Welum

Welum (łac. velum[1] żagielek):

  • u parzydełkowców (Cnidaria) – kolista, zagięta do wewnątrz krawędź parasola hydromeduzy[2],
  • żagiel migawkowy (żagielek) larwy typu weliger u mięczaków[2],
  • fałd z tkanek liścia osłaniający zagłębione w liściu zarodnie poryblinowców (Isoetales)[3][4],
  • ochronna, błoniasta warstwa strzępek młodych owocników grzybów[3],
  • regularnie perforowana błonka krzemionkowa zamykająca otwory, np. areole, w skorupce okrzemek[5],
  • fałd skórny służący do napędzania wody w głąb gardzieli śluzic i larw minogów, uniemożliwiający wydostawanie się cząstek pokarmowych z powrotem; oparty na szkielecie chrzęstnym, ma własne umięśnienie[6]; prawdopodobnie występował też u osteostraków[7].

Przypisy

  1. ↑ Czasami pisane vellum.
  2. ↑ a b Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16108-8.
  3. ↑ a b Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
  4. ↑ Podbielkowski Z., Rejment-Grochowska I., Skirgiełło A.: Rośliny zarodnikowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 703. ISBN 83-01-04394-6.
  5. ↑ Marcin Pliński, Andrzej Witkowski: Okrzemki – Bacillariophyta (Diatoms) (with the English key for the identification to the genus). T. 1: Okrzemki centryczne (Coscinodiscophyceae). Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2009, s. 133, seria: Flora Zatoki Gdańskiej i wód przyległych (Bałtyk Południowy). ISBN 978-83-7326-649-0.
  6. ↑ Wincenty Kilarski: Anatomia ryb. Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2012. ISBN 978-83-09-01080-7.
  7. ↑ Ryby kopalne. red. Michał Ginter. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 346. ISBN 978-83-235-0973-8.