Włoszanowo

Włoszanowo

wieś
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	żniński
Gmina	Janowiec Wielkopolski
Sołectwo	Włoszanowo
Liczba ludności (2011)	256[1]
Strefa numeracyjna	52
Kod pocztowy	88-430[2]
Tablice rejestracyjne	CZN
SIMC	0086728
Położenie na mapie gminy Janowiec Wielkopolski Włoszanowo
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Włoszanowo
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Włoszanowo
Położenie na mapie powiatu żnińskiego Włoszanowo
52°46′15,3″N 17°29′29,8″E/52,770917 17,491611

Włoszanowo – pałucka wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Janowiec Wielkopolski.

Części wsi

Transport

Przez wieś przebiega linia kolejowa nr 281 Oleśnica-Chojnice. Linia obecnie jest czynna tylko dla przewozów towarowych. W latach 90. XX wieku zlikwidowana została budka dróżnika. Budowę odcinka Gniezno-Nakło tejże linii zakończono w 1 listopada 1887.

Demografia

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 256 mieszkańców^[1]. Jest ósmą co do wielkości miejscowością gminy Janowiec Wielkopolski.

Historia

Włoszanowo, zwane niegdyś Włoszynowo, było gniazdem rodowym Włoszynowskich herbu Ogończyk, którzy pochodzili od starego rodu Janowskich z Janowego Młyna (Janowca). Na początku XVI w. zaczęli używać nazwiska od nazwy posiadanej wsi. Na przestrzeni wieków, na skutek rozdrobnienia i podziałów dóbr, wieś przeszła w inne ręce, a ostatni Włoszynowski pod koniec XVII w. był zaledwie dzierżawcą^[5]. W 1722 r. właścicielem dóbr Włoszanowo był Mikołaj Skoroszewski, a w 1765 r. – Adam Skoroszewski, który zastawił wieś na 3 lata Józefowi Łodzia Tumickiemu za sumę 18 tys. ówczesnych złotych. W 1775 r. Włoszanowo było w rękach Macieja Mielżyńskiego, starosty wałeckiego, który dał je w zastaw Józefowi Imbier Objezierskiemu, ten następnie scedował zastaw w 1784 r. na Macieja Dobrogojskiego, podczaszego bracławskiego. Dalej bracia Dobrogojscy, Stefan i Mikołaj, dali swoje udziały po ojcu bratu – Jakubowi. Następnie te i inne dobra nabył Mikołaj Skoroszewski, który w 1791 r. sprzedał je Leonowi Moszczeńskiemu za 290 tys. ówczesnych złotych. W 1812 r. jako dzierżawca wzmiankowany był tu Antoni Łuczyński. Moszczeńscy właścicielami byli prawdopodobnie do połowy XIX w., kiedy to właścicielką dóbr janowieckich została p. Loga^[5].

Na przełomie XIX i XX w. wzniesiono tu obecny pałac, przebudowany i rozbudowany w późniejszych latach. W latach 20. XX w. właścicielem majątku zostało Towarzystwo Akcyjne „Siew” z Poznania. Pod ich zarządem majątek liczył w 1926 r. 350 ha i słynął z hodowli nasion zbóż, traw i roślin leczniczych. Jednym z pionierów hodowli był inż. Czesław Danielewicz^[5]. W latach 1939-1945 wieś znajdowała się pod zarządem niemieckim, a jej nazwę zmieniono na Blessin. Po wojnie majątek znacjonalizowano, a w budynku pałacu utworzono mieszkania^[5].

Zabytki

Według rejestru zabytków NID^[6] na listę zabytków wpisany jest spichrz na dawnym folwarku, obecnie budynek administracyjny, 1902 r., po 1980 r., nr rej.: 150/A z 15.06.1985.

Przypisy