Welsh Open 2009

Welsh Open
200820092010
Ilustracja
Liczba uczestników

32 (35)[1]

Miejsce

Wielka Brytania Newport Centre, Newport

Zwycięzca

Allister Carter

II miejsce

Joe Swail

Najwyższy break

142 Marco Fu

Rozegrane mecze

31

Mecze do zera

MaguirePreece 5:0 (1R)
SelbyDavies 5:0 (1R)

Welsh Open 2009 – szósty turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009, który odbył się 16–22 lutego 2009 w hali widowiskowej Newport Centre w Newport. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Mark Selby, który przegrał w ćwierćfinale z Anthonym Hamiltonem 3:5.

Mecze kwalifikacyjne odbyły się 3–6 lutego 2009 w Prestatynie. Ze względów marketingowych trzy mecze z udziałem walijskich snookerzystów (Mark J. Williams, Matthew Stevens, Dominic Dale) zostały przeniesione do fazy głównej turnieju i rozegrane w Newport[2].

Zwycięzcą turnieju został Allister Carter, który w finale pokonał Joe Swaila 9:5. Dla Cartera był to pierwszy triumf w imprezie rankingowej w karierze. Był to jednocześnie jego drugi występ w finale turnieju rankingowego (pierwszym były MŚ 2008). 29-letni Anglik zapewnił sobie zwycięstwo dzięki znakomitej postawie w drugiej sesji meczu finałowego, w której wygrał wszystkie sześć frame’ów i od stanu 3:5 doprowadził do wyniku 9:5.

Jego rywal, Joe Swail[3], po raz pierwszy w karierze wystąpił w finale turnieju rankingowego (wcześniej przegrywał w dziewięciu półfinałach m.in. dwa razy w Mistrzostwach świata).

Nagrody

Zwycięzca turnieju – Allister Carter

Łączna pula nagród to 225,5 tysiąca funtów brytyjskich. Zwycięzca turnieju otrzymał £35 000, zdobywca drugiego miejsca £17 500. Zawodnicy, którzy przegrali półfinał otrzymali £8 750. Za dojście do wcześniejszych faz rozgrywek przewidziano następujące nagrody pieniężne:

  • Ćwierćfinał: £6 500
  • Ostatnia 16: £4 275
  • Ostatnia 32: £2 750
  • Ostatnia 48: £1 725
  • Ostatnia 64: £1 325

Dodatkowo zarezerwowano £20 000 dla zdobywcy breaka maksymalnego[4] (zdobytego w fazie telewizyjnej) oraz £1 000[5] dla breaka maksymalnego zdobytego we wcześniejszej fazie turnieju.

Za najwyższy break w fazie telewizyjnej organizatorzy płacili £2 000 oraz £500 za najwyższy break we wcześniejszej fazie[6].

Wydarzenia związane z turniejem

  • Finał turnieju sędziował Colin Humphries, był to jego debiut w tej roli[7].
  • Pierwszą rundę turnieju przeszło 12 graczy rozstawionych (z czołowej szesnastki światowego rankingu) oraz 4 graczy nierozstawionych.
  • Lider światowego rankingu – Ronnie O’Sullivan zakończył swój udział w turnieju w rundzie drugiej ulegając 3:5 Marco Fu.
  • Drugą rundę turnieju przeszło 6 graczy rozstawionych oraz 2 nierozstawionych (Joe Swail oraz Anthony Hamilton).
  • Ćwierćfinał turnieju przeszło 2 graczy rozstawionych oraz 2 nierozstawionych.
  • Obrońca tytułu – Mark Selby przegrał w ćwierćfinale z Anthonym Hamiltonem 3:5.
  • Joe Swail po raz pierwszy w karierze awansował do finału turnieju rankingowego[3].
  • Allister Carter po raz pierwszy w karierze wygrał turniej rankingowy[8].
  • Po zakończeniu turnieju, Allister Carter awansował na 3 miejsce na prowizorycznej liście rankingowej na sezon 2009/10[9].

Zawodnicy

Zawodnicy rozstawieni

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej.

  1. Anglia Mark Selby (obrońca tytułu) (QF)
  2. Anglia Ronnie O’Sullivan (2R)
  3. Szkocja Stephen Maguire (QF)
  4. Anglia Shaun Murphy (QF)
  5. Szkocja John Higgins MBE (2R)
  6. Szkocja Stephen Hendry MBE (1R)
  7. Anglia Allister Carter (W)
  8. Walia Ryan Day (1R)
  1. Anglia Peter Ebdon (1R)
  2. Australia Neil Robertson (SF)
  3. Ding Junhui (2R)
  4. Anglia Joe Perry (1R)
  5. Szkocja Graeme Dott (2R)
  6. Hongkong Marco Fu (2R)
  7. Anglia Mark King (2R)
  8. Irlandia Północna Mark Allen (1R)

Zawodnicy nierozstawieni

Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju Welsh Open poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej ówczesnego sezonu):

Drabinka turniejowa

 Pierwsza Runda (Do 5 frame’ów)Druga Runda (Do 5 frame’ów)Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów)Półfinały (Do 6 frame’ów)Finał (Do 9 frame’ów)
                        
Anglia Mark Selby5 
Walia Paul Davies0 
 Anglia Mark Selby5 
 Anglia David Gilbert1 
Anglia Joe Perry4
Anglia David Gilbert5 
 Anglia Mark Selby3 
 Anglia Anthony Hamilton5 
Anglia Peter Ebdon2 
Anglia Anthony Hamilton5 
 Anglia Anthony Hamilton5
 Irlandia Michael Judge2 
Walia Ryan Day3
Irlandia Michael Judge5 
 Anglia Anthony Hamilton5 
 Anglia Allister Carter6 
Anglia Allister Carter5[10] 
Anglia Jimmy White1 
 Anglia Allister Carter5
 Szkocja Graeme Dott4 
Szkocja Graeme Dott5
Anglia Mike Dunn3 
 Anglia Allister Carter5
 Anglia Shaun Murphy2 
Anglia Mark King5 
Anglia Dave Harold3 
 Anglia Mark King2
 Anglia Shaun Murphy5 
Anglia Shaun Murphy5
Anglia Barry Pinches3 
Anglia Allister Carter9
Irlandia Północna Joe Swail5
Szkocja Stephen Maguire5[11] 
Walia Ian Preece0 
 Szkocja Stephen Maguire5 
  Ding Junhui4 
 Ding Junhui5
Walia Matthew Stevens3 
 Szkocja Stephen Maguire4 
 Irlandia Północna Joe Swail5 
Irlandia Północna Mark Allen3 
Irlandia Północna Joe Swail5 
 Irlandia Północna Joe Swail5
 Anglia Martin Gould1 
Szkocja Stephen Hendry3
Anglia Martin Gould5[12] 
 Irlandia Północna Joe Swail6
 Australia Neil Robertson4 
Szkocja John Higgins5[13] 
Walia Dominic Dale2 
 Szkocja John Higgins4
 Australia Neil Robertson5[14] 
Australia Neil Robertson5
Szkocja Jamie Burnett3 
 Australia Neil Robertson5
 Hongkong Marco Fu2 
Hongkong Marco Fu5 
Irlandia Fergal O’Brien4 
 Hongkong Marco Fu5[14]
 Anglia Ronnie O’Sullivan3 
Anglia Ronnie O’Sullivan5[15]
Anglia Steve Davis2 

Finał

Finał: Lepszy z 17 partii
Newport Centre, Newport, Walia, 22 lutego 2009. Sędzia: Anglia Colin Humphries
Allister Carter (7)
Anglia
9-5Joe Swail
Irlandia Północna
Sesja popołudniowa: 9-81, 90-0 (89), 55-44, 10-103 (60), 16-83, 49-63, 16-66, 70-0 (54)
Wieczorna: 120-0 (116), 141-0 (109), 72-1 (61), 91-16 (91), 73-0 (67), 65-54
116Najwyższy break60
2Breaków powyżej 100 punktów0
7Breaków powyżej 50 punktów1

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego

Statystyki turnieju

Statystyki pierwszej rundy

PaństwoIl. zawodników% zawodników
AngliaAnglia1546,88%
SzkocjaSzkocja515,63%
WaliaWalia515,63%
IrlandiaIrlandia26,25%
Irlandia PółnocnaIrlandia Północna26,25%
Chiny13,13%
AustraliaAustralia13,13%
HongkongHongkong13,13%
  • Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 119 (144)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,44
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2


Statystyki drugiej rundy

PaństwoIl. zawodników% zawodników
AngliaAnglia850,00%
SzkocjaSzkocja318,75%
Chiny16,25%
HongkongHongkong16,25%
AustraliaAustralia16,25%
Irlandia PółnocnaIrlandia Północna16,25%
IrlandiaIrlandia16,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 61 (72)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,63
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-1
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3


Statystyki ćwierćfinałów

PaństwoIl. zawodników% zawodników
AngliaAnglia450,00%
SzkocjaSzkocja112,50%
Irlandia PółnocnaIrlandia Północna112,50%
AustraliaAustralia112,50%
HongkongHongkong112,50%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 31 (36)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,75
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-2
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Statystyki półfinałów

PaństwoIl. zawodników% zawodników
AngliaAnglia250,00%
Irlandia PółnocnaIrlandia Północna125,00%
AustraliaAustralia125,00%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 2
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 21 (22)
  • Średnia liczba partii w meczu: 10,50
  • Najwyższe zwycięstwo: 6-4
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Kwalifikacje

Poniższe mecze (poza oznaczonymi *) były rozgrywane od 3 do 6 lutego 2009 roku w Pontin’s Centre, w Prestatyn (Walia)[16]. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzyli się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.

Drabinka kwalifikacji

 Runda 1
Lepszy z 9 frejmów
 Runda 2
Lepszy z 9 frejmów
 Runda 3
Lepszy z 9 frejmów
 Runda 4
Lepszy z 9 frejmów
                
Irlandia Północna Patrick Wallace5 Walia Paul Davies5 Anglia Jimmy Michie3 Anglia Barry Hawkins4
 Liu Chuang2 Irlandia Północna Patrick Wallace1 Walia Paul Davies5 Walia Paul Davies5
Anglia Kuldesh Johal3 Anglia David Roe5 Anglia David Gilbert5 Walia Mark Williams MBE *1
Irlandia Vincent Muldoon5 Irlandia Vincent Muldoon3 Anglia David Roe3 Anglia David Gilbert5[17]
Anglia Matthew Couch2 Anglia David Gray2 Anglia Michael Holt5 Anglia Anthony Hamilton5
Anglia Stephen Craigie5 Anglia Stephen Craigie5 Anglia Stephen Craigie2 Anglia Michael Holt3
Szkocja Scott MacKenzie4 Anglia Stuart Pettman5 Szkocja Alan McManus4 Irlandia Michael Judge5
Holandia Stefan Mazrocis5 Holandia Stefan Mazrocis0 Anglia Stuart Pettman5 Anglia Stuart Pettman2
Anglia Jimmy White MBE5 Anglia Rod Lawler4 Anglia Rory McLeod2 Irlandia Ken Doherty0
Anglia David Grace4 Anglia Jimmy White MBE5 Anglia Jimmy White MBE5 Anglia Jimmy White MBE5
Anglia Simon Bedford3 Anglia Robert Milkins5 Anglia Mike Dunn5 Anglia Ian McCulloch4
Anglia Wayne Cooper5 Anglia Wayne Cooper3 Anglia Robert Milkins4 Anglia Mike Dunn5
Anglia Lee Spick5 Irlandia Joe Delaney5 Irlandia Północna Gerard Greene5 Anglia Dave Harold5
Szkocja Robert Stephen3 Anglia Lee Spick3 Irlandia Joe Delaney1 Irlandia Północna Gerard Greene1
Tajlandia Supoj Saenla2 Anglia Barry Pinches5 Anglia Judd Trump3 Anglia Jamie Cope3
 Jin Long5  Jin Long3 Anglia Barry Pinches5 Anglia Barry Pinches5
Anglia Peter Lines5 Walia Ian Preece5 Anglia Andrew Higginson4 Anglia Stuart Bingham3
Walia Andrew Pagett4 Anglia Peter Lines4 Walia Ian Preece5 Walia Ian Preece5
Anglia Paul Davison5 Anglia Andy Hicks5 Anglia Adrian Gunnell2 Walia Matthew Stevens *5
Tajlandia Atthasit Mahitthi2 Anglia Paul Davison3 Anglia Andy Hicks5 Anglia Andy Hicks4
Szkocja James McBain4 Anglia Mark Davis3 Szkocja Marcus Campbell5 Irlandia Północna Joe Swail5
Indie Aditya Mehta5 Indie Aditya Mehta5 Indie Aditya Mehta2 Szkocja Marcus Campbell3
Anglia Matthew Selt5 Anglia Martin Gould5 Anglia John Parrott MBE3 Anglia Nigel Bond4
Anglia Michael Georgiou2 Anglia Matthew Selt3 Anglia Martin Gould5 Anglia Martin Gould5
Walia Jamie Jones4  Liu Song2  Liang Wenbo5 Walia Dominic Dale *5
 Li Hang5  Li Hang5  Li Hang1  Liang Wenbo4
Anglia Lewis Robertswo Anglia Mark Joyce5 Szkocja Jamie Burnett5 Anglia Stephen Lee3
Irlandia Północna Declan Hugheswd Anglia Lewis Roberts1 Anglia Mark Joyce0 Szkocja Jamie Burnett5
Irlandia Rodney Goggins5 Irlandia David Morris5 Anglia Ricky Walden5 Irlandia Fergal O’Brien5
Anglia Andy Lee2 Irlandia Rodney Goggins1 Irlandia David Morris3 Anglia Ricky Walden1
Walia Daniel Wells5 Anglia Andrew Norman4 Anglia Tom Ford5 Anglia Steve Davis OBE5
Nowa Zelandia Chris McBreen0 Walia Daniel Wells5 Walia Daniel Wells2 Anglia Tom Ford2

Mecze oznaczone * były ze względów komercyjnych rozgrywane w Newport przed fazą główną turnieju.

Breaki stupunktowe kwalifikacji

Przypisy

  1. W nawiasie podano liczbę zawodników łącznie z tymi, którzy rozgrywali mecze w Newport.
  2. worldsnooker.co.uk: Snooker Greats Set For Newport Return. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
  3. a b bbc.co.uk: Swail wins to set up Carter final. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
  4. Nagroda nie została wypłacona, bowiem żaden z graczy nie osiągnął breaka maksymalnego (147 punktów).
  5. Nagroda nie została wypłacona, ponieważ break maksymalny nie został osiągnięty w tej fazie rozgrywek.
  6. global-snooker.com: Welsh Open 2009 – Prize Money. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
  7. worldsnooker.com: Humphries To Referee First Final. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
  8. bbc.co.uk: Carter storms to Welsh Open title. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
  9. worldsnooker.co.uk: Carter Climbs To Third. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
  10. worldsnooker.com: Captain Tames Whirlwind. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
  11. worldsnooker.com: Maguire Off To A Flyer. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
  12. bbc.co.uk: Hendry crashes out of Welsh Open. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
  13. worldsnooker.com: Higgins Brings Spaceman Down. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
  14. a b bbc.co.uk: O’Sullivan & Higgins both go out. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
  15. worldsnooker.com: O’Sullivan Triumphs In Legends Battle. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
  16. worldsnooker.co.uk: Welsh Open results. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
  17. bbc.co.uk: Williams suffers Welsh Open exit. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Snooker balls triangled.png
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner.svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of Northern Ireland (1953–1972).svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Allister Carter.JPG
Autor: Nils-Rune Skogsrud, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Photograph of Allister Carter signing Autographs outside the Crucible Theatre in Sheffield (May 2007)