Władysław Grela
 porucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 stycznia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  | |
Władysław Grela (ur. 26 stycznia 1897 w Dzietrzkowicach, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – legionista, porucznik piechoty Wojska Polskiego i aspirant Policji Państwowej oraz kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 26 stycznia 1897 w Dzietrzkowicach, w powiecie wieluńskim, w rodzinie Franciszka i Barbary z Dudkowskich[1]. Jako uczeń 6 klasy Siedmioklasowej Szkoły Handlowej w Wieluniu przerwał naukę i wraz z innymi kolegami 23 marca 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich. Przydzielony do 5 pułku piechoty Legionów Polskich. 23 czerwca 1916 pod Gruziatynem został ranny[2].
W 1918 roku wstąpił na ochotnika Wojska Polskiego, początkowo służył w 3 pp Legionów, a następnie przydzielony do 9 pułku piechoty Legionów, w którego szeregach walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1919 i 1920 był dwukrotnie ranny, pod Plusami i nad rz. Berezyną.
W 1921 ukończył kurs Szkoły Podchorążych, a następnie został przeniesiony do rezerwy[1]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 440. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3][4]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 27 Pułku Piechoty w Częstochowie[5][6].
W 1922 wstąpił do Policji Państwowej[1]. W 1933 posiadał stopień starszego przodownika[7]. Później awansował na aspiranta. W 1939 pełnił funkcję kierownika Wydziału Śledczego PP w Brzeżanach. W 1937 odbył ćwiczenia rezerwy w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu[1]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 13. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[8].
W czasie mobilizacji powołany do wojska, walczył w wojnie obronnej 1939, dostał się do niewoli radzieckiej. Wiosną 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
4 października 2007 Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak mianował go pośmiertnie na stopień podkomisarza Policji Państwowej[9], natomiast 5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana[10]. Oba awanse zostały ogłoszone 9 i 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 188 – 17 maja 1921[11]
- Krzyż Niepodległości – 16 marca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 148.
- ↑ VII Lista strat 1916 ↓, s. 8.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 553.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 491.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 204.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 190.
- ↑ a b M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 615.
- ↑ Decyzja Nr 87 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 992.
Bibliografia
- VII Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Legionów Polskich przy Departamencie Wojskowym NKN, 1916-10-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- J. Książek, Grela Władysław [w:] Wieruszowski Słownik Biograficzny, pod red Jana Książka, Wieruszów 2018, s. 56-57. ISBN 978-83-951763-1-9
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy