Władysław Komar

Ten artykuł należy dopracować: od 2018-04 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł, → usunąć treści oparte na nierzetelnych źródłach lub podać w przypisach wiarygodne źródła informacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. Uwaga: Aby ułatwić pracę, stosuj standardowe parametry z datą: nierzetelne=2022-10

Władysław Komar

Władysław Komar (1972)
Pełne imię i nazwisko	Władysław Stefan Komar
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1940 Kowno
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1998 Przybiernów
Obywatelstwo	polskie
Wzrost	196 cm
Informacje klubowe
Klub	Skra Warszawa
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 lekkoatletyka (pchnięcie kulą) Mistrzostwa Europy brąz Budapeszt 1966 pchnięcie kulą brąz Helsinki 1971 pchnięcie kulą Odznaczenia

Władysław Stefan Komar (ur. 11 kwietnia 1940 w Kownie, zm. 17 sierpnia 1998 pod Przybiernowem) – polski sportowiec, jeden z najlepszych polskich miotaczy kulą w historii tej konkurencji, mistrz olimpijski z Monachium w 1972, rugbysta, aktor, artysta estradowy. Absolwent liceum ogólnokształcącego w Pruszczu Gdańskim i AWF w Poznaniu.

Życiorys

Kariera sportowa

Karierę sportową rozpoczął od boksu. Trafił nawet do młodzieżowej reprezentacji Polski.

W 1959 zmienił dyscyplinę i pod okiem trenera Sławomira Zieleniewskiego rozpoczął treningi lekkoatletyczne. Reprezentował klub sportowy Polonia Warszawa. W 1963 został rekordzistą Polski w dziesięcioboju. Na swoich pierwszych igrzyskach olimpijskich (Tokio 1964) startował już w konkurencji pchnięcia kulą i zajął dziewiąte miejsce z wynikiem 18,20 m. 8 września (eliminacje) i 9 września (finał) 1972 na igrzyskach w Monachium odbył się konkurs, w którym Komar już pierwszym pchnięciem (21,18 m) pokonał miotaczy amerykańskich i niemieckich.

Był trzykrotnym olimpijczykiem: Tokio 1964, Meksyk 1968, Monachium 1972. Zdobył dwa brązowe medale na mistrzostwach Europy w Budapeszcie 1966 i Helsinkach 1971 oraz pięć na halowych mistrzostwach Europy. Był 14-krotnym mistrzem i 16-krotnym rekordzistą Polski. Obok boksu i lekkiej atletyki uprawiał wyczynowo także rugby (mistrzostwo Polski).

Rekordy życiowe

Na stadionie

• pchnięcie kulą – 21,19 m (17 sierpnia 1974, Warszawa) – 6. wynik w historii polskiej lekkoatletyki^[1]
• dziesięciobój lekkoatletyczny – 6597 pkt.

W hali

• pchnięcie kulą – 20,32 m

Kariera estradowa i filmowa

Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie

Po zakończeniu kariery sportowej występował w filmie, teatrze oraz jako licencjonowany aktor na estradzie kabaretowej (namówiony do tego przez Tadeusza Drozdę).

Razem z Janem Otałęgą i Ireneuszem Pawlikiem współtworzył książkę „Alfabet Władysława Komara. Sportowcy, artyści, prominenci”, która ukazała się w 1991 nakładem Wydawnictwa Venus.

Role filmowe

• 1975: Kazimierz Wielki jako Władzio, sługa Maćka Borkowica
• 1978: W biegu jako sportowiec Władzio
• 1979: Skradziona kolekcja jako kierowca malucha
• 1980: Sherlock Holmes i Doktor Watson (Sherlock Holmes and Doctor Watson) jako zapaśnik Hercules Higgins w odc. 15 „The case of the body in the case"
• 1984: Bez pieniędzy czyli 24 godziny z życia Jana Himilsbacha jako on sam
• 1985: Przyłbice i kaptury jako „Dzieweczka” w odc. 2 „Na tropie zdrady”, 3 „Pożoga”, 4 „Przerwane ogniwo”, 8 „A wężowi biada”, 9 „Jutro bitwa"
• 1986: Biała wizytówka jako właściciel kasyna w odc. 6 „Zarząd przymusowy"
• 1986: Borys Godunow jako Sobański
• 1986: Magnat jako przewodnik po pszczyńskim pałacu
• 1986: Piraci jako Jesus
• 1986: Poczekaj błyśnie
• 1987: Opowieść Harleya jako pracownik Witka
• 1986: Sonata marymoncka jako Zieliński, chrzestny Ryśka
• 1987: W klatce jako mąż gospodyni
• 1988: I skrzypce przestały grać (And the Violins Stopped Playing) jako Dombrowski, starszy szczepu Kelderari
• 1990: Mów mi Rockefeller jako on sam
• 1993: Wow w odc. 10 „Skorpion"
• 1993: Żywot człowieka rozbrojonego w odc. 2 „Sabina"
• 1993: Tajemnica trzynastego wagonu (The Secret of Coach 13) jako Aleksander Galinimow
• 1994: Anioł śmierci (Beyond Forgiveness)
• 1997: Kiler jako „Uszat”, współwięzień Kilera
• 1997: Prostytutki jako „Szogun”, goryl w „Gejszy"
• 1998: Ekstradycja 3 jako mężczyzna w kawiarni na Starówce w odc. 7

Teatr TV

• 1989: Żegnaj laleczko jako Myszka Malloy
• 1987: Kabotyni

Działalność polityczna

W wyborach parlamentarnych w 1993, jako członek Polskiej Partii Przyjaciół Piwa^[2], bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Samoobrony – Leppera w województwie szczecińskim (otrzymał 9676 głosów).

Śmierć

Grób Władysława Komara i Tadeusza Ślusarskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Zginął 17 sierpnia 1998 w wypadku samochodowym na drodze krajowej nr 3 (E65), pomiędzy Przybiernowem a Brzozowem, w powiecie goleniowskim, razem z innym znanym sportowcem, mistrzem olimpijskim z Montrealu 1976 w skoku o tyczce Tadeuszem Ślusarskim. Trzecią ofiarą wypadku był prowadzący drugi samochód Jarosław Marzec, reprezentant Polski w biegu na 400 m. W miejscu, gdzie rozbił się samochód Komara i Ślusarskiego ustawiono pomnik pamięci wybitnych sportowców (53°46′45,3″N 14°46′39,0″E/53,779249 14,777497)^[3]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera A3 tuje-3-27)^[4].

Odznaczenia

W 1998, za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[5]. Odznaczono go także m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1972)^[6] oraz Złotym i Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Życie prywatne

Pochodził z rodziny pieczętującej się kiedyś herbem Komar. Jego rodzice byli sportowcami – ojciec Władysław i matka Wanda mieli osiągnięcia szczebla krajowego.

Dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Małgorzata Spychalska (ur. 1942), scenografka i kostiumolożka, córka Mariana Spychalskiego. Małżeństwo przetrwało do 1973. Następnie ożenił się z Marią Szot (1950–2008), z którą miał syna Mikołaja (ur. 1977), fotografa i redaktora naczelnego magazynu „K Mag”.

Film dokumentalny

• 1996: Władysław Komar (seria Gwiazdozbiór polskiego sportu), reż. Janusz Horodniczy, Krzysztof Wojciechowski^[7]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Władysław Komar w bazie filmpolski.pl
• Władysław Komar w bazie Filmweb
• Władysław Komar na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Polski Komitet Olimpijski: Władysław Komar – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-31]. (pol.).