Władysława Markiewiczówna

Władysława Markiewiczówna

Imię i nazwisko	Władysława Markiewicz
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1900 Bochnia
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	17 maja 1982 Katowice
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianistka, kompozytorka, pedagog
Odznaczenia

Władysława Markiewiczówna, właściwie Władysława Markiewicz (ur. 5 lutego 1900 w Bochni, zm. 17 maja 1982 w Katowicach) − polska pianistka, kompozytorka i pedagog.

Edukacja

Władysława Markiewiczówna urodziła się w Bochni jako córka Bronisława Markiewicza, doktora nauk prawniczych, wiceprezesa Sądu Apelacyjnego w Krakowie. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku pięciu lat, początkowo kształcąc się pod kierunkiem babki i matki. W 1905 roku rodzina Markiewiczów przeprowadziła się do Rzeszowa, w 1913 – do Krakowa, gdzie rozpoczęła kształcenie pod kierunkiem pianisty i dyrygenta Wiktora Barabasza.

Studia pianistyczne odbyła w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie w klasie fortepianu Kazimierza Krzyształowicza (kurs średni, 1915–1917) oraz Seweryna Eisenbergera (kurs wyższy, 1917–1920), a na wykłady z zakresu historii muzyki i harmonii uczęszczała do Zdzisława Jachimeckiego. W dniu 19 czerwca otrzymała dyplom konserwatorium, wykonując na recitalu dyplomowym m.in. Koncert fortepianowy a-moll Roberta Schumanna oraz utwór Władysława Żeleńskiego w obecności kompozytora.

W latach 1922-1927 studiowała w Berlinie u Hugo Leichtentritta (kompozycja) i Brunona Eisnera (fortepian).

Działalność

W 1929, po powrocie do kraju, rozpoczęła działalność koncertową – szereg koncertów z Arturem Malawskim – oraz objęła klasę fortepianu w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach. W 1935 utworzyła wraz ze Stefanią Allinówną duet fortepianowy, występując wspólnie do 1960 roku.

Lata wojny spędziła w Krakowie i Warszawie, po wojnie powróciła na katowicką uczelnię. W 1958 roku otrzymała tytuł profesora, a w latach 1963-1968 kierowała katedrą fortepianu. Do jej uczniów należeli m.in. Tadeusz Żmudziński, Kazimierz Kord, Andrzej Jasiński i Wojciech Kilar.

Była członkiem Związku Kompozytorów Polskich oraz Towarzystwa im. Fryderyka Chopina. Została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowana na Cmentarzu Rakowickim (kw. VI, rząd płd.)^[1].

Grób Władysławy Markiewiczówny na Cmentarzu Rakowickim

Przypisy

Bibliografia

• IwonaI. Bias IwonaI., MonikaM. Bieda MonikaM., Władysława Markiewiczówna (1900-1982). Kompozytorka, pianistka, pedagog, Katowice: AM, 2000, ISBN 83-85679-85-5, OCLC 830980876 .
• * Stanisław Dybowski, Słownik pianistów polskich. Wyd. Selene, Warszawa 2003, s. 416-418. ISBN 83-910515-5-2.
• Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku, red. Katarzyna Janczewska-Sołomko. Oficyna Wydawnicza Impuls 2008. ISBN 978-83-7308-538-1.

Linki zewnętrzne

• Władysława Markiewiczówna w serwisie Culture.pl