Wally Masur

Wally Masur

Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	13 maja 1963 Southampton
Wzrost	180 cm
Masa ciała	76 kg
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1982
Zakończenie kariery	1995
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	15 (11 października 1993)
Australian Open	SF (1987)
Roland Garros	3R (1991)
Wimbledon	4R (1988, 1992, 1993)
US Open	SF (1993)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	16
Najwyżej w rankingu	8 (12 kwietnia 1993)
Australian Open	SF (1993)
Roland Garros	SF (1992)
Wimbledon	QF (1988, 1992)
US Open	2R (1984, 1987−1990, 1992, 1993)

Wally Masur (ur. 13 maja 1963 w Southampton) − australijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

Treningi tenisowe rozpoczął jako 8−latek. W gronie juniorów został mistrzem Australian Open w deblu (1980) i narodowym mistrzem Australii (1981). Był również finalistą singla Australian Open (1980).

Jako zawodowy tenisista Masur występował w latach 1982−1995.

Wygrał w ciągu kariery 3 turnieje w grze pojedynczej rangi ATP World Tour (Hongkong 1983, Adelaide 1987, Newport 1988), ponadto 8−krotnie docierał do finału. Najlepszym sezonem w karierze singlowej Masura był rok 1993, kiedy dotarł do półfinałów turniejów na wszystkich nawierzchniach (mączce, trawie, betonie i dywanie halowym), był w finałach na trawie w Rosmalen (przegrał w finale z Arnaudem Boetschem) i Nottingham (przegrał w finale z Jasonem Stoltenbergiem), w 4 rundzie Wimbledonu (przegrał z Jakobem Hlaskiem w pięciu setach) oraz osiągnął półfinał wielkoszlemowy na US Open. W meczu o udział w finale poniósł porażkę z Cédricem Pioline w czterech setach. W półfinale wielkoszlemowym Masur był także w 1987 na Australian Open, gdzie pokonał m.in. Borisa Beckera, a uległ Stefanowi Edbergowi. W 1983 roku był w ćwierćfinale Australian Open, jednak odpadł z Johnem McEnroe.

Większe sukcesy odnosił w grze podwójnej. W latach 1983−1993 wygrał łącznie 16 turniejów (z różnymi partnerami). Latem 1993 roku para Masur−Mark Kratzmann zajmowała pozycję nr 1. w rankingu najlepszych debli na świecie. Wspólnie z Kratzmannem występował w deblowym turnieju ATP Finals w 1992 roku (półfinał) i 1993 roku. Kilkakrotnie docierał do deblowych półfinałów turniejów wielkoszlemowych (French Open 1988 i 1992, Australian Open 1993).

Masur występował w reprezentacji w Pucharze Davisa w latach 1985−1993. 2−krotnie przyczynił się znacznie do awansu Australii do finału tych rozgrywek (1990, 1993), ale w obu przypadkach kapitan Neale Fraser nie wystawiał go w meczach finałowych, ze względu na nawierzchnię ziemną, na której Masur nie grał najlepiej. Mimo tych decyzji Australia finał zarówno w 1990 (ze Stanami Zjednoczonymi), jak i w 1993 (z Niemcami) przegrała.

Wally Masur bronił barw Australii także w Drużynowym Pucharze Świata oraz w Pucharze Hopmana.

Australijczyk wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Seulu (1988), lecz przegrał w 2 rundzie z Carlem-Uwe Steebem, a cztery lata później w Barcelonie odpadł w 1 rundzie z Pete'em Samprasem^[1].

W rankingu gry pojedynczej Masur najwyżej był na 15. miejscu (11 października 1993), a w klasyfikacji gry podwójnej na 8. pozycji (12 kwietnia 1993).

Po zakończeniu kariery sportowej był m.in. trenerem Michaela Sticha. Współpracował także jako trener reprezentacji w Pucharze Davisa w latach 2001−2005^[2].

Zwycięstwa turniejowe:

• gra pojedyncza:
  • 1983 Hongkong
  • 1987 Adelajda
  • 1988 Newport
• gra podwójna:
  • 1984 Adelajda, Melbourne, Melbourne (hala, wszystkie z Broderickiem Dyke)
  • 1986 Auckland (z Broderickiem Dyke), Livingston (z Bobem Greenem)
  • 1988 Bruksela (z Tomem Nijssenem)
  • 1989 Sydney (korty otwarte, z Darrenem Cahillem), Stratton Mountain (z Markiem Kratzmannem)
  • 1990 Hongkong (z Patem Cashem), Tokio (korty otwarte, z Markiem Kratzmannem)
  • 1991 New Haven (z Petrem Kordą), Stuttgart (korty ziemne, z Emilio Sánchezem), San Francisco (z Jasonem Stoltenbergiem)
  • 1993 Mediolan, Stuttgart (hala, oba z Markiem Kratzmannem)

Finały turniejowe:

• gra pojedyncza:
  • 1984 Tajpej
  • 1985 Auckland
  • 1987 Nancy
  • 1988 Adelajda
  • 1990 Memphis
  • 1991 Hongkong
  • 1993 Manchester, Rosmalen
• gra podwójna:
  • 1984 Brisbane (z Broderickiem Dyke), Aix-en-Provence (z Chrisem Lewisem)
  • 1985 Auckland, Mediolan, Sydney (korty otwarte, wszystkie z Broderickiem Dyle)
  • 1986 Monachium (z Broderickiem Dyke), Bristol (z Markiem Edmondsonem)
  • 1987 Brisbane (z Broderickiem Dyke), Nancy (z Darrenem Cahillem)

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie Sports-reference (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2014-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 września 2012)].