Wacław Worowski

Wacław Worowski

Вацлав Воровский

Pełne imię i nazwisko	Wacław Wacławowicz Worowski
Data i miejsce urodzenia	27 października 1871 Moskwa
Data i miejsce śmierci	10 maja 1923 Lozanna
Przyczyna śmierci	zabójstwo
Miejsce spoczynku	Cmentarz przy Murze Kremlowskim
Zawód, zajęcie	publicysta, krytyk literacki, dyplomata

Wacław Worowski

Wacław Wacławowicz Worowski, ros. Вацлав Вацлавович Воровский, ps. „П. Орловский”, „Шварц”, „Жозефина”, „Фавн” (ur. 27 października 1871 w Moskwie, zm. 10 maja 1923 w Lozannie) – rosyjski rewolucjonista i publicysta, bolszewik, krytyk literacki i dyplomata.

Urodził się w Moskwie w rodzinie o polskich korzeniach. Kształcił się w szkole średniej przy lokalnej parafii ewangelicko-augsburskiej. W ruch rewolucyjny zaangażował się w już podczas nauki w gimnazjum. W 1890 roku rozpoczął studia – najpierw na Uniwersytecie Moskiewskim, później Moskiewskiej Uczelni Technicznej, gdzie organizował kółka rewolucyjne.

Od 1894 roku członek SDPRR, po pobycie na zsyłce w Wiatce wyjechał do Genewy, związał się z bolszewickim odłamem SDPRR pisując do gazety „Iskra”. W 1903 roku pojawił się w Odessie, gdzie prowadził działalność rewolucyjną – m.in. jako łącznik między SDPRR(b) a SDKPiL. W 1906 roku wziął udział w IV zjeździe SDPRR w Sztokholmie. W czasie I wojny światowej pracował w piotrogrodzkim oddziale Siemens-Schukkert (obecnie „Elektrosiła”).

W kwietniu 1918 roku wraz z Jakubem Haneckim i Karolem Radkiem wszedł w skład biura zagranicznego KC SDPRR(b) w Sztokholmie, pośrednicząc w pobieraniu pieniędzy od strony niemieckiej na rosyjski ruch rewolucyjny (operacja „Parwus”). Po zdobyciu przez bolszewików władzy pozostał w Szwecji na stanowisku posła („polpreda”) RFSRR.

(c) Bundesarchiv, Bild 102-00064 / CC-BY-SA 3.0

W 1919 roku wrócił do Rosji, gdzie stał się jednym z inicjatorów prześladowań cerkwi prawosławnej. Dwa lata później ponownie wysłany jako „polpred” zagranicę, tym razem do Rzymu. W 1922 roku wziął udział w konferencji w Genui jako przedstawiciel RFSRR, a rok później w konferencji w Lozannie. 10 maja 1923 roku został zastrzelony w restauracji tamtejszego hotelu „Cecille” przez Maurice Conradiego, który uważał Worowskiego za współodpowiedzialnego terror bolszewicki lat 1917–1921. Ława przysięgłych uniewinniła Conradiego.

Został pochowany pod murem Kremla na Placu Czerwonym w Moskwie. Jego imieniem nazwano m.in. ulicę w Moskwie (obecnie ul. Powarska), Chreszczatyk w Kijowie. W 1961 roku rząd ZSRR ustanowił nagrodę im. Worowskiego za dziennikarstwo międzynarodowe.

Bibliografia, literatura, linki

• Wacław Worowski na portalu hrono.ru

Zobacz też

• Maurice Conradi