Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz

Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz
ilustracja
Rodzina

Karpowicze herbu Korab

Data i miejsce urodzenia

24 października 1953
Gliwice

Ojciec

Zbigniew Karpowicz h. Korab

Matka

Danuta Miller h. Pomian

Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz (ur. 24 października 1953 w Gliwicach[1]) – polski filozof, historyk myśli politycznej, politolog, były wiceprezydent Gdańska.

Życiorys

Rodzina

Dziadek[2] Włodzimierza Juliana Korab-Karpowicza [3], Jan Kazimierz Korab-Karpowicz [4], był w dwudziestoleciu międzywojennym sędzią Sądu Okręgowego w Białymstoku oraz prezesem oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego[5]. Po wojnie nie mógł już wykonywać swego zawodu. Z uwagi na spotykające go po wojnie szykany, ojciec Zbigniew, studiujący wówczas na Politechnice Warszawskiej, skrócił szlachecko brzmiące nazwisko „Korab-Karpowicz” do formy „Karpowicz”, które w roku 1990 syn Włodzimierz przywrócił do oryginalnej formy. Jego matka, Danuta z Millerów, była córką Lucjana Millera, inżyniera chemika i oficera w stopniu kapitana, pracownika służby intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych oraz wykładowcy na przedwojennej Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. Wuj Wiesław Miller był członkiem Kedywu i zginął w powstaniu warszawskim[6]. Ojcem chrzestnym matki był wiceadmirał Jerzy Świrski. Ma żonę Katarzynę oraz troje dzieci[7].

Wykształcenie i działalność naukowa

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 35 w Gdańsku-Oliwie, a następnie do V Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Gdańsku-Oliwie i I Liceum Ogólnokształcącego im Marii Skłodowskiej-Curie w Sopocie. W 1972 roku zdał egzamin maturalny.

Ukończył magisterskie studia inżynierskie z zakresu elektroniki na Politechnice Gdańskiej w 1977 roku. W roku 1978 rozpoczął studia filozoficzne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które z uwagi na stan wojenny i emigrację ukończył w 1987 na Katolickim Uniwersytecie Ameryki[8] w Waszyngtonie. W 1999 roku doktoryzował się z filozofii na Uniwersytecie Oksfordzkim (tytuł pracy doktorskiej: The Presocratic Thinkers in the Thought of Martin Heidegger)[9]. W 2009 roku uzyskał tytuł Associate Professor. W 2014 uzyskał habilitację w zakresie filozofii na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2019 zdobył stypendium naukowe Lady Davis Fellowship Trust na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie[10].

Był inicjatorem i przewodniczącym Rady Programowej Pierwszego Kongresu Filozofii Polskiej, który odbył się w pałacu w Orli koło Koźmina Wielkopolskiego w dniach 24–25 września 2020 roku[11]. Główną ideą Kongresu Filozofii Polskiej było „skupienie się na polskiej myśli filozoficznej, odkrycie jej odrębności na tle filozofii innych krajów oraz przyczynienie się do jej dalszego rozwoju”[12].

W plebiscycie Osobowość Roku 2020 zdobył pierwsze miejsce w województwie śląskim[13][14] oraz pierwsze miejsce w Polsce zdobywając tytuł Osobowość Roku Polski 2020 w kategorii Nauka[15].

Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Opolskiego w Instytucie Nauk o Polityce i Administracji[16]. Specjalizuje się w filozofii politycznej i społecznej, historii filozofii, historii myśli politycznej i teorii stosunków międzynarodowych. Jest autorem wielu prac naukowych w tym artykułów w encyklopediach: The Internet Encyclopedia of Philosophy i The Stanford Encyclopedia of Philosophy[17]. W publikacjach posługuje się pseudonimem autorskim W. Julian Korab-Karpowicz.

Działalność społeczna i polityczna

W roku 1980 był jednym z założycieli Samorządu Studentów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W latach 1980–1981 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Niezależnego Zrzeszenia Studentów na KUL-u i był delegatem na Pierwszy Ogólnokrajowy Zjazd NZS w Krakowie. Wybuch stanu wojennego zastał go w Monachium, gdzie działał w ramach niemieckiej Solidarności z Solidarnością (Solidarität mit Solidarność). Po wyjeździe do Kanady założył Zrzeszenie Studentów Polskich (Polish Students’ Association) na Uniwersytecie Brytyjskiej Kolumbii. Był też członkiem Towarzystwa Przyjaciół Solidarności (Friends of Solidarnosc Association) w Vancouver.

W latach 1990–1998 był członkiem Porozumienia Centrum. Bezskutecznie ubiegał się z listy tej partii o mandat poselski w wyborach parlamentarnych w 1993. W wyborach samorządowych w 2010 bez powodzenia kandydował (jako kandydat bezpartyjny) do Sejmiku Województwa Śląskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości[18]. W wyborach prezydenckich w 2015 zadeklarował chęć startu pod szyldem komitetu Przyszła Polska. Zarejestrował komitet wyborczy, jednak nie złożył podpisów wymaganych do rejestracji kandydatury, udzielając poparcia Januszowi Korwin-Mikkemu.

Po pierwszej turze wyborów zwrócił się z apelem do wyborców Pawła Kukiza i Janusza Korwin-Mikke oraz do swoich sympatyków o głosowanie na Andrzeja Dudę[19].

22 listopada 2019 roku ogłosił swój start w przedterminowych wyborach na prezydenta Gliwic jako kandydat bezpartyjny z poparciem Konfederacji Wolność i Niepodległość[20]. Jego KWW Konfederacja nie zebrała jednak w terminie wymaganej liczby 3000 ważnych i zweryfikowanych podpisów poparcia wyborców[21].

Od wielu lat regularnie publikuje artykuły w takich pismach jak Tygodnik Solidarność[22][23], Nasz Dziennik[24], Wprost[25], Rzeczpospolita[26], Do Rzeczy[27], a za granicą China Daily[28] i The Jerusalem Post[29]. W 2020 opublikował wiele artykułów, głównie w tygodniku Do Rzeczy, krytykujących politykę władz w sprawie pandemii COVID-19 i przekonujące, że groźba koronawirusa została znacznie zawyżona, a sama zaś pandemia nie jest dla nas istotnym zagrożeniem[30][31][32][33]. Jego artykuł „Uczona niewiedza koronawirusa” opublikowany na portalu Do Rzeczy przeczytało ponad jeden milion trzysta tysięcy osób[34]. Występuje też często w niezależnych mediach: NTV i wRealu24.

4 sierpnia 2020 od inicjatywy monarchicznej Wojciecha Edwarda Leszczyńskiego przyjął tytuł prezydenta Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Królestwa Polskiego in spe (oczekującym na urząd)[35][36], co w prasie zostało błędnie określone zwrotem „ogłosił się” i co wyjaśnił jako „tradycyjną procedurą wyborczą”[37]. Z powodu wyjazdu do Izraela jako profesor wizytujący na Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie został pozbawiony tytułu tzw. prezydenta in spe[38].

Pod koniec 2020 był on inicjatorem trzech słynnych apeli do władz RP, które podpisało ponad sześćdziesięciu profesorów, doktorów i lekarzy, w tym pięciu profesorów zwyczajnych nauk medycznych i które zostały zorganizowane przez Stowarzyszenie „Wolne Wybory”[39], którego jest założycielem i przewodniczącym[40]. Apele zostały opublikowane w tygodniku Do Rzeczy. Są to Apel pierwszy: „W sprawie szczepień na koronawirusa SARS-CoV-2", który na portalu przeczytało prawie 700 tys. osób[41], Apel drugi: „O powstrzymanie szczepień na SARS-CoV-2 i powrót do normalności”[42] oraz Apel trzeci: „O wolną debatę o COVID-19 i obronę Polski przed interesami koncernów medycznych”[43]. Na Apel pierwszy odpowiedział Minister Zdrowia, na co sygnatariusze odpowiedzieli: „Walka z COVID-19 to problem interdyscyplinarny”[44].

W 2021 z jego inicjatywy, jako przewodniczącego ruchu Wolne Wybory, powstały też kolejne petycje i apele w sprawie pandemii, w tym „List otwarty – Trzy pytania naukowców i lekarzy do Ministra Zdrowia w sprawie bezpieczeństwa i skuteczności szczepień na SARS-CoV-2”[45] oraz „List Otwarty do Kapłanów Kościoła Rzymskokatolickiego – O połączenie się ze społeczeństwem przeciw fałszywej pandemii i eksperymentalnym szczepieniom”[46].

25 czerwca 2022 na posiedzeniu Zespołu Parlamentarnego ds. Stosunków Międzynarodowych oraz Interesów Polski i Polonii, ogłosił wraz z posłem Grzegorzem Braunem, prof. Mirosławem Piotrowskim, prof. Stanisławem Bieleniem „Oświadczenie o pokój na Ukrainie”. Sygnatariusze stwierdzili w nim m.in. „Podstawowym czynnikiem, jaki stoi często u powodów wojen, jest strach. W tym wypadku jest to strach Rosji przed rozszerzeniem się NATO oraz strach państw sąsiednich przed potęgą Rosji”. A także „Innym z powodów obecnej wojny, o czym się mniej mówi, jest wprowadzenie zmian w ustawie językowej na Ukrainie, dyskryminujących językową mniejszość rosyjską. To doprowadziło do referendum na Krymie i do wojny w Donbasie. Obecna wojna jest więc też konsekwencją niewłaściwej polityki wewnętrznej"[47].

Działalność zawodowa

W latach 1978–1981 pracował jako inżynier elektronik w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Za granicą pracował w Mueller & Sebastiani (Monachium), Council of Forest Industries (Vancouver) i CRG Marketing Corporation (Waszyngton).

Po powrocie do Polski założył Sopocką Szkołę Języka Polskiego (1990), Instytut Benjamina Franklina Przedsiębiorczości i Zarządzania, Sp. z o.o. (1991), Europejską Fundację Ochrony Zabytków (1993) oraz Policealne Studium Spraw Międzynarodowych (1995).

W latach 1991–1992 pełnił funkcję wiceprezydenta miasta Gdańska. W latach 1998–2000 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako I Sekretarz (ds. konsularnych) Ambasady RP w Oslo.

Od września 2000 roku wykłada na wydziałach filozofii i stosunków międzynarodowych: Uniwersytet Bilkent w Ankarze (2000–2009), Uniwersytet Kyung Hee w Seulu (2009–2010), Anglo-Amerykański Uniwersytet w Pradze (2009–2011), Uczelnia Łazarskiego w Warszawie (2013–2018) i Uniwersytet Opolski (2018 do chwili obecnej). Profesor wizytujący na Libańskim Uniwersytecie Amerykańskim w Byblos (2011–2012), Uniwersytecie Meliksah w Kayseri (2013) i Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie (2021)[48].

Publikacje

Publikacje książkowe:

  • Harmonia społeczna. Biblioteka myśli współczesnej, 2017[49].
  • Tractatus Politico-Philosophicus: New Directions for the Future Development of Humankind, 2017[50].
  • The Presocractics in the Thought of Martin Heidegger, 2016[51].
  • Tractatus Politico-Philosophicus: Traktat polityczno-filozoficzny, 2015[52].
  • On the History of Political Philosophy: Great Political Thinkers from Thucydides to Locke, 2012.
  • Love and Wisdom: Towards a New Philosophy of Life, 2011.
  • Historia filozofii politycznej. Od Tukidydesa do Locke’a, 2010.
  • A History of Political Philosophy. From Thucydides to Locke, 2010.

Wybrane artykuły:

  • Why a World State is Unnecessary. The Continuing Debate on World Government, Interpretation: A Journal of Political Philosophy, t. 44, nr. 3 2018[53]
  • Nowa polityka. Wprowadzenie do ewolucyjności, Politeja, t. 48, 2017[54]
  • An (Un)Awareness of What is Missing: Taking Issue with Habermas, Modern Age, t. 56, nr 1, 2014.*
  • Habermas i (nie)świadomość tego, co zostało utracone, Przegląd Filozoficzny, t. 21, nr 2, 2012.
  • Sociability versus Conflict: Grotius’s Critique of the Doctrine of Reason d’Etat, Archive of the History of Philosophy and Social Thought, t. 56, 2011.
  • Ogólnoludzkie wartości i sprawiedliwość dla życia: Od Solidarności w Polsce do Solidarności Globalnej, Pressje, t. 25, 2011.
  • Inclusive Values and the Righteousness of Life: The Foundation of Global Solidarity, Ethical Theory and Political Practice, t. 13, 2010.
  • Political Realism in International Relations, The Stanford Encyclopedia of Philosophy, 2010.
  • Szlachta jako wartość, Politeja, t. 12, 2009.
  • Turkey under Challenge: Conflicting Ideas and Forces, Turkish Policy Quarterly, t. 7, 2008.
  • Heidegger’s Hidden Path: From Philosophy to Politics, The Review of Metaphysics, t. 61, 2007.
  • How International Relations Theorists Can Benefit by Reading Thucydides, The Monist, t. 89, 2006.
  • In Defense of International Order: Grotius’s Critique of Machiavellism, The Review of Metaphysics, t. 60, 2006.
  • Global Authority: Classical Arguments and new Issues, Theoria: Journal of Social and Political Theory, t. 106, 2005.
  • Plato’s Political Philosophy. Internet Encyclopedia in Philosophy, 2003. [dostęp 2018-06-27]. (ang.).
  • Rethinking Philosophy: A Reflection on Philosophy, Myth, and Science, in Philosophy Today, t. 46, 2002.
  • Freedom from Hate: Solidarity and the Nonviolent Political Struggle in Poland, Journal of Human Values, t. 8, 2002.

Przypisy

  1. Józef Golec, Sopocki album biograficzny, Cieszyn 2008, s. 404–405.
  2. [grupaAktotworcyId=20%7CaktotworcaId=14831%7Ctyp=2 Zbiór: Włodzimierz Korab-Karpowicz Pamiętnik Jana Korab-Karpowicza IPN]
  3. http://pomeranica.pl/wiki/Jan_Kazimierz_Korab-Karpowicz Encyklopedia Pomorza Zachodniego - Wnukiem Jana Korab-Karpowicza jest Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz
  4. Encyklopedia Pomorza Zachodniego - Jan Kazimierz Korab-Karpowicz
  5. Notka o Janie Korab-Karpowiczu w piśmie „Tempo”, 27 lutego 1937, nr 6, s. 2.
  6. Muzeum Powstania Warszawskiego – biogram Wiesława Millera.
  7. ŻYCIORYS Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz. przyszlapolska.pl. [dostęp 2016-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-19)]. (pol.).
  8. Informacja biograficzna na stronie Uniwersytetu Opolskiego
  9. Informacja bibliograficzna w WorldCat (ang.).
  10. Strona Lady Davis Fellowship Trust.
  11. Ryszard Zajączkowski: Pierwszy Kongres Filozofii Polskiej. Filozofuj!, 2021-02-19. [dostęp 2021-11-30].
  12. Prof. W. Julian Korab-Karpowicz: Ożywienie filozofii polskiej. Do Rzeczy, 2020-10-05. [dostęp 2021-11-30].
  13. Osobowość roku 2019/2020 województwa śląskiego.
  14. Aleksandra Szatan: Osobowość Roku 2019 i 2020. Gala odbyła się w Katowicach. Poznajcie laureatów z województwa śląskiego. Dziennik Zachodni, 2021-09-13. [dostęp 2021-11-30].
  15. Osobowość Roku Polski 2020 i 2019. Uhonorowaliśmy laureatów wielkich finałów. Polska Times, 2021-08-23. [dostęp 2021-11-30].
  16. Strona Instytutu Politologii i Administracji Uniwersytetu Opolskiego.
  17. Artykuł Włodzimierza Juliana Korab-Karpowicza o realizmie politycznym ze Stanfordzkiej Encyklopedii Filozofii (ang.).
  18. Serwis PKW – Wybory 2010.
  19. Nadzieja na rozwój Polski, przyszlapolska.neon24.pl, 12 maja 2015 [dostęp 2016-01-22] (pol.).
  20. Łukasz Olszewski: Korab-Karpowicz kandydatem na prezydenta Gliwic. To niezależny kandydat popierany przez Konfederację. gliwice.naszemiasto.pl, 2019-11-22. [dostęp 2019-11-23].
  21. Gillner, Gornig, Moszyński i Neumann to oficjalnie zarejestrowani kandydaci na prezydenta Gliwic. 24gliwice.pl, 2019-12-12. [dostęp 2019-12-12].
  22. W. Julian Korab-Karpowicz: Ofensywa postmoderności. W obronie społeczeństwa tradycyjnego. Tygodnik Solidarność, 2019-03-13. [dostęp 2021-11-29].
  23. Prof. W. Julian Korab-Karpowicz: Nieznane fakty na temat rządu emigracyjnego Nowiny-Sokolnickiego. Tygodnik Solidarność, 2020-03-01. [dostęp 2021-11-29].
  24. Prof. Włodzimierz J. Korab-Karpowicz: Ucieczka ślepca – czyli Unia, euro oraz ideologia. Nasz Dziennik, 2013-03-27. [dostęp 2021-11-29].
  25. Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz, Rozwiązać problem uchodźczy i naprawić Unię, Wprost, 17 sierpnia 2016 [dostęp 2021-11-29].
  26. Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz, Medal za „Solidarność”, Rzeczpospolita, 8 czerwca 2013 [dostęp 2021-11-29].
  27. Prof. W. Julian Korab-Karpowicz, Wkład Polski w budowę Izraela, Do Rzeczy, 1 kwietnia 2018 [dostęp 2021-12-03].
  28. W. Julian Korab-Karpowicz, How to bring peace in Korean Peninsula, China Daily, 6 maja 2009 [dostęp 2021-12-03].
  29. W. Julian Korab-Karpowicz: Poland and the Jews: a few facts about Poland’s WWII history. The Jerusalem Post, 2018-03-03. [dostęp 2021-12-03].
  30. Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz. Wielka psychoza koronawirusa. Jak dojść do racjonalności i normalności. „Do Rzeczy”, 2020-03-15. [dostęp 2021-09-02]. (pol.). 
  31. Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz. Błędna polityka koronawirusa. Co zrobić, aby nie było drugiej fali pandemii?. „Do Rzeczy”, 2020-05-13. [dostęp 2021-09-02]. (pol.). 
  32. Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz. Ekspert ostrzega. Masowe szczepienia na koronawirusa mogą zakończyć się dla nas tragicznie. „Do Rzeczy”, 2021-03-15. [dostęp 2021-09-02]. (pol.). 
  33. Włodzimierz Julian Korab-Karpowicz. Ministerstwo Zdrowia: Szczepienia na koronawirusa są dobrowolne. Czy są w pełni bezpieczne i skuteczne?. „Do Rzeczy”, 2021-03-15. [dostęp 2021-05-15]. (pol.). 
  34. Prof. W. Julian Korab-Karpowicz, Uczona niewiedza koronawirusa. Wielka pandemia czy największa pomyłka?, Do Rzeczy, 20 kwietnia 2020 [dostęp 2021-11-29].
  35. Wiktor Ferfecki. Filozof ogłosił się głową państwa. „Rzeczpospolita”, 2020-08-06. [dostęp 2021-09-02]. (pol.). 
  36. Rafał Badowski: Ogłosił się prezydentem i wygłosił orędzie. „Zostałem wybrany w tradycyjnej procedurze”. NaTemat.pl, 2020-08-07. [dostęp 2021-09-02]. (pol.).
  37. Polski filozof ogłosił się głową państwa? „Wcale się nie ogłaszałem kimkolwiek, ale zostałem wybrany w tradycyjnej procedurze wyborczej”. Onet Wiadomości, 2020-08-17. [dostęp 2021-12-03].
  38. Informacja o zakończeniu przez prof. Korab-Karpowicza funkcji prezydenta in spe. Rzeczpospolita. [dostęp 2022-01-21].
  39. Strona Wolne Wybory.
  40. Strona Wolne Wybory – Osoby.
  41. Lekarze i naukowcy ostrzegają przed szczepieniami na COVID-19. Apelują do Prezydenta i rządu. Do Rzeczy, 2020-11-30. [dostęp 2021-12-03].
  42. Grupa naukowców i lekarzy znów apeluje do rządu. Chodzi o szczepienia. Do Rzeczy, 2020-12-18. [dostęp 2021-12-03].
  43. Naukowcy i lekarze apelują do Prezydenta i rządu. Chodzi o COVID. Do Rzeczy, 2021-02-17. [dostęp 2021-12-03].
  44. Riposta naukowców i lekarzy. Walka z COVID-19 to problem interdysciplinarny. Do Rzeczy, 2020-12-23. [dostęp 2021-12-03].
  45. List otwarty – Trzy pytania naukowców i lekarzy do Ministra Zdrowia w sprawie bezpieczeństwa i skuteczności szczepień na SARS-CoV-2. Petycjeonline.com. [dostęp 2021-12-03].
  46. List Otwarty do Kapłanów Kościoła Rzymskokatolickiego – O połączenie się ze społeczeństwem przeciw fałszywej pandemii i eksperymentalnym szczepieniom. Petycjeonline.com. [dostęp 2021-11-30].
  47. Piotr Piotr Heszen: Profesorowie ws. pokoju na Ukrainie. Pismo Korona, 2022-06-25. [dostęp 2022-07-31]. (pol.).
  48. Strona Department of Political Science Hebrew University in Jerusalem.
  49. Harmonia społeczna Seria Biblioteka Myśli Współczesnej wydawca PIW. [dostęp 2017-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].
  50. Tractatus Politico-Philosophicus wydawca Routledge.
  51. Informacja wydawcy Peter Lang.
  52. Informacja wydawnictwo Marek Derewiecki.
  53. Interpretation: A Journal of Political Philosophy. Baylor University. Waco, TX.
  54. Politeja Pismo Wydziału Studiów. Międzynarodowych i Politycznych. Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2017-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Korab-Karpowicz, Wlodzimierz.jpg
Autor: Wojciech Edward Leszczynski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Korab-Karpowicz, Włodzimierz J.