Włodzimierz Wiśniewski (dyplomata)

Włodzimierz Wiśniewski
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1926
Warszawa

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Handlu Zagranicznego
Okres

od 1973
do 1974

Prezes Polskiej Izby Handlu Zagranicznego
Okres

od 1974
do 1978

Poprzednik

Michał Kajzer

Następca

Janusz Burakiewicz

Ambasador PRL w Helsinkach
Okres

od 1978
do 1982

Poprzednik

Adam Willmann

Następca

Jan Załęski

Włodzimierz Wiśniewski (ur. 19 stycznia 1926 w Warszawie) – polski ekonomista i dyplomata.

Życiorys

Syn Kazimierza i Aurelii. Do 1939 uczył się w Warszawie, zdając maturę podczas okupacji na tajnych kompletach. Po wyzwoleniu przenosi się na Wybrzeże, gdzie pracował w Zarządzie Miejskim w Gdańsku, następnie w Maklerskiej Spółdzielni Pracy „Agmor” (1947–1950) i Morskiej Agencji w Gdyni (1951-). W tym okresie podjął też studia w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie (1947-) oraz był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił funkcje w Polskiej Misji Morskiej i spółce GAL w Londynie (1954-), ostatnie jako jej dyrektor naczelny. Zatrudniono go w Ministerstwie Handlu Zagranicznego (1963-), finalnie na stanowisku dyrektora departamentu traktatów (-1968). Ukończył studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie (-1967). Był radcą handlowym w Londynie (1968-). Na Uniwersytecie Gdańskim[1] obronił pracę doktorską pt. „Ekonomiczne skutki przyjęcia zasad Wspólnej Polityki Rolnej E.W.G. przez W. Brytanię i ich wpływ na polsko-brytyjskie stosunki gospodarcze” (1972)[2]. Pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Handlu Zagranicznego (1973–1974), prezesa Polskiej Izby Handlu Zagranicznego (1974–1978), ambasadora PRL w Helsinkach (1978–1982)[3].

Po zakończeniu misji dyplomatycznej w Finlandii odmówił powrotu do kraju, pozostając w Europie Zachodniej[4][5]. W latach 80. toczyło się przeciwko niemu postępowanie karne, a MSW i MSZ wniosły w sierpniu 1985 do Rady Państwa o pozbawienie go obywatelstwa polskiego, do czego Rada się nie przychyliła z powodu braku zakończenia postępowania przez Prokuraturę Wojskową[6][7].

Przypisy

  1. ↑ Wyższą Szkołę Handlu Morskiego przekształcono w Wyższą Szkołę Ekonomiczną, następnie w Uniwersytet Gdański
  2. ↑ Wypis z katalogu Biblioteki Uniwersytetu Gdańskiego
  3. ↑ Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991. Władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, s. 189, 238
  4. ↑ Emisión clandestina de Solidarnosc. Deserción de otro embajador, La Vanguardia z 14 kwietnia 1982, s. 17 (hiszp.)
  5. ↑ Pole defects, "The Age" z 12 kwietnia 1982 (ang.)
  6. ↑ Tadeusz Witold Młyńczak, Widziane z trzeciego planu, Warszawa 1992, s.69
  7. ↑ Biogram IPN