Władysław Abramowicz
 Władysław Abramowicz w mundurze rotmistrza. | |
 major | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 marca 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 sierpnia 1973 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 23 Pułk Ułanów Grodzieńskich, |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small} | |
Władysław Abramowicz ps. Litwin, Rybak, Scyzoryk (ur. 20 marca 1902 w Wierciszewie k. Wizny, zm. 11 sierpnia 1973 w Inowrocławiu) – oficer Armii Krajowej, dowódca 2 Rejonu Obwodu Śródmieście, uczestnik powstania warszawskiego.
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej Aleksandra i Aleksandry. W 1923 ukończył gimnazjum w Łomży. W 1924 ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie, a następnie w 1926 Oficerską Szkołę Kawalerii w Grudziądzu. Podporucznik kawalerii, ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1926[1], a następnie porucznik kawalerii, ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928[2], w 23 pułku Ułanów Grodzieńskich. Od 1934 przydzielony do 10 pułku Ułanów Litewskich. Awansowany do stopnia rotmistrza 1 stycznia 1936.
We wrześniu 1939 dowódca 1 szwadronu 10 pułku ułanów, m.in. uczestnik wypadu do Prus Wschodnich do miejscowości Bialla, Brokiem, bitwy pod Kockiem w październiku 1939. 9 września ciężko ranny, wnioskowany wówczas do otrzymania Virtuti Militari
W okresie okupacji członek Armii Krajowej. Od 1942, oraz w trakcie powstania warszawskiego dowódca 2 Rejonu Obwodu Śródmieście, od 8 sierpnia zastępca dowódcy „Podobwodu Śródmieście Południowe”, zaś od 27 sierpnia zastępca dowódcy Odcinka Wschodniego w tym podobwodzie. Zastrzelił Wandę Kronenberg, kiedy okazało się że jest konfidentką Gestapo[3]. Mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 17 września 1944. Po upadku powstania jeniec Stalagu X-B Sandbostel. Po wojnie mieszkał w Sopocie.
18 września 1944 odznaczony Krzyżem Walecznych. 2 października 1944 odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Wiźnie.
Awanse
- podporucznik - 1926, ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1926
- porucznik - ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928
- rotmistrz – 1 stycznia 1936
- major – ze starszeństwem z dniem 17 września 1944
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (2 października 1944)
- Krzyż Walecznych (18 września 1944)
Przypisy
Bibliografia
- Głowacki L., Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1976.
- J. Kreusch, A. K. Kunert, T. Labuszewski (oprac.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. IV. Warszawa 1997
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Powstanie Warszawskie: Sztab II rejonu Obwodu Śródmieście przed pierwszym szturmem na "mała PASTĘ". Od lewej stoją: ppor. "Abdank" (oficer uzbrojenia), por. Jan Mikołajczyk "Jan Czyński" (kwatermistrz Rejonu), por. "Kordian" (zastępca dowódcy Rejonu), pchor. Fijałkowski "Dolek", rtm. Władysław Abramowicz "Litwin" (dowódca Rejonu z rękami na mapie), pchor. Mieczysław Czubalski "Mieczysław" (dowódca plutonu łączności Okręgu Warszawa), kpt. Zygmunt Netzer "Kryska" i ppor. Dzięgielewski "Dunin".
Władysław Abramowicz w mundurze rotmistrza.
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).