Władysław Kamiński (pilot)

Władysław Kamiński

1/2 zwycięstwo
podpułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	21 października 1910 Ostrów Wielkopolski
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 1995 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1931-1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego, RAF
Jednostki	3 pułk lotniczy dywizjon 302
Stanowiska	dowódca 1 eskadry, zastępca dowódcy dywizjonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Władysław Kamiński (ur. 21 października 1910, zm. 18 czerwca 1995) – podpułkownik pilot Wojska Polskiego, inżynier leśnictwa, uczestnik bitwy o Anglię.

Życiorys

Władysław Kamiński był synem Walentego i Agnieszki (z Klatkiewiczów) Kamińskich. Urodził się 21 października 1910 roku w Poznaniu, a gdy miał rok wraz z rodziną przeniósł się do Ostrowa Wielkopolskiego. Jego braćmi byli między innymi Jan Kamiński (oficer AK) i Tadeusz Kamiński (uczestnik powstania warszawskiego).

W Ostrowie Wielkopolskim uczęszczał do szkoły powszechnej i do Gimnazjum Męskiego, w którym uzyskał maturę w roku 1929. Potem dostał się do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył w 1931 roku. Podjął studia na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, ale każdą wolną chwilę poświęcał lotnictwu. Odbywał loty treningowe i był szefem pilotów w Aeroklubie Poznańskim. Zdobył kwalifikacje instruktora pilotażu wojskowego^[1]. Na rok przed wybuchem wojny ukończył studia z tytułem magistra inżyniera nauk leśnictwa.

29 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 3 pułku lotniczego w Poznaniu. W nocy z 16 na 17 września przekroczył granicę Rumunii, a następnie drogą morską dotarł do Marsylii. Po upadku Francji udało mu się uniknąć powtórnej niewoli i z grupą polskich pilotów myśliwskich dotarł 24 czerwca 1940 roku do Liverpoolu. Został żołnierzem Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-0665^[2]. Odbył przeszkolenie w 5 OTU, po którym 5 listopada 1940 roku otrzymał skierowanie do 303 dywizjonu myśliwskiego im. Tadeusza Kościuszki^[3]. 12 grudnia, na własną prośbę, został przeniesiony do „Poznańskiego” dywizjonu 302, w którym walczył prawie do końca wojny^[4]. 28 marca 1941 roku uzyskał grupowe zwycięstwo nad Ju 88^[5]. W styczniu 1944 roku objął dowództwo pierwszej eskadry^[6] i zastępstwo dowódcy dywizjonu. Ogółem podczas wojny wykonał 203 loty bojowe, w czasie których uratował 2 lotników przed utonięciem. Zaliczono mu zniszczenie 1/2 samolotu niemieckiego, był sklasyfikowany na 354. pozycji Listy Bajana^[7].

W październiku 1947 roku Władysław Kamiński powrócił do kraju drogą morską. Podjął pracę w Kontroli Cywilnych Statków Powietrznych, ale już w czerwcu 1948 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Skazano go na 10 lat więzienia, a po apelacji zamieniono mu wyrok na 5 lat. Dzięki amnestii wyszedł z więzienia dwa miesiące przed terminem^[8].

W kwietniu 1954 roku zawarł związek małżeński z Marią Baszczyńską. W tym samym czasie otrzymał posadę magazyniera w firmie budowlanej w Poznaniu, a potem w Państwowej Centrali Drewna. W 1957 roku został kierownikiem sekcji kontroli technicznej w Zakładach Remontowych Sprzętu Lotniczego Sportowego nr 3 w Poznaniu. Po zdobyciu uprawnień został tam pilotem doświadczalnym. W 1964 roku powrócił do pracy w KCSP. Był tam starszym rzeczoznawcą, a później kierownikiem okręgu. Ogółem przez cały czas służby w lotnictwie przelatał 4200 godzin na 39 typach samolotów. W październiku 1977 roku został odesłany na emeryturę, ale nadal był aktywny w Klubie Seniorów Aeroklubu Poznańskiego. Dopiero w styczniu 1990 roku został zrehabilitowany i awansowany do stopnia majora, a cztery lata później do stopnia podpułkownika. Po przewlekłej chorobie zmarł 18 czerwca 1995 roku w szpitalu przy ulicy Orzeszkowej w Poznaniu. Pochowany został z honorami wojskowymi 23 czerwca na cmentarzu w Puszczykowie^[9].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 11058^[10]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Medal Lotniczy trzykrotnie
• Polowa Odznaka Pilota

Przypisy

Bibliografia

• Robert Gretzyngier, Wojtek Matusiak: Polacy w obronie Wielkiej Brytanii. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7301-946-1. OCLC 189476159.
• Wacław Król: Zarys działań polskiego lotnictwa w Wielkiej Brytanii 1940-1945. T. 11. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1981, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0152-5. OCLC 25298285.
• Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Józef Zieliński: 303 Dywizjon Myśliwski Warszawski im. Tadeusza Kościuszki. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-11-09630-9. OCLC 830493548.
• Władysław Kamiński. „Skrzydlata Polska”. 1/1973, s. 6, 7 stycznia 1973. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.