Władimir Smirnow (narciarz)

Władimir Michajłowicz Smirnow
Data i miejsce urodzenia	7 marca 1964 ; Szczuczinsk
Klub	IF Stockvik Sundsvall
Wzrost	183 cm
Reprezentacja	ZSRR (do 1991); WNP (1992); Kazachstan (1992-1999)
Debiut w PŚ	18.12 1982, Davos; (17. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	18.12 1982, Davos; (17. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	23.03 1984, Murmańsk; (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	23.02 1986, Kawgołowo (15 km)
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata
Kryształowa kula ;	1990/1991
Kryształowa kula ;	1993/1994
2. miejsce ;	1992/1993
2. miejsce ;	1994/1995
2. miejsce ;	1995/1996
3. miejsce ;	1985/1986
3. miejsce ;	1991/1992
3. miejsce ;	1997/1998
	Puchar Świata (sprint)
3. miejsce ;	1997/1998
	Puchar Świata (dystanse)
3. miejsce ;	1996/1997
Inne nagrody
Medal Holmenkollen ;	1994

Władimir Michajłowicz Smirnow (ros. Влади́мир Миха́йлович Смирно́в, ur. 7 marca 1964 roku w Szczuczinsku w Kazachskiej SRR) – kazachski narciarz, reprezentant Związku Radzieckiego i Kazachstanu w biegach narciarskich. Zdobywca siedmiu medali olimpijskich (w tym jednego złotego) i jedenastu medali mistrzostw świata (w tym pięciu złotych). W sezonach 1990/1991 i 1993/1994 triumfował w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zakończył karierę w 1999 r.

Smirnow ma na koncie 31^[1] zwycięstw w zawodach Pucharu Świata. Pod tym względem, w klasyfikacji najbardziej utytułowanych zawodników, jest na drugim miejscu za Bjørnem Dæhlie, który ma na koncie 46 triumfów. Smirnow pierwszy raz wygrał w Kawgołowie w Związku Radzieckim 23 lutego 1986 r., zaś ostatni raz zwyciężył w fińskim Lahti 8 marca 1998 roku. Ogólnie ostatni raz wygrał w Yongpyong 31 marca 1999 r. podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego.

W 1994 r. został nagrodzony medalem Holmenkollen wraz z norweskim skoczkiem Espenem Bredesenem i rosyjską biegaczką Lubow Jegorową.

Życie prywatne

Obecnie mieszka w szwedzkiej miejscowości Sundsvall wraz z żoną, Valentiną i dwiema córkami Anną i Karoliną. Smirnow interesuje się wędkarstwem i podróżowaniem. Zna trzy języki: rosyjski, niemiecki i szwedzki. Był członkiem komitetu, który walczył o przyznanie miastu Ałmaty prawa do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2014 roku (kandydatura byłej stolicy Kazachstanu odpadła już w pierwszym etapie). Natomiast 2 kwietnia 2008 roku został jedną z 79 osób, które niosły ogień olimpijski.

Przebieg kariery

Sezon 1982/1983

Był to pierwszy sezon Smirnowa w Pucharze Świata. Wystartował w jednych zawodach, 18 grudnia 1982 roku w szwajcarskim Davos. W biegu na 15 kilometrów był siedemnasty, dzięki czemu zdobył 4 punkty dające 59. miejsce w PŚ.

Sezon 1983/1984

Podczas swojego drugiego sezonu w Pucharze Świata mógł się już poszczycić miejscem na podium. 23 marca 1984 roku w nadmorskim mieście Murmańsk zajął 2. miejsce w biegu na 15 km. Były to jednak jedne z ostatnich zawodów w sezonie i nie mógł już potwierdzić dobrej formy w dalszych startach. W klasyfikacji końcowej sezonu 1983/1984 zajął 31. miejsce.

Sezon 1984/1985

W tym sezonie nie stanął na podium w żadnych z zawodów Pucharu Świata, jego najwyższa pozycją było 5. miejsce w Davos w biegu na 30 km. W styczniu 1985 r. Smirnow wziął udział w swoich pierwszych mistrzostwach świata, które odbyły się w austriackim Seefeld in Tirol. Wystartował w biegu na 15 kilometrów, który ukończył na 16. miejscu. W tej edycji PŚ wywalczył 21 punktów co dało mu 30. miejsce w klasyfikacji końcowej.

Sezon 1985/1986

Ten sezon był ważnym momentem w karierze zawodnika z ówczesnego Związku Radzieckiego. W pięciu zawodach w jakich uczestniczył ani razu nie wypadł poza czołową dziesiątkę. Był kolejno drugi w kanadyjskim Labrador City, ósmy w amerykańskim Biwabik, drugi we francuskim La Bresse, a 23 lutego 1986 roku, w radzieckiej miejscowości Kawgołowo, Smirnow po raz pierwszy w karierze zwyciężył w zawodach Pucharu Świata. Wyprzedził wtedy utytułowanego Szweda Gunde Svana i swojego rodaka Jurija Burłakowa. W ostatnim starcie w sezonie w norweskim Holmenkollen zajął 6. miejsce. Te bardzo dobre starty dały mu 78 punktów co w rezultacie pozwoliło mu zająć trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata.

Sezon 1986/1987

W tym sezonie Smirnow nie był już anonimowym zawodnikiem. Sezon ten był jednak w jego wykonaniu trochę słabszy niż poprzedni. Dwa razy stawał na podium. We włoskiej miejscowości Cogne zajął trzecie miejsce, a w szwajcarskim Davos był drugi. Na Mistrzostwach Świata w Oberstdorfie indywidualnie nie zdobył medalu. Wystartował tylko w biegu na 15 kilometrów, w którym zajął piąte miejsce. Jednakże w sztafecie 4 × 10 km wraz z kolegami wywalczył srebrny medal. Ostatni konkurs PŚ rozegrany został w radzieckiej miejscowości Kawgołowo, zajął tu szóste miejsce. W ciągu całego sezonu Smirnow zdobył 64 punkty co dało mu 5. lokatę w klasyfikacji końcowej.

Sezon 1987/1988

Początek sezonu olimpijskiego nie wskazywał, aby zawodnik ze Szczuczinska miał szanse na zdobycie chociaż jednego medalu podczas igrzysk w Calgary. We włoskiej miejscowości Castelrotto był ósmy, a w dotychczas szczęśliwym dla niego Davos był dopiero trzynasty. Jednak w ostatnich zawodach przed igrzyskami, w Kawgołowie, zajął pierwsze miejsce, co zagwarantowało mu wyjazd na igrzyska w Kanadzie.

Były to pierwsze w karierze igrzyska Smirnowa. Wystartował tam na dwóch dystansach: na 30 i na 15 kilometrów. W pierwszym zdobył srebrny medal przegrywając z innym reprezentantem ZSRR Aleksiejem Prokurorowem, zaś w drugim uplasował się na trzeciej pozycji przegrywając z Michaiłem Diewjatiarowem z ZSRR oraz Pålem Gunnarem Mikkelsplassem z Norwegii.

Ostatecznie Smirnow zajął 5. miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharze Świata. Zgromadził 71 punktów – 18 mniej od trzeciego w tym sezonie Gunde Svana.

Sezon 1988/1989

Był to kolejny sezon, w którym Smirnow należał do czołówki światowej, ale bez miejsca na podium w końcowej klasyfikacji. Zaważyły na tym słabe starty w pierwszych i ostatnich zawodach na których był odpowiednio 12. i 13. Najwyższą lokatą było trzecie miejsce w Kawgołowie. Smirnow w końcowej klasyfikacji był ponownie piąty, zdobywając o trzy punkty więcej niż przed rokiem (74). W tym sezonie najważniejsze jednak były mistrzostwa świata w Lahti.

Na mistrzostwach w fińskim Lahti Smirnow wystartował w biegu na 30 km, w którym zajął pierwsze miejsce zdobywając tym samym swój pierwszy indywidualnie wywalczony medal mistrzostw świata. W swoim drugim starcie na tych mistrzostwach na dystansie 15 km spisał się słabiej zajmując 10. miejsce.

Sezon 1989/1990

Mimo iż w sześciu zawodach, w których brał udział Smirnow ani razu nie wypadł poza czołową dziesiątkę to w klasyfikacji generalnej PŚ zajął 7. miejsce, najniższe od trzech lat. Dwa razy zajmował miejsce na podium: w Reit im Winkl był pierwszy, a w szwedzkim Örnsköldsvik zajął trzecie miejsce. W sumie zgromadził w tym sezonie 74 punkty.

Sezon 1990/1991

W tym sezonie Smirnow po raz pierwszy w karierze zdobył Kryształową Kulę za zwycięstwo w generalnej klasyfikacji PŚ, zdobywając 163 punkty w siedmiu startach. Kazach tylko raz wypadł poza czołową dziesiątkę, jednak odbyło się to w ostatnim biegu, gdy jego zwycięstwo w PŚ było już przesądzone. Zawodnik pięciokrotnie stawał na podium z czego trzy razy wygrał (w Davos, Les Saisies i Mińsku).

Dobre starty w Pucharze Świata przełożyły się na bardzo dobre wyniki na mistrzostwach świata w Val di Fiemme. W biegu na 30 km zdobył srebrny medal, a na dystansie 15 km wywalczył brąz.

Sezon 1991/1992

Obrona wywalczonego rok wcześniej trofeum nie udała się. Norweska koalicja Vegard Ulvang – Bjørn Dæhlie nie dała szans Kazachowi wyprzedzając go o ponad 100 punktów. Jednak i starty sportowca nie były okazałe. W ośmiu startach tylko trzy razy stawał na podium, a tuż przed najważniejszą imprezą czterolecia, igrzyskami w Albertville, był dopiero na 46. miejscu.

Na swych drugich igrzyskach Smirnow reprezentował barwy Wspólnoty Niepodległych Państw. Wystartował w czterech biegach: na 50, 30 i 10 kilometrów oraz biegu pościgowym. Na najdłuższym dystansie zajął najgorszą pozycję – 35. miejsce, tracąc do zwycięzcy Norwega Bjørna Dæhlie ponad 12 minut. W pozostałych startach też nie zdobył medali plasując się między 8 a 13. miejscem. Były to jedyne igrzyska, na których Władimir nie zdobył medalu.

Pomimo słabej pierwszej części sezonu zawodnik zdobył 93 punkty dające miejsce na najniższym stopniu podium Pucharu Świata.

Sezon 1992/1993

Zanim rozpoczął się sezon Pucharu Świata Smirnow pojechał do Austrii na zawody pucharu kontynentalnego, które odbyły się w Tauplitz. Tamtejsze zawody wygrał z ponad półminutową przewagą, ale nie startowało tam wielu zawodników z czołówki PŚ. Podczas tego sezonu Smirnow jeszcze raz wystartował w wyścigu niezaliczanym do klasyfikacji Pucharu Świata. W Sylwestra w szwedzkim Örnsköldsvik wygrał zawody FIS Race wyprzedzając o tylko 4 sekundy Szweda Torgny'ego Mogrena

W tym sezonie zmieniono zasady punktacji na obecną, dzięki której można było zdobyć w przeciągu sezonu nawet 1000 punktów, jednak nikt tego nie dokonał. W dziewięciu startach Smirnow pięć razy stanął na podium, z czego dwa razy wygrał: we włoskim Val di Fiemme i słoweńskim Bohinj. W całym sezonie Smirnow zdobył 649 punktów, o 47 mniej niż jego największy rywal Bjørn Dæhlie, który tym samym obronił Kryształową Kulę, a Kazach zajął miejsce drugie.

Największe znaczenie w sezonie 1992/1993 miały zawody w Falun, gdzie odbyły się mistrzostwa świata w 1993. Tam Kazach zdobył trzy medale. Srebrne w biegu pościgowym 10+15 km i w biegu na 10 km, a na dystansie 30 kilometrów był trzeci.

Sezon 1993/1994

Był to dość nietypowy sezon, ponieważ igrzyska olimpijskie odbyły się nie jak zwykle po czterech latach, a po dwóch. Był to najlepszy sezon w karierze Smirnowa. Nie dość, że zawodnik wygrał Puchar Świata to jeszcze zdobył tytuł mistrza olimpijskiego na igrzyskach w Lillehammer. Były to pierwsze igrzyska, na których Smirnow wystąpił reprezentując już Kazachstan. W pierwszym biegu, na dystansie 30 km był dopiero dziesiąty. W biegu na 10 km spisał się znacznie lepiej zdobywając srebrny medal, przegrywając jedynie ze swym największym rywalem Bjørnem Dæhlie. Dwa dni później znalazł się na tym samym stopniu podium w biegu pościgowym. Jednym z najważniejszych dni w karierze Władimira był 27 lutego 1994 roku kiedy to po raz pierwszy (i jak się okazało jedyny) zdobył złoty medal olimpijski, w biegu na 50 kilometrów stylem klasycznym. Drugi na mecie Fin – Mika Myllylä stracił do Kazacha minutę i dwadzieścia sekund. Smirnow tym samym zapisał się w historii sportu Kazaskiego, stając się pierwszym złotym medalistą zimowych igrzysk olimpijskich^[2].

Smirnow wystąpił także w trzech zawodach FIS Race. Pierwsze dwa odbyły się w listopadzie, w Szwecji. Z powodu okresu przed sezonowego wystartowało wielu zawodników z czołówki, jednak w tej grupie Kazach wypadł dobrze zajmując drugie i trzecie miejsce. Trzeci konkurs FIS Race odbył się w dosyć nie typowym czasie (9 kwietnia). Było widać już wiosenno-wakacyjną formę sportowca, który uplasował się na 27 lokacie.

Od początku sezonu widać było, że Smirnow będzie liczył się w walce o Kryształową Kulę. Do połowy stycznia wygrał 5 z 6 zawodów. Po nich odbyły się igrzyska w Lillehammer. Po powrocie z igrzysk Kazach przypieczętował zwycięstwo w PŚ wygrywając w Lahti. Ostatnie dwa starty nie miały już większego znaczenia, a Smirnow zanotował słabsze wyniki zajmując 7 i 29. miejsce. Początek sezonu zdecydował więc o końcowym sukcesie Smirnowa, który w ciągu całego sezonu zdobył 830 punktów wyprzedzając drugiego Bjørna Dæhlie o 150 oczek.

Sezon 1994/1995

Po raz drugi nie udało się obronić Kryształowej Kuli, choć tym razem wygrywał częściej niż w sezonie 1991/1992^[3]. W ośmiu startach trzy razy wygrał, a trzy razy stawał na niższych stopniach "pudła", przy czym ani razu nie wypadł z pierwszej dziesiątki. Było to jednak za mało na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, którą wygrał Dæhlie o 64 punkty. Smirnow zdobył 866 punktów.

Przed tymi mistrzostwami Kazach był zaliczany do faworytów imprezy. Zawodnik nie zawiódł swoich kibiców i przywiózł najwięcej medal z Thunder Bay ze wszystkich zawodników tych rozgrywek, zdobywając trzy złote (za bieg na 10 km, bieg łączony oraz na 30 km techniką klasyczną) i jeden brązowy (50 km techniką klasyczną). Były to najlepsze mistrzostwa w jego karierze.

Sezon 1995/1996

Przed rozpoczęciem Pucharu Świata wystartował w dwóch wyścigach FISu, które odbyły się w norweskim mieście Beitostølen. Wystartowali w nich najlepsi zawodnicy poprzedniej zimy. Kazach w takiej stawce wypadł bardzo dobrze wygrywając pierwsze zawody, a w drugich zajął 4. miejsce. W PŚ Smirnow powtórzył swój wynik z sezonu 1994/1995 zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, ustępując jedynie za Bjørnowi Dæhlie o 76 punktów. Smirnow 11 razy stał na podium, a 6 z 14 zawodów wygrał. W sumie zdobył 1034 punkty.

Sezon 1996/1997

To był najgorszy sezon Władimira od siedmiu lat. Tylko raz stanął na podium, ale za to na najwyższym jego stopniu. Jednak pozostałe wyniki nie były tak dobre. Na 7 startów aż 3 razy nie mieścił się w czołowej dwudziestce. Pod koniec sezonu, w Falun, Smirnow zajął dopiero 32. miejsce. Bardzo nierówna forma dała znać również na mistrzostwach świata w Trondheim. W czterech startach Smirnow nie popisał się i nie dosyć nie obronił swoich tytułów mistrzowskich z Kanady, to jeszcze nie zdobył ani jednego medalu. W biegach na 30 km, 10 km, łączonym 10 + 15 km i na 50 km zajmował kolejno 42, 4, 8 i 19. miejsce.

Wahania formy spowodowały dopiero dziewiątą lokatę w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zgromadził 309 punktów.

Sezon 1997/1998

Ten sezon był znacznie lepszy od poprzedniego. Podczas jedenastu startów zdobył 431 punktów oraz czterokrotnie stanął na podium oraz, po raz ostatni, na jego najwyższym stopniu 8 marca 1998 roku w Lahti. Niewiele brakowało by wygrał w nowo powstałej klasyfikacji sprintu, ale stracił 4 punktów do Bjørna Dæhlie. To był ostatni sezon Smirnowa w Pucharze Świata.

W tym sezonie również po raz ostatni wystąpił na igrzyskach, rozgrywanych w Nagano. Nie odniósł już tak dobrych wyników jak w Lillehammer, ale zdobył brązowy medal w biegu pościgowym (wyprzedzili go dwaj Norwegowie: złoty medalista Thomas Alsgaard i srebrny Bjørn Dæhlie). W biegu na 10 kilometrów zajął czwartą pozycję, a na 30 km był 12. Nie obronił też złotego medalu na 50 kilometrów, choć tym razem dystans ten rozgrywany był stylem dowolnym.

Sezon 1998/1999

W tym sezonie wystartował tylko w trzech biegach. Pierwszy z nich to zawody FIS w szwedzkiej miejscowości Luleå, gdzie zajął drugie miejsce, ustępując Szwedowi Urbanowi Lindgrenowi. Ostatnie zawody w karierze Władimira odbyły się w koreańskim Yongpyong. W pierwszym biegu Smirnow wygrał, a w drugim zajął drugie miejsce uznając wyższość swego rodaka Andrieja Newzorowa.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
2.	15 lutego	1988	Calgary	30 km stylem klasycznym	1:24:26,3	+8,8	Aleksiej Prokurorow
3.	19 lutego	1988	Calgary	15 km stylem klasycznym	41:18,9	+29,6	Michaił Diewiatjarow
2.	22 lutego	1988	Calgary	Sztafeta 4x10 km^[4]	1:43:58,6	+12,7	Szwecja
9.	10 lutego	1992	Albertville	30 km stylem klasycznym	1:22:27,8	+2:59,8	Vegard Ulvang
13.	13 lutego	1992	Albertville	10 km stylem klasycznym	27:36,0	+1:37,1	Vegard Ulvang
8.	15 lutego	1992	Albertville	10+15 km pościgowy	1:05:37,9	+1:57,9	Bjørn Dæhlie
5.	18 lutego	1992	Albertville	Sztafeta 4x10 km^[5]	1:39:26,0	+3:37,6	Norwegia
35.	22 lutego	1992	Albertville	50 km stylem dowolnym	2:03:41,5	+12:07,0	Bjørn Dæhlie
10.	14 lutego	1994	Lillehammer	30 km stylem dowolnym	1:12:26,4	+3:35,4	Thomas Alsgaard
2.	17 lutego	1994	Lillehammer	10 km stylem klasycznym	24:20,1	+18,2	Bjørn Dæhlie
2.	19 lutego	1994	Lillehammer	10+15 km pościgowy	1:00:08,8	+29,2	Bjørn Dæhlie
1.	27 lutego	1994	Lillehammer	50 km stylem klasycznym	2:07:20,3	-	-
12.	9 lutego	1998	Nagano	30 km stylem klasycznym	1:33:55,8	+5:02,3	Mika Myllylä
4.	12 lutego	1998	Nagano	10 km stylem klasycznym	27:24,5	+20,6	Bjørn Dæhlie
3.	14 lutego	1998	Nagano	10+15 km pościgowy	1:07:01,7	+29,8	Thomas Alsgaard
8.	22 lutego	1998	Nagano	50 km stylem dowolnym	2:05:08,2	+2:18,2	Bjørn Dæhlie

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
16.	22 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	15 km stylem klasycznym	40:42,7	+2:06,3	Kari Härkönen
6.	24 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Sztafeta 4x10 km^[6]	1:52:21,0	+2:08,7	Norwegia
5.	15 lutego	1987	Oberstdorf	15 km stylem klasycznym	43:01,8	+22,8	Marco Albarello
2.	15 lutego	1987	Oberstdorf	Sztafeta 4x10 km^[7]	1:38:04,6	+26,3	Szwecja
1.	18 lutego	1989	Lahti	30 km stylem klasycznym	1:24:56,9	-	-
10.	22 lutego	1989	Lahti	15 km stylem klasycznym	42:40,7	+1:14,5	Harri Kirvesniemi
5.	24 lutego	1989	Lahti	Sztafeta 4x10 km^[8]	1:40:12,3	+14,1	Szwecja
2.	7 lutego	1991	Val di Fiemme	30 km stylem klasycznym	1:16:12,4	+4,9	Gunde Svan
3.	9 lutego	1991	Val di Fiemme	15 km stylem dowolnym	36:57,2	+10,6	Bjørn Dæhlie
5.	15 lutego	1991	Val di Fiemme	Sztafeta 4x10 km^[9]	1:39:47,3	+2:49,2	Norwegia
3.	20 lutego	1993	Falun	30 km stylem klasycznym	1:17:33,6	+21,7	Bjørn Dæhlie
2.	22 lutego	1993	Falun	10 km stylem klasycznym	24:51,6	+3,9	Sture Sivertsen
2.	24 lutego	1993	Falun	10+15 km pościgowy	1:01:45,0	0,0	Bjørn Dæhlie
21.	28 lutego	1993	Falun	50 km stylem dowolnym	2:03:36,8	+6:29,5	Torgny Mogren
1.	9 marca	1995	Thunder Bay	30 km stylem klasycznym	1:15:52,3	-	-
1.	11 marca	1995	Thunder Bay	10 km stylem klasycznym	24:52,3	-	-
1.	13 marca	1995	Thunder Bay	10+15 km pościgowy	1:06:19,5	-	-
3.	19 marca	1995	Thunder Bay	50 km stylem dowolnym	1:56:36,0	+1:34,7	Silvio Fauner
42.	21 lutego	1997	Trondheim	30 km stylem dowolnym	1:06:28,2	+4:17,8	Aleksiej Prokurorow
4.	24 lutego	1997	Trondheim	10 km stylem klasycznym	23:41,8	+37,0	Bjørn Dæhlie
8.	25 lutego	1997	Trondheim	10+15 km pościgowy	1:00:11,1	+1:50,8	Bjørn Dæhlie
19.	2 marca	1997	Trondheim	50 km stylem klasycznym	2:16:37,5	+8:34,1	Mika Myllylä

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik	Strata	Zwycięzca
5.	luty	1981	Schonach	15 km stylem klasycznym	46:06,28	+24,64	Lars-Göran Dahl
4.	luty	1981	Schonach	Sztafeta 3x10 km^[10]	1:28:14,63	+1:16,92	Norwegia
3.	3 marca	1982	Murau	15 km stylem klasycznym	40:10,6	+43,6	Andriej Astaszkin
3.	? marca	1982	Murau	Sztafeta 3x10 km^[11]	1:23:52,1	+20,0	Szwecja
2.	11 marca	1983	Kuopio	15 km stylem klasycznym	41:38,7	+48,2	Aleksandr Uszkalenko
1.	? marca	1983	Kuopio	Sztafeta 3x10 km^[12]	1:22:16,4	-	-
2.	3 lutego	1984	Trondheim	15 km stylem klasycznym	42:13,5	+1,5	Holger Bauroth
1.	5 lutego	1984	Trondheim	Sztafeta 3x10 km^[13]	1:33:40,3	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu
1.	23 lutego	1986	Kawgołowo	15 km stylem klasycznym	?
2.	9 stycznia	1988	Kawgołowo	30 km stylem klasycznym	?
3.	18 lutego	1989	Lahti	30 km stylem klasycznym	1:24:56.9 h
4.	25 lutego	1989	Reit im Winkl	30 km stylem dowolnym	?
5.	15 grudnia	1990	Davos	15 km stylem klasycznym	–
6.	19 grudnia	1990	Les Saisies	30 km stylem klasycznym	?
7.	5 stycznia	1991	Mińsk	15 km stylem dowolnym	?
8.	18 grudnia	1992	Predazzo	30 km stylem dowolnym	1:13:38,5
9.	16 stycznia	1993	Bohinj	15 km stylem dowolnym	34:49,6
10.	24 lutego	1993	Falun	10+15 km pościgowy	1:01:45,0
11.	11 grudnia	1993	Santa Caterina	30 km stylem klasycznym	1:22:50,9
12.	21 grudnia	1993	Dobbiaco	10 km stylem klasycznym	24:02,8
13.	22 grudnia	1993	Dobbiaco	15 km stylem dowolnym	59:04,9
14.	9 stycznia	1994	Kawgołowo	15 km stylem klasycznym	41:54,4
15.	15 stycznia	1994	Oslo	15 km stylem dowolnym	36:44,7
16.	27 lutego	1994	Lillehammer	50 km stylem klasycznym	2:07:20,3
17.	5 marca	1994	Lahti	15 km stylem dowolnym	36:44,2
18.	27 stycznia	1995	Lahti	15 km stylem dowolnym	37:31,2
19.	29 stycznia	1995	Lahti	15 km stylem klasycznym	38:57,2
20.	11 lutego	1995	Oslo	50 km stylem klasycznym	2:09:53,8
21.	9 marca	1995	Thunder Bay	30 km stylem klasycznym	1:15:52,3
22.	11 marca	1995	Thunder Bay	10 km stylem klasycznym	24:52,3
23.	13 marca	1995	Thunder Bay	10+15 km pościgowy	1:06:19,5
24.	26 listopada	1995	Vuokatti	10 km stylem klasycznym	26:03,6
25.	9 stycznia	1996	Štrbské Pleso	50 km stylem dowolnym	1:56:14,9
26.	13 stycznia	1996	Nové Město	15 km stylem klasycznym	40:11,3
27.	24 lutego	1996	Trondheim	30 km stylem dowolnym	1:09:36,4
28.	9 marca	1996	Falun	15 km stylem dowolnym	22:00,0
29.	10 marca	1996	Falun	15 km stylem klasycznym	1:00:16,3
30.	19 stycznia	1997	Lahti	30 km stylem klasycznym	1:15:28,2
31.	8 marca	1998	Lahti	30 kim stylem klasycznym	1:16:06,2

Miejsca na podium

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	23 marca	1984	Murmańsk	15 km stylem klasycznym	?	2.	?	Michaił Diewiatjarow
2.	8 stycznia	1985	Labrador City	15 km stylem klasycznym	?	2.	?	Gunde Svan
3.	11 stycznia	1986	La Bresse	30 km stylem klasycznym	?	2.	?	Gunde Svan
4.	23 lutego	1986	Kawgołowo	15 km stylem klasycznym	?	1.	–	–
5.	13 grudnia	1986	Cogne	15 km stylem dowolnym	?	3.	?	Gunde Svan
6.	20 grudnia	1986	Davos	15 km stylem dowolnym	?	2.	?	Thomas Eriksson
7.	9 stycznia	1988	Kawgołowo	30 km stylem klasycznym	?	1.	–	–
8.	15 lutego	1988	Calgary	30 km stylem klasycznym	1:24:26,3	3.	+8,8	Aleksiej Prokurorow
9.	19 lutego	1988	Calgary	15 km stylem klasycznym	41:18,9	3.	+8,8	Michaił Diewiatjarow
10.	7 stycznia	1989	Kawgołowo	15 km stylem klasycznym	?	3.	?	Vegard Ulvang
11.	18 lutego	1989	Lahti	30 km stylem klasycznym	1:24:56,9	1.	–	–
12.	25 lutego	1989	Reit im Winkl	30 km stylem dowolnym	?	1.	–	–
13.	10 marca	1990	Örnsköldsvik	30 km stylem klasycznym	?	3.	?	Terje Langli
14.	9 grudnia	1990	Tauplitzalm	10+15 km pościgowy	?	2.	?	Torgny Mogren
15.	15 grudnia	1990	Davos	15 km stylem klasycznym	?	1.	–	–
16.	19 grudnia	1990	Les Saisies	30 km stylem klasycznym	?	1.	–	–
17.	5 stycznia	1991	Mińsk	15 km stylem dowolnym	?	1.	–	–
18.	7 lutego	1991	Val di Fiemme	30 km stylem klasycznym	1:16:12,4	2.	+4,9	Gunde Svan
19.	9 lutego	1991	Val di Fiemme	15 km stylem dowolnym	36:57,2	2.	+10,6	Bjørn Dæhlie
20.	3 marca	1991	Lahti	30 km stylem dowolnym	?	2.	?	Kristen Skjeldal
21.	8 grudnia	1991	Silver Star	10 km stylem klasycznym	26:33,9	2.	+ 11,0	Vegard Ulvang
22.	4 stycznia	1992	Kawgołowo	30 km stylem klasycznym	1:24:22,81	3.	+ 1:36,1	Bjørn Dæhlie
23.	7 marca	1992	Funäsdalen	30 km stylem dowolnym	1:10:20,9	3.	+ 17,6	Torgny Mogren
24.	12 grudnia	1992	Ramsau	10 km stylem dowolnym	26:13,9	2.	+ 25,9	Vegard Ulvang
25.	13 grudnia	1992	Ramsau	15 km stylem klasycznym	1:07:54,5	3.	+ 9,4	Torgny Mogren
26.	18 grudnia	1992	Val di Fiemme	30 km stylem dowolnym	1:13:38,5	1.	–	–
27.	16 stycznia	1993	Bohinj	15 km stylem dowolnym	34:49,6	1.	–	–
28.	20 lutego	1993	Falun	30 km stylem klasycznym	1:17:33,6	3.	+ 21,7	Bjørn Dæhlie
29.	22 lutego	1993	Falun	10 km stylem klasycznym	24:51,6	2.	+ 3,9	Sture Sivertsen
30.	24 lutego	1993	Falun	10+15 km pościgowy	1:01:45,0	2.	0,0	Bjørn Dæhlie
31.	6 marca	1993	Lahti	15 km stylem dowolnym	34:49,6	1.	–	–
32.	11 grudnia	1993	Santa Caterina	30 km stylem klasycznym	1:22:50,9	1.	–	–
33.	21 grudnia	1993	Dobbiaco	10 km stylem klasycznym	24:02,8	1.	–	–
34.	22 grudnia	1993	Dobbiaco	15 km stylem dowolnym	59:04,9	1.	–	–
35.	9 stycznia	1994	Kawgołowo	15 km stylem klasycznym	41:54,4	1.	–	–
36.	15 stycznia	1994	Oslo	15 km stylem dowolnym	36:44,7	1.	–	–
37.	17 lutego	1994	Lillehammer	10 km stylem klasycznym	24:20,1	2.	+18,2	Bjørn Dæhlie
38.	19 lutego	1994	Lillehammer	10+15 km pościgowy	1:00:08,8	2.	+29,2	Bjørn Dæhlie
39.	19 lutego	1994	Lillehammer	10+15 km pościgowy	2:07:20,3	1.	–	–
40.	5 marca	1994	Lahti	15 km stylem dowolnym	36:44,2	1.	–	–
41.	27 listopada	1994	Kiruna	10 km stylem klasycznym	27:59,6	2.	+ 29,5	Bjørn Dæhlie
42.	20 grudnia	1994	Sappada	10 km stylem dowolnym	26:04,7	3.	+ 18,0	Torgny Mogren
43.	27 stycznia	1995	Lahti	15 km stylem dowolnym	37:31,2	1.	–	–
44.	29 stycznia	1995	Lahti	15 km stylem klasycznym	38:57,2	1.	–	–
45.	4 lutego	1995	Falun	30 km stylem klasycznym	1:15:35,9	3.	+43,5	Bjørn Dæhlie
46.	11 lutego	1995	Oslo	50 km stylem klasycznym	2:09:53,8	1.	–	–
47.	9 marca	1995	Thunder Bay	30 km stylem klasycznym	1:15:52,3	1.	–	–
48.	11 marca	1995	Thunder Bay	10 km stylem klasycznym	24:52,3	1.	–	–
49.	13 marca	1995	Thunder Bay	10+15 km pościgowy	1:06:19,5	1.	–	–
50.	19 marca	1995	Thunder Bay	50 km stylem dowolnym	1:56:36,0	2.	+1:34,7	Silvio Fauner
51.	25 marca	1995	Sapporo	15 km stylem dowolnym	35:23,7	2.	+ 26,0	Bjørn Dæhlie
52.	26 listopada	1995	Vuokatti	10 km stylem klasycznym	26:03,6	1.	–	–
53.	9 grudnia	1995	Davos	30 km stylem klasycznym	1:14:03,7	2.	+ 23,3	Bjørn Dæhlie
54.	13 grudnia	1995	Brusson	10 km stylem klasycznym	37:05,4	3.	+ 59,2	Bjørn Dæhlie
55.	16 grudnia	1995	Santa Caterina	10 km stylem klasycznym	25:35,6	2.	+ 12,4	Bjørn Dæhlie
56.	16 grudnia	1995	Santa Caterina	15 km stylem dowolnym	1:02:46,9	3.	+ 1:21,7	Bjørn Dæhlie
57.	9 stycznia	1996	Szczyrbskie Jezioro	50 km stylem dowolnym	1:56:14,9	1.	–	–
58.	13 stycznia	1996	Nové Město	15 km stylem klasycznym	40:11,3	1.	–	–
59.	10 lutego	1996	Kawgołowo	15 km stylem klasycznym	37:32,1	2.	+ 7,7	Aleksiej Prokurorow
60.	24 lutego	1996	Trondheim	30 km stylem dowolnym	1:09:36,4	1.	–	–
61.	9 marca	1996	Falun	15 km stylem dowolnym	22:00,0	1.	–	–
62.	10 marca	1996	Falun	Bieg łączony	1:00:16,3	1.	–	–
63.	19 stycznia	1997	Lahti	30 km stylem klasycznym	1:15:28,2	1.	?	–
64.	27 listopada	1997	Beitostølen	10 km stylem klasycznym	23:37,7	2.	+ 0,1	Bjørn Dæhlie
65.	13 grudnia	1997	Val di Fiemme	10 km stylem klasycznym	25:31,8	3.	+ 23,0	Bjørn Dæhlie
66.	8 marca	1998	Lahti	30 km stylem klasycznym	1:16:06,2	1.	–	–

Bibliografia

Profil stronie FIS-u (niem. • ang. • fr.)
Biografia zawodnika na sports-reference.com (ang.) (ang.)

Przypisy

↑ Do tej liczby wliczane są zwycięstwa na igrzyskach olimpijskich i mistrzostwach świata. W oficjalnej statystyce FIS podawana jest liczba 30 zwycięstw, jednak wynika to z pominięcia pierwszego miejsca, które Smirnow zajął ex aequo z Bjørnem Dæhlie w biegu pościgowym 10+15 km podczas MŚ w 1993 r. [1]
↑ Były to pierwsze igrzyska na których wystartowali reprezentanci Kazachstanu.
↑ W sezonie 1991/1992 Smirnow bronił Pucharu Świata
↑ Skład drużyny: Władimir Smirnow, Władimir Sachnow, Michaił Diewiatjarow, Aleksiej Prokurorow
↑ Skład drużyny: Andriej Kiriłłow, Władimir Smirnow, Michaił Botwinow, Aleksiej Prokurorow
↑ Skład drużyny: Aleksandr Batiuk, Nikołaj Zimiatow, Władimir Smirnow, Jurij Burłakow
↑ Skład drużyny: Aleksandr Batiuk, Władimir Smirnow, Michaił Diewiatjarow, Władimir Sachnow
↑ Skład drużyny: Siergiej Kiczkin, Władimir Smirnow, Władimir Sachnow, Aleksiej Prokurorow
↑ Skład drużyny: Igor Badamczin, Władimir Smirnow, Aleksiej Prokurorow, Wiaczesław Płaksunow
↑ Skład drużyny: Władimir Sachnow, Wasilij Michiejew, Władimir Smirnow
↑ Skład drużyny: Andriej Astaszkin, Michaił Mumorcew, Władimir Smirnow
↑ Skład drużyny: Andriej Astaszkin, Aleksandr Uszkalenko, Władimir Smirnow
↑ Skład drużyny: Giennadij Łazutin, Aleksandr Uszkalenko, Władimir Smirnow

[1] Do tej liczby wliczane są zwycięstwa na igrzyskach olimpijskich i mistrzostwach świata. W oficjalnej statystyce FIS podawana jest liczba 30 zwycięstw, jednak wynika to z pominięcia pierwszego miejsca, które Smirnow zajął ex aequo z Bjørnem Dæhlie w biegu pościgowym 10+15 km podczas MŚ w 1993 r. [1]

[2] Były to pierwsze igrzyska na których wystartowali reprezentanci Kazachstanu.

[3] W sezonie 1991/1992 Smirnow bronił Pucharu Świata

[4] Skład drużyny: Władimir Smirnow, Władimir Sachnow, Michaił Diewiatjarow, Aleksiej Prokurorow

[5] Skład drużyny: Andriej Kiriłłow, Władimir Smirnow, Michaił Botwinow, Aleksiej Prokurorow

[6] Skład drużyny: Aleksandr Batiuk, Nikołaj Zimiatow, Władimir Smirnow, Jurij Burłakow

[7] Skład drużyny: Aleksandr Batiuk, Władimir Smirnow, Michaił Diewiatjarow, Władimir Sachnow

[8] Skład drużyny: Siergiej Kiczkin, Władimir Smirnow, Władimir Sachnow, Aleksiej Prokurorow

[9] Skład drużyny: Igor Badamczin, Władimir Smirnow, Aleksiej Prokurorow, Wiaczesław Płaksunow

[10] Skład drużyny: Władimir Sachnow, Wasilij Michiejew, Władimir Smirnow

[11] Skład drużyny: Andriej Astaszkin, Michaił Mumorcew, Władimir Smirnow

[12] Skład drużyny: Andriej Astaszkin, Aleksandr Uszkalenko, Władimir Smirnow

[13] Skład drużyny: Giennadij Łazutin, Aleksandr Uszkalenko, Władimir Smirnow

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne