Wasyl Petrowicz

Wasyl Petrowicz
— władyka Cetynii —
Władyka Czarnogóry
Okres	od 1750 do 1766
Poprzednik	Sawa Petrowicz
Następca	Sawa Petrowicz
Dane biograficzne
Dynastia	Petrowiciów-Niegoszów
Data śmierci	21 marca 1766

Wasyl Petrowicz^[1] z plemienia Njeguši^[2] (serb.: Василије Петровић Његош, Vasilije Petrović-Njegoš, zm. 21 marca 1766) – prawosławny biskup Cetynii, w latach 1750–1766 władyka Czarnogóry^[3].

Wasyl^[4] był bratankiem Daniły Petrowicza, władyki Cetynii w latach 1697–1735. Po śmierci Daniły godność władyki i związaną z nią władzę objął inny bratanek Daniły Sawa. W 1750 r. Sawa, przebywający w Rosji przekazał rządy Wasylowi, który został w Belgradzie wyświęcony na władykę przez patriarchę Arseniusza IV. Nowy władyka próbował początkowo porozumiewać się z Austrią. W następnych latach zbliżył się do Rosji, do której podróżował trzykrotnie snując często fantastyczne plany współpracy. Za swoim pierwszym pobytem w Rosji w 1753 r., proponował, aby car przybrał tytuł księcia Czarnogóry wraz z Primorjem i Brdami. W następnym roku wydał w Moskwie Historię Czarnogóry – rodzaj historyczno-politycznego memoriału, w którym przedstawiał swój program. Powtórnie udał się do Rosji 2 listopada 1756 r. w przededniu wielkiego najazdu wezyra bośniackiego Mehmeda-paszy, który według Wenecjan najechał Czarnogórę, bronioną przez namiestnika Stana Radonjicia, na czele 40-tysięcznej armii. Wyprawa turecka została odparta i na początku 1757 r. został zawarty rozejm w Nikšiciu. Wkrótce potem Wasyl powrócił do kraju. W 1763 r. wystąpił z programem zjednoczenia wszystkich ziem serbskich. W 1765 r. wyruszył po raz ostatni do Rosji. Zmarł w Petersburgu 21 marca 1766 r. Po jego śmierci do władzy powrócił Sawa Petrowicz^[5].

Ambitny, ale nierealny w ocenach sił i możliwości Czarnogóry nie osiągnął swoich planów. Był jedną z najtragiczniejszych postaci Czarnogóry XVIII wieku.

Przypisy

Bibliografia

• Leszek Podhorodecki: Jugosławia. Zarys dziejów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1979.
• Tadeusz Wasilewski: Słowianie pod panowaniem tureckim w wiekach XVI–XVIII. W: Jerzy Skowronek, Mieczysław Tanty, Tadeusz Wasilewski: Historia Słowian południowych i zachodnich. Warszawa: PWN, 1988. ISBN 83-01-07549-X.
• Tadeusz Wasilewski: Historia Jugosławii do XVIII wieku. W: Tadeusz Wasilewski, Wacław Felczak: Historia Jugosławii. Wrocław: Ossolineum, 1985. ISBN 83-04-01638-9.

Linki zewnętrzne

• Vladika Vasilije Petrović
• Vladika Vasilije

Władcy Dukli, Zety i Czarnogóry Książęta Dukli Predimirowicze (X w.-1018) Petrisław (-993) Jan Włodzimierz (993-1016) Dragimir (1016-1018) Królowie Zety Predimirowicze (1034-1183) Stefan Dobrosław (1034-1050) Michał I (1050-1081) Konstantyn Bodin (1081-1101) Dobrosław (1101-1102) Kočapar Radoslavljević (1102) Włodzimierz (1103-1113) Jerzy Bodinović (1113-1118 i 1125-1131) Grubesza Branislavljević (1118-1125) Gradihna Branislavljević (1131-1142) Radosław Gradišnić (1148/1149-1183) "Królowie" Zety Nemanicze (1190-1216) Wukan Nemanicz (1190-1208) Jerzy Nemanicz (1208-1216) Władycy Czarnogóry (elekcyjni) (1516-1697) Wawil I (1516-1520) German II (1520-1530) Paweł I (1530-1532) Bazyli I (1532-1540) Beniamin I (1540) Nikodem I (1540-1559) Radomił I (1591-1593) Makary I (1560-15616) Ruwim I (1561-1569) Pahomyje I Komanin (1569-1579) Garasim I (1575-1582) Beniamin I (1582-1591) Nikanor I (1591-1593) Stefan I (1591-1593) Ruwim II Bolejević-Niegosz (1593-1636) Pahomyje II Kornecanin (1639-1649) Besarion I (1659-1673) Ruwim III Boljević (1673-1685) Bazyli II Velikrasić (1685) Besarion II Bajica (1685-1692) Sawa I Kaluderović (1694-1696) Władycy Czarnogóry Petrowicze-Niegosze (1697-1852) Daniel I (1697-1735) Sawa II (1735-1784) Wasyl III (1750-1766) car Szczepan Mały (1767-1772) Piotr I (1784-1830) Piotr II (1830-1851) Daniel II (1851-1852) Książęta Czarnogóry Petrowicze-Niegosze (1852-1910) Daniel I (1852-1860) Mikołaj I (1860-1910) Królowie Czarnogóry Petrowicze-Niegosze (1910-1918) Mikołaj I (1910-1918) Pretendenci do tronu Czarnogóry Petrowicze-Niegosze (od 1918) Mikołaj I (1910-1921) Daniel (1921) Michał (1921-1986) Mikołaj II (od 1986) W 1918 roku Czarnogóra dostała się pod panowanie Serbii, a miesiąc później proklamowano Królestwo SHS, którego królem został Piotr I Karadziordziewić. Od 1918 rodzina królewska zgłasza pretensje do tronu Czarnogóry. W 2011 Mikołaj otrzymał status specjalnego przedstawiciela Czarnogóry.