Wanda Bacewicz

Wanda Bacewicz

Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1914 Łódź
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 2011 Łódź
Odznaczenia

Grób Wandy Bacewicz na cmentarzu Powązkowskim

Wanda Bacewicz (ur. 10 sierpnia 1914^[1] w Łodzi, zm. 1 stycznia 2011 tamże^[2]) – polska poetka, prozaik i dziennikarka.

Życiorys

Córka Wincentego i Marii z Modlińskich Bacewiczów. W Łodzi ukończyła Gimnazjum Humanistyczne Janiny Pryssewiczówny oraz (w 1930) studia teoretyczne i fortepianowe w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej. Następnie, po ukończeniu Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie, uzyskała w 1937 stopień magistra dziennikarstwa. Podczas okupacji przebywała w Warszawie. Ciężko ranna w czasie powstania warszawskiego, znalazła się w obozie w Pruszkowie, skąd rodzina przewiozła ją do szpitala w Grodzisku Mazowieckim.

W 1945 przeniosła się z Grodziska do Lublina, gdzie na krótko znalazła się w zespole redakcyjnym „Gazety Lubelskiej”. Drugą połowę 1945 spędziła u siostry, Grażyny Bacewicz, profesora w łódzkim Konserwatorium Muzycznym. Wtedy też Wanda Bacewicz zadebiutowała jako prozaik – napisała nowele dla Polskiego Radia.

Wkrótce przeprowadziła się do Warszawy, gdzie nawiązała współpracę z kilkoma pismami (Ruch Muzyczny, Nowiny Literackie, Stolica) i rozpoczęła regularną działalność dziennikarsko-publicystyczną pisząc recenzje muzyczne, literackie, teatralne. Jednocześnie drukowała też swoje utwory prozatorskie, głównie jednak na łamach czasopism. W 1958 miał miejsce jej debiut poetycki – Trybuna Literacka opublikowała wiersz Drzewa. W 1959, za Drewniany tryptyk, otrzymała wyróżnienie w Pierwszej Wiośnie Poetów, jednak pierwszy z jej wielu tomów poezji ukazał się dopiero w 1961.

Na początku lat pięćdziesiątych Wanda Bacewicz związała się z Polskim Radiem. W latach 1951–1964 pracowała w Warszawskiej Rozgłośni PR w Dziale Audycji Słowno-Muzycznych, a od roku 1967 do 1974 redagowała audycję Nuty, nutki stanowiącej połączenie muzyki poważnej i poezji. W 1963, po serii rozmów ze Stefanem Spiessem (przyjacielem Karola Szymanowskiego), powstała książka Ze wspomnień melomana. W tym też roku zdobyła dwie nagrody w konkursie na reportaż o Warszawie, rozpisany przez Stołeczną Radę Narodową.

W 1974 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi^[3][4]. W tym samym roku przeszła na emeryturę i zajęła się własną twórczością oraz, prowadzoną już od kilku lat, opieką nad spuścizną twórczą siostry – Grażyny Bacewicz. W latach 1963–1981 była członkiem Związku Literatów Polskich, od 1989 należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2009 z rąk podsekretarza stanu w MKiDN Tomasza Merty odebrała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[5].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 101, rząd 3, grób 15)^[6].

Twórczość

• Cisza i ciemność; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1961
• Ze wspomnień melomana; Warszawa, PWM 1963 (współautor Stefan Spiess)
• Wykradanie ognia; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1964
• Wada (poezje) Warszawa, PIW 1966
• Krąg otwarty; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1969
• Gwiazdy nas wodzą; (wiersze) Warszawa, PIW 1974
• Odchodzenie; (wiersze) Warszawa, PIW 1979
• Wiersze zebrane i nowe; (wiersze) Warszawa, Czytelnik 1984
• Ucieczka; (wiersze) Warszawa, PIW 1987
• Jasność i czerń (wiersze) Warszawa, Aldyna 1991
• Póki trwamy; (wiersze) Warszawa, Anagram 2003

Przypisy

Bibliografia

• Leksykon polskiego dziennikarstwa Warszawa 2000 (podaje następujące daty: rok urodzenia – 1911, ukończenia Konserwatorium – 1932, Szkoły Dziennikarskiej – 1938)
• Kto jest kim w Polsce, Warszawa 1989
• Współcześni polscy pisarze i badacze literatury, Warszawa 1994