Walerij Legasow
Walerij Aleksiejewicz Legasow (ros. Валерий Алексеевич Легасов, ur. 1 września 1936 w Tule, zm. 27 kwietnia 1988 w Moskwie[1]) – radziecki chemik, członek Akademii Nauk ZSRR, zastępca dyrektora Instytutu Energii Atomowej im. I. Kurczatowa, członek komisji rządowej powołanej do zbadania przyczyn katastrofy w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej.
W 1954 ze złotym medalem ukończył szkołę średnią, a w 1961 Wydział Fizyczno-Chemiczny Moskiewskiego Instytutu Chemiczno-Technologicznego im. Mendelejewa. Od 1962 studiował na aspiranturze w dziale fizyki molekularnej Instytutu Energii Atomowej im. Kurczatowa, gdzie w 1967 obronił pracę dyplomową i został młodszym pracownikiem naukowym i później kierownikiem laboratorium. W 1970 został profesorem, a 1972 otrzymał stopień doktora[2]. Od 2 marca 1986 do końca życia był kierownikiem działu technologii chemicznej Wydziału Chemicznego Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Łomonosowa. W 1976 został członkiem korespondentem, a w 1981 akademikiem Akademii Nauk ZSRR oraz utytułowany był jako szef delegacji ekspertów ZSRR na Międzynarodowej Konferencji Agencji Energii Atomowej w Wiedniu, gdzie pojawił się również w dniach 25–29 sierpnia 1986 roku.
W maju 1987 roku w krwiobiegu Legasowa wykryto mielocyty, które powinny się znajdować w szpiku kostnym, ale dostały się do krwi, wskazując na ryzyko rozwoju raka[3]. Legasow zgłosił się do szpitala w Moskwie na leczenie choroby popromiennej. W czasie pobytu próbował popełnić samobójstwo, przedawkowując tabletki nasenne. Życie uratowała mu czujność personelu medycznego[4].
Najprawdopodobniej popełnił samobójstwo 27 kwietnia 1988 roku, dzień po drugiej rocznicy katastrofy w elektrowni jądrowej w Czarnobylu, lecz władze Związku Radzieckiego nie potwierdziły tej informacji[5].
Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[6]. 18 września 1996 pośmiertnie otrzymał tytuł Bohatera Federacji Rosyjskiej.
Był laureatem Nagrody Leninowskiej (1984) i Nagrody Państwowej ZSRR (1976), a także kawalerem Orderu Lenina (10 marca 1981), Orderu Rewolucji Październikowej (29 marca 1976) oraz Orderu Czerwonego Sztandaru Pracy (26 kwietnia 1971). Odznaczony był też medalem za pracowniczą dzielność (8 października 1958) i innymi wyróżnieniami. Zyskał również on honorowy tytuł Wynalazcy Państwowego Komitetu ds. Wykorzystywania Energii Atomowej (1966).
Przypisy
- ↑ Legasov suicide leaves unanswered questions – Nuclear Engineering International, www.neimagazine.com [dostęp 2019-06-05].
- ↑ http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=6709.
- ↑ Serhii Plokhy, Czarnobyl. Historia nuklearnej katastrofy, 2019, s. 341, ISBN 978-83-240-7825-7.
- ↑ Adam Higginbotham, Midnight in Chernobyl: The Untold Story of the World's Greatest Nuclear Disaster, Nowy Jork: Simon and Schuster, 2019, ISBN 978-1-5011-3461-6 (ang.).
- ↑ Chemist, Investigator of Chernobyl Nuclear Accident Dies at 51, AP NEWS [dostęp 2019-05-10].
- ↑ Московский некрополь. ЛЕГАСОВ Валерий Алексеевич (1936 – 1988).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
.jpg)
Autor: IAEA Imagebank, Licencja: CC BY-SA 2.0
Historical collections of the Chernobyl accident from the Ukrainian Society for Friendship and Cultural Relations with Foreign Countries (USFCRFC).
Copyright: IAEA Imagebank
Photo Credit: USFCRFC
Hero of the Russian Federation gold medal.