powrocie do kraju w 1900 rozpoczął wykłady z prawa karnego na Uniwersytecie Sofijskim. W latach 1905-1906 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa stołecznej uczelni[3]. Prowadził także wykłady na Wolnym Uniwersytecie Nauk Politycznych i Ekonomicznych[1].

Działalność polityczna

Od 1908 związany z Partią Demokratyczną, w tym samym roku po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do parlamentu[1]. We wrześniu 1910 stanął na czele resortu edukacji w gabinecie Aleksandra Malinowa. W 1918 kierował resortem kolei, poczt i telegrafów[1]. W latach 20. związany z Porozumieniem Demokratycznym. W 1926 objął kierownictwo resortu finansów gabinecie Andreja Lapczewa. 9 grudnia podpisał umowę z Grecją (znaną jako porozumienie Mołłow-Kafandaris), dotyczącą kwestii odszkodowań dla bułgarskich uchodźców z Grecji[4].

Życie prywatne

Był żonaty (żona Weliczka), miał dwóch synów.

Dzieła

  • 1898: Правна основа на углавната давност
  • 1927: Българското наказателно съдопроизводство с решенията на В. К. Съд.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 300-301. ISBN 978-954-430-603-8.
  2. ↑ Владимир Моллов. minfin.bg. [dostęp 2021-03-19]. (bułg.).
  3. ↑ Списък на деканите на Юридическия факултет. law.uni-sofia.bg. [dostęp 2021-03-19]. (bułg.).
  4. ↑ 90 години от спогодбата Моллов-Кафандарис. sofiahistorymuseum.bg. [dostęp 2021-03-19]. (bułg.).

Bibliografia

  • Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 300-301. ISBN 978-954-430-603-8.

Media użyte na tej stronie