Włodzimierz Tiunin
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 1915 Ostróg nad Horyniem | |
| Data i miejsce śmierci | 27 kwietnia 1977 Warszawa | |
| Narodowość | polska | |
| Alma Mater | Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie | |
| Dziedzina sztuki | malarstwo | |
Włodzimierz Tiunin (ur. w 1915 w Ostrogu nad Horyniem, zm. 27 kwietnia 1977 w Warszawie) – artysta malarz, pedagog, przez wiele lat związany z Zespołem Państwowych Szkół Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie.
Życiorys
Wychowywał się w rodzinie aptekarskiej i był absolwentem Liceum Krzemienieckiego. W 1937 rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Tadeusza Pruszkowskiego. W tym czasie skończył też Szkołę Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu i jako podchorąży brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. Dostał się do niewoli radzieckiej i przekazany został Niemcom.
W 1945 roku podjął dalsze studia w warszawskiej ASP, w pracowni prof. Jana Cybisa i prof. Wojciecha Jastrzębowskiego, gdzie zostaje asystentem i adiunktem na Wydziale Architektury Wnętrz. Od 1949 prowadził zajęcia z przedmiotów plastycznych i pełnił funkcję zastępcy dyrektora w Zespole Państwowych Szkół Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie.
Oprócz malarstwa zajmował się także metaloplastyką, modelarstwem, introligatorstwem, wyrobem biżuterii artystycznej, konserwacją i rekonstrukcją starych mebli i rzeźbą. Jego twórczość to głównie akwarele, pejzaże olejne, grafiki, szkice i rysunki, gdzie widać fascynację autora kolorem. Także autor serii prac dotyczących historii wojskowości.
Pochowany został na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 27, grób 34)[1].