Władysław Sokołowski (1892–1963)
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 maja 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 listopada 1963 |
| Chargé d’affaires Ambasady RP w Waszyngtonie | |
| Okres | od 1932 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Chargé d’affaires Ambasady RP w Waszyngtonie | |
| Okres | od 1935 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Kierownik Konsulatu RP w San Francisco | |
| Okres | od 1943 |
| Odznaczenia | |
polskie _BAR.svg){kind=small}   zagraniczne   _GC.svg){kind=small}  | |
Władysław Sokołowski (ur. 5 maja 1892 we Lwowie, zm. 13 listopada 1963 w San Francisco[1]) – polski prawnik, urzędnik konsularny i dyplomata.
Życiorys
Studiował na Uniwersytecie Lwowskim uzyskując tytuł doktora praw. Był urzędnikiem Namiestnictwa Galicji (–1918). Brał udział w obronie Lwowa (1918–1919). W służbie zagranicznej II Rzeczypospolitej od 1919, m.in. jako attaché emigracyjny Konsulatu Generalnego w Nowym Jorku (od 14 maja 1919 do 1 września 1922), radca emigracyjny Poselstwa w Paryżu (od 1 września 1922 do 30 listopada 1926), kierownik referatu Ligi Narodów w MSZ (1926–1927), naczelnik wydziału ustrojów międzynarodowych MSZ (1930–), radca prawny (1931–1936) i chargé d’affaires Ambasady w Waszyngtonie (1932–1933, 1935–1936)[2][3][4], zastępca dyrektora wydziału konsularnego MSZ (1938), konsul i kierownik Konsulatu w San Francisco (1943–1945)[5][6], gdzie w 1943 odegrał szczególna rolę w ewakuacji tysięcy wywiezionych na Syberię rodaków, m.in. przez Bombaj i San Francisco do Santa Rosa w Meksyku[7].
Sokołowski uczestniczył w ostatniej ważnej akcji dyplomatycznej rządu RP na obczyźnie mającej umożliwić jego delegacji udział w konferencji Narodów Zjednoczonych w San Francisco (kwiecień–czerwiec 1945), lecz bez rezultatu.
Odznaczenia
polskie
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[8],
- Złoty Krzyż Zasługi (30 stycznia 1930)[9],
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[8],
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[8],
zagraniczne
- Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)[8],
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Feniksa (Grecja)[8]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania, 1932)[10],
- Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej (Francja)[8].
Przypisy
- ↑ 1Lt Wladyslaw E “Ducky” Sokolowski (1922-1945) - Find A Grave Memorial, www.findagrave.com [dostęp 2018-09-13].
- ↑ Longin Pastusiak: Pół wieku dyplomacji amerykańskiej, 1898-1945. Warszawa: PWN: 1974. s. 230
- ↑ Bogusław Winid: W cieniu Kapitolu. Dyplomacja Polska wobec Stanów Zjednoczonych Ameryki 1919-1939. Warszawa: PoMost, 1991. s. 166, 198
- ↑ Teki archiwalne, Tom 14. Warszawa: DiG, 1973. s. 198
- ↑ Aleksander Bregman: Dzieje pustego fotela. Konferencja w San Francisco i sprawa polska. Londyn. Wyd. Światpol, 1948. s. 43
- ↑ Andrzej Maciej Brzeziński: Koncepcja powojennej organizacji bezpieczeństwa w planach politycznych rządu RP na uchodźstwie (1943-1945). [w:] "Studia historyczne", Tom 43-1. Warszawa: PWN, 2000. s. 99-100
- ↑ Dziennik Henryka Stebelskiego
- ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 683.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 51 „za zasługi na polu pracy dyplomatycznej”.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 66, 1932
Linki zewnętrzne
- Wojciech Materski: Dyplomacja RP 1939-1945, [w:] [1]
- Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r.
Media użyte na tej stronie
Baretka Wielkiego Komandora Orderu Feniksa
Baretka: Krzyż Zasługi – Polska (II RP).
Władysław Sokołowski (ur. 5 maja 1892, zm. 1963) – doktor praw, polski urzędnik i dyplomata, zastępca Dyrektora Wydziału Konsularnego MSZ w 1938 roku[1], Konsul II RP w San Francisco.