Walter Gibb
| 5 zwycięstw | |
 Wing Commander | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1940–1946 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | No. 125 Squadron |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Walter Frame Gibb (ur. 26 marca 1919 w Port Talbot, zm. 4 października 2006) – brytyjski lotnik, as myśliwski okresu II wojny światowej oraz pilot doświadczalny, który dwukrotnie pobił rekord wysokości.
Życiorys
Urodził się 26 marca 1919 w Port Talbot, w Walii jako syn szkockiego inżyniera górnictwa. Uczęszczał do Clifton College[1]. W 1937 zatrudnił się jako uczeń mechanik w przedsiębiorstwie Bristol Aeroplane Company, trzy lata później wstąpił do Royal Air Force jako pilot. Podczas szkolenia pilotażu w Cranwell został uznany za ponadprzeciętnego pilota i otrzymał przydział jako instruktor do Centralnej Szkoły Pilotażu w South Cerney. Służył również jako instruktor w 54 Operational Training Unit[2].
W marcu 1942 został skierowany do 125 dywizjonu, a z początkiem 1943 przeniesiony do 264 dywizjonu wyposażonego w dwumiejscowe De Havilland Mosquito, na których odbywał długodystansowe loty nad Zatoką Biskajską. 22 marca 1943 wspólnie z załogą innego Mosquito zestrzelił Junkersa Ju 88. Podczas walk nad Francją zniszczył kilka pociągów. Następnie dowodził eskadrą w 605 dywizjonie, później został dowódcą 239 dywizjonu. Zgłosił zestrzelenie pięciu nocnych myśliwców, w tym dwóch asów, 6 marca 1945 strącił Waltera Borchersa (59 zwycięstw)[2], a w nocy z 18 na 19 marca Wernera Baake[3].
W maju 1945 został odznaczony Distinguished Service Order. Po demobilizacji w styczniu 1946 został pilotem doświadczalnym w Bristol Aeroplane Company. 4 maja 1953 lecąc bombowcem English Electric Canberra ustanowił rekord wysokości – 19 406 metrów[4][5]; w tym samym roku został odznaczony złotym medalem Królewskiego Aeroklubu. W 1955 awansował na głównego szefa oblatywaczy. 29 sierpnia 1955 pobił swój własny rekord wznosząc się na wysokość 20 083 metrów[4]. W 1960 zrezygnował z oblatywania samolotów i został szefem działu technicznego wsparcia dla British Aircraft Company, a w 1978 został prezesem British Aerospace Australia.
Przypisy
- ↑ „Clifton College Register” Muirhead, J.A.O. p479: Bristol; J.W Arrowsmith for Old Cliftonian Society; April, 1948
- ↑ a b Bowman 2004 ↓, s. 162.
- ↑ Bowman 2004 ↓, s. 164.
- ↑ a b FAI Canberra World Records.. [dostęp 2009-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-12)].
- ↑ Lewis 1970, p. 371.
Bibliografia
- Martin Bowman: Mosquitopanik!: Mosquito Fighters and Fighter Bomber Operations in the Second World War. Barnsley: Leo Cooper Limited, 2004. ISBN 978-1-84415-025-0.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Royal Air Force Roundel
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY 3.0
United Kingdom Distinguished Flying Cross ribbon
Insygnia stopnia Wing Commander (Royal Air Force).