Władysław Dec (podpułkownik)
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 września 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 listopada 1946 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 3 Pułk Piechoty Legionów |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small}  | |
Władysław Michał Dec[a] (ur. 4 września 1894 w Kolbuszowej, zm. 9 listopada 1946 w Wałbrzychu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 4 września 1894 w Kolbuszowej, w rodzinie Stanisława i Karoliny z Osiniaków[1]. Ukończył gimnazjum w Dębicy.
W czasie I wojny światowej służył w 3 kompanii 3 Pułku Piechoty Legionów. Jako plutonowy odbył kampanię karpacką, podczas której został ranny. Od kwietnia 1915 w 4 Pułku Piechoty Legionów. W sierpniu 1916 mianowany chorążym. Po kryzysie przysięgowym w 1917 – do października 1918 służył w 40 Pułku Piechoty.
W listopadzie 1918 w Wojsku Polskim mianowany podporucznikiem, w marcu 1920 został porucznikiem. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[2]. Od września 1920 służył w stopniu kapitana w 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. 12 kwietnia 1927 mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W maju tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu w macierzystym 4 pp Legionów[4]. W październiku 1932 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[5][6]. Na stopień podpułkownika mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W marcu 1939 pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Ciechanów na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień[8].
Podczas kampanii wrześniowej (od 1 października 1939) dowodził 178 Pułkiem Piechoty (rezerwowym), z którym wziął udział w bitwie pod Kockiem. Po kapitulacji dostał się do niemieckiej niewoli. Uwięziony w Oflagu VII A Murnau (numer jeńca: 16017). Po powrocie z niewoli, w 1945 wyjechał z żoną do Jeleniej Góry, a następnie do Walimia k. Wałbrzycha.
Zmarł 9 listopada 1946 w Wałbrzychu. Został pochowany na cmentarzu w Kolbuszowej[1].
Od 1924 był mężem Jadwigi Magdaleny z d. Durniatt (1902–1981).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6201 (17 maja 1922)[9]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[10]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[11]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[12]
Uwagi
- ↑ W latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław I Dec”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Władysław II Deca (1898–1965).
Przypisy
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Lista żołnierzy z terenu dawnego Powiatu Kolbuszowskiego biorących udział w zmaganiach z bolszewikami w 1920 r., www.biblioteka.kolbuszowa.pl [dostęp 2022-10-10].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 144.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 534.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 846.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 13-16.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29 „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-06-16].
- Teczka: Dec Jadwiga Magdalena z d. Durniatt ps. Iga (1902–1981) Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej [dostęp 2022-10-10].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).