Wasił Lewski

Wasił Lewski
Васил Левски
Ilustracja
l. 70. XIX w.
Imię i nazwisko urodzenia

Wasił Iwanow Kunczew
(Васил Иванов Кунчев)

Data i miejsce urodzenia

lipiec 1837
Karłowo

Data i miejsce śmierci

luty 1873
Sofia

Przyczyna śmierci

powieszenie

Narodowość

bułgarska

Rodzice

Iwan Iwanow Kunczew
Gina Wasilewa Karaiwanowa

podpis

Wasił Lewski (bułg. Васил Левски, w polskojęzycznych publikacjach także Wasyl Lewski[1]), właściwie Wasił Iwanow Kunczew (bułg. Васил Иванов Кунчев) (ur. 6 lipca?/ 18 lipca 1837 w Karłowie, zm. 6 lutego?/ 18 lutego 1873 w Sofii) – bułgarski rewolucjonista, ideolog, strateg polityczny, przywódca walk o wyzwolenie Bułgarii spod panowania Imperium Osmańskiego. Jest uznawany za bułgarskiego bohatera narodowego.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w 1837 w mieście Karłowo, w rodzinie Iwana Iwanowa Kunczewa i Giny Wasilewej Karaiwanowej. Miał dwójkę braci i dwie siostry.

W 1858 trafił do zakonu, gdzie przybrał imię Ignacy, by rok później złożyć śluby diakona. Stąd pierwszy jego pseudonim, to właśnie Diakon Ignacy. W późniejszej działalności konspiracyjnej chętnie używał tego pseudonimu, oraz jego wariacji, na przykład Diakon Wasyl. Pseudonim okazał się najtrwalszym śladem jego pobytu w zakonie, który opuścił w 1861 dla działalności patriotycznej.

Wasił Lewski

W 1862 wyjechał do Serbii, by zapisać się do Legionu Bułgarskiego, organizowanego przez Georgiego Rakowskiego. Pseudonim Lewski (lwi), który datuje się na tamten okres, pochodzi od jego umiejętności dalekich, lwich skoków. W latach 1862–1868 walczył w wojnie przeciw Turcji.

Teorie i ideały rewolucyjne

W końcu lat 60. XIX wieku rozwinął teorię rewolucyjną. Zakładała ona zbrojne powstanie Bułgarów przeciw Turcji. Przygotowaniem i prowadzeniem powstania miała zająć się specjalna organizacja, obejmująca zasięgiem cały kraj i mająca przedstawicielstwa w każdym regionie. Plan zakładał przystąpienie do walki bez wsparcia zagranicznego. Lewski poddał krytyce plany Rakowskiego, który wyobrażał sobie, że jest możliwe wywołanie zrywu jedynie wskutek wkroczenia zbrojnych oddziałów z terytorium państw sąsiednich, względnie wywołanie powstania przez ugrupowania emigracyjne.

Lewski opracował również kształt ustroju państwa po ewentualnym sukcesie powstania. Miałoby być ono republiką demokratyczną, opierającą się na ideałach Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela z czasów rewolucji francuskiej, gwarantującą podstawowe wolności obywatelskie.

Organizacja sieci powstańczej

W latach 1869–1871 udało mu się stworzyć ogólnokrajową organizację, którą dla odróżnienia od ugrupowań emigracyjnych nazwał Wewnętrzna Organizacja Rewolucyjna. Obejmowała ona sieć komitetów, podporządkowanych zarządowi rezydującemu w mieście Łowecz. Lokalne jej komitety gromadziły broń, organizowały szkolenia bojowe, dokonywały zamachów na Turków i Bułgarów postrzeganych jako zdrajcy.

Dużym sukcesem Lewskiego było doprowadzenie do współpracy, a w maju 1872 – pełnego zjednoczenia z silną organizacją emigrantów bułgarskich – Bułgarskim Rewolucyjnym Komitetem Centralnym Lubena Karawełowa. Nowa organizacja przyjęła nazwę tego drugiego ugrupowania.

Pomnik w Sofii upamiętniający kaźń Lewskiego

Aresztowanie

Jesienią 1872 po licznych napadach rewolucjonistów na przesyłki pocztowe (szczególnie po tzw. Rozboju Arabakonackim w Botewgradzkim prochodzie), Turcy przystąpili do energiczniejszych działań, które zakończyły się częściowym rozbiciem siatki konspiracyjnej, łącznie z centralą. Lewski został pojmany, osądzony i – 18 lutego 1873 – powieszony w Sofii[2].

Bulgaria-Vasil Levski-01.JPG

Dziedzictwo

Wielu rewolucjonistów działało dalej, a same komitety odegrały dużą rolę w przygotowaniu powstania kwietniowego. Choć ono samo upadło, sprokurowało wojnę Turcji z Rosją, w wyniku której Bułgaria uzyskała niepodległość.

Wiele cytatów z jego pism zyskało dużą popularność. Jedne z najbardziej znanych to:

  • Jeśli wygram, wygram dla całego narodu; jeśli przegram – to tylko siebie,
  • I będzie flaga, gdzie będzie napis: Święta i czysta republika,
  • Czas jest w nas i my jesteśmy w czasie; on obraca nas, my jego.

Upamiętnienia

Przypisy

  1. Zob. np. Iwan Udżiew, Bohater spod znaku lwa, przekł. Antoni Brosz, Warszawa 1960, s. 5; Ch. Botew, Wybór pism, Wrocław 1960, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, s. 50.
  2. Maciej Jakubowiak, Wymyślanie kraju. Rozmowa z Magdaleną Pytlak, „Dwutygodnik”, 13 września 2018.

Media użyte na tej stronie

Bulgaria-history-Vassil-Levski-01.jpg
Vassil Levski (1837-1873), Bulgarian freedom fighter. Vassil Levski as the Color Bearer of a Revolutionary Brigade
Vasil Levski signature.svg
Signature of Vasil Levski: В. Лъвскій
Vasil Levski.jpg
Photograph portrait of Vasil Levski (1837–73)
Levski monument.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0