Władysław Szcześniak
| Biskup tytularny Larandy | |
| Kraj działania | Polska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 12 października 1858 Zakroczym |
| Data i miejsce śmierci | 9 września 1926 Warszawa |
| Miejsce pochówku | cmentarz Powązkowski w Warszawie |
| Biskup pomocniczy warszawski | |
| Okres sprawowania | 1925–1926 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Prezbiterat | 2 września 1880 |
| Nominacja biskupia | 25 maja 1925 |
| Sakra biskupia | 19 lipca 1925 |
| Data konsekracji | 19 lipca 1925 |
|---|---|
| Konsekrator | Aleksander Kakowski |
| Współkonsekratorzy | Antoni Julian Nowowiejski Stanisław Gall |
Władysław Maksymilian Szcześniak[1] (ur. 12 października 1858 w Zakroczymiu, zm. 9 września 1926 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, biskup pomocniczy warszawski w latach 1925–1926.
Życiorys
Urodził się 12 października 1858 w Zakroczymiu. Kształcił się w gimnazjum w Warszawie. W latach 1875–1878 studiował w warszawskim seminarium metropolitarnym, następnie do 1882 w Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie otrzymał magisterium z teologii. Święcenia prezbiteratu przyjął 2 września 1880. Od 1885 pogłębiał wykształcenie w Innsbrucku i Rzymie, uzyskując doktorat z teologii[1].
Pracował jako wikariusz w Białej Rawskiej i w parafii św. Antoniego w Warszawie. W latach 1887–1898 był rektorem kościoła św. Józefa w Warszawie, wskutek interwencji władz carskich został przeniesiony na wikariat parafii Świętego Krzyża w Warszawie[1]. Piastował także urząd proboszcza parafii św. Barbary w Warszawie[2]. W 1914 został kanonikiem katedry warszawskiej[1].
W warszawskim seminarium metropolitalnym zajmował stanowisko profesora teologii i historii Kościoła, a w latach 1887–1898 sprawował urząd wiceregensa. W 1919 został profesorem zwyczajnym na wydziale teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego i kierownikiem katedry historii Kościoła[1].
25 maja 1925 został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej[1] ze stolicą tytularną Laranda[3]. Sakrę biskupią otrzymał 19 lipca 1925 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie[4]. Konsekrował go kardynał Aleksander Kakowski, w asyście Antoniego Juliana Nowowiejskiego, biskupa diecezjalnego płockiego, i Stanisława Galla, biskupa polowego Wojska Polowego[3]. W archidiecezji piastował urząd wikariusza generalnego[1].
Zmarł 9 września 1926 w Warszawie[1]. Został pochowany w grobowcu biskupów pomocniczych warszawskich na cmentarzu Powązkowskim[5].
Wyróżnienia
W 1921 otrzymał tytuł doktora honoris causa Wydziału Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego[6]. Postanowieniem prezydenta RP z 17 lutego 1926 został mianowany profesorem honorowym Uniwersytetu Warszawskiego[7].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h K. Krasowski: Biskupi katoliccy II Rzeczypospolitej. Słownik biograficzny. Poznań: Bene Nati, 1996, s. 231–232. ISBN 83-86675-03-9.
- ↑ P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 427. ISBN 83-211-1311-7.
- ↑ a b Władysław Szcześniak (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2016-04-29].
- ↑ K.R. Prokop. Sukcesja święceń biskupich pasterzy Kościoła warszawskiego (1798–2007). „Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny”. T. 53, nr 1–2, s. 346, 2010. ISSN 0551-911X. [dostęp 2016-04-30].
- ↑ Kwatera 11-3-2/3. Cmentarz Stare Powązki: Biskupi pomocniczy warszawscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-23].
- ↑ Doktoraty honoris causa w latach 1921–1973. uw.edu.pl. [dostęp 2018-11-30].
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 8 (170), s. 187, 1926-05-15. [dostęp 2020-01-26].
Linki zewnętrzne
- Władysław Szcześniak w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2011-12-25]
- Publikacje Władysława Szcześniaka w bibliotece Polona [dostęp 2022-01-21]
Media użyte na tej stronie
Grób biskupów warszawskich: bpa Władysława Szcześniaka, bpa Karola Niemiry, bpa Władysława Miziołka, abpa Bronisława Dąbrowskiego oraz administratora apostolskiego Leningradu bpa Antoniego Maleckiego i nuncjusza apostolskiego abpa Mariana Olesia, Cmentarz Powązkowski w Warszawie, 14 maja 2008.