Wechtar
| ||
| książę Friuli | ||
| Okres | od ok. 666 do 678 | |
| Dane biograficzne | ||
| Data śmierci | 678 | |
Wechtar lub Wechtari (ur. ?, zm. 678) – Longobard z Vicenzy, który był księciem Friuli w latach ok. 666 – 678. Przejął kontrolę nad Friulią na rozkaz króla Grimoalda w następstwie buntu Lupusa i Arnefrita oraz inwazji Awarów. Według Pawła Diakona był łagodnym i sprawiedliwym władcą.
Po spacyfikowaniu regionu przez Grimoalda, Wechtar został wyznaczony na księcia. Wkrótce potem udał się do Pawii i podczas jego nieobecności Słowianie, wcześniejsi sojusznicy Arnefrita, najechali księstwo. Zamierzali zdobyć Forum Julii (współczesne Cividale) i rozłożyli się obozem w Boksas, którego lokalizacja pozostaje niepewna. Niektórzy wskazują na Purgessimus[1], inni na Prosascus niedaleko źródeł Natisone (Natisio), a jeszcze inni na Borgo Bressana[2], a ostatecznie w pobliżu Brischis tuż za miastem[3]. Paweł relacjonuje, że Wechtar dopiero co wrócił z Pawii, w czasie gdy usłyszał o ich obozowisku i pomaszerował przeciwko nim z dwudziestu pięciu mężczyznami. Na moście na Natisone[4], Wechtar spotkał ich i, według Pawła, pokonał z marszu[5]. Historyczna dokładność relacji Pawła jest podawana w wątpliwość, ze względu na podane przez niego nieprawdopodobne liczby.
Następcą Wechtara został Landar.
Przypisy
- ↑ Bethmann.
- ↑ Waitz.
- ↑ Musoni, pp 187 – 188.
- ↑ Prawdopodobnie w San Pietro dei Schiavi (Waitz) lub w San Quirino (Musoni, p 191). Również prawdopodobne jest Purgessimus, jeśli to było miejsce słowiańskiego obozowiska
- ↑ Dwie anegdoty wiążą się z tą wyprawą. Jedna związana z obraźliwym żartem Słowian, że dwadzieścia sześć osób, które wyszły im naprzeciw, to musiał być patriarcha Akwilei ze swym klerem. Druga związana z łysiną Wechtara, którą odsłonił przez zdjęcie hełmu, żeby wzbudzić strach i ucieczkę jego wrogów.
Bibliografia
- Paweł Diakon, Historia Langobardorum.
- Francesco Musoni, Atti del Congresso in Cividale, 1899.
- Georg Waitz, Pauli Historia Langobardorum. Monumenta Germaniae Historica Scriptores Rerum Langobardicarum.
- Ludwig Bethmann, Paulus Diakonus Leben, Paulus Diakonus Schriften i Die Geschichtschreibung der Langobarden. Archiv der Gesellschaft fur altere deutsche Geschichtkunde. Vol. 10. Hannover, 1849.