Walenty Ziętara
Data i miejsce urodzenia | 27 października 1948 |
---|---|
Obywatelstwo | |
Pozycja | napastnik |
Odznaczenia | |
Walenty Ziętara (ur. 27 października 1948 w Nowym Targ) – polski hokeista, reprezentant Polski, dwukrotny olimpijczyk (w Sapporo i Innsbrucku), uczestnik 11 turniejów mistrzostw świata. Trener i działacz hokejowy.
Jego synowie Marek i Piotr także zostali hokeistami.
Kariera
Występował w Podhalu Nowy Targ (1965-1979), Cracovii (wypożyczenie w 1968), ATSE Graz (1979) i EHC Dübendorf w II lidze szwajcarskiej (1980-1981, grający trener[1]). Jako trener pracował w Szwajcarii, we Włoszech i w Podhalu Nowy Targ. Wywalczył 12 tytułów mistrza Polski (11 jak zawodnik i raz jako trener). W polskiej lidze rozegrał 467 spotkań i strzelił 380 goli. Trzykrotnie nagradzany nagrodą Złotego Kija (wynik rekordowy). Był kapitanem reprezentacji Polski, w której rozegrał 179 meczów i strzelił 72 gole. Uważany jest za jednego z najlepszych hokeistów Podhala i Polski. Pięciokrotnie był najlepszym strzelcem drużyny nowotarskiej w lidze: 1971 - 41 goli, 1971 - 35, 1974 - 46, 1976 - 24, 1979 - 27[2]. W 1979 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej[3].
Radziecki trener kadry Polski Anatolij Jegorow wypowiedział się o nim: Gdybym naprzeciw niego ustawił hydrant wodny, to Ziętara i tak by się przez niego przebił. To prawdziwy magik z zaczarowaną laską[4].
28 maja 2013 został Szefem Wyszkolenia w klubie MMKS Podhale Nowy Targ.
Wraz z synem Piotrem organizują obozy hokejowe dla młodzieży trenującej hokej na lodzie.
Sukcesy
- Klubowe zawodnicze
- Złoty medal mistrzostw Polski (11 razy): 1966, 1969, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979 z Podhalem Nowy Targ
- Srebrny medal mistrzostw Polski (1 raz): 1970 z Podhalem Nowy Targ
- Brązowy medal mistrzostw Polski (1 raz): 1968 z Podhalem Nowy Targ
- Indywidualne
- Mistrzostwa Europy juniorów do lat 19 w hokeju na lodzie 1968[5]:
- Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 11 goli
- Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 11 punktów
- Skład gwiazd turnieju
- Najlepszy napastnik turnieju
- Klubowe szkoleniowe
- Złoty medal mistrzostw Polski (1 raz): 1987 z Podhalem Nowy Targ
- Wyróżnienia
- Złoty Kij (3 razy): 1979, 1977, 1972
- „Super Orzeł” w plebiscycie Hokejowe Orły za całokształt pracy na rzecz polskiego hokeja: 2014[6]
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (2000, za zasługi w działalności na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu)[7]
Przypisy
- ↑ Depesze. „Nowiny”, s. 2, Nr 176 z 15-17 sierpnia 1980.
- ↑ Stefan Leśniowski: Spotkanie rekordzistów. sportowepodhale.pl, 2013-03-01. [dostęp 2017-08-07].
- ↑ 1000 meczów Walentego Ziętary. „Dziennik Polski”, s. 4, Nr 119 z 29 maja 1979.
- ↑ Stefan Leśniowski: Marek Ziętara: Wyjść z cienia ojca. tygodnikpodhalanski.pl, 2008-11-19. [dostęp 2017-08-07].
- ↑ Championnat d'Europe 1968 des moins de 19 ans. passionhockey.com. [dostęp 2017-08-07]. (fr.).
- ↑ Hokejowe Orły 2014 - znamy zwycięzców. hokej.net, 2 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-04].
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 74
Bibliografia
- 1000 meczów Walentego Ziętary. „Dziennik Polski”, s. 4, Nr 119 z 29 maja 1979.
- Andrzej Godny i Stefan Leśniowski (2007). 75 lat „Szarotek”. ISBN 978-83-89122-15-5
Linki zewnętrzne
- Polski Komitet Olimpijski: Walenty Ziętara – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
- Wspomnienia z tafli zostaną do końca życia - wywiad z Walentym Ziętarą (2010). dailysport.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-28)].
- Drużyna Gwiazd - Walenty Ziętara „Walek” (2010). pzhl.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-26)].
- Oficjalna strona „Hokejowa Szkoła Ziętary”
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Walenty Ziętara Panini 1979