Wendowie

Ten artykuł od 2010-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wendowie (niem. Wenden^[1], Winden, Windische) – określenie historyczne Słowian nadbałtyckich, wspólne dla Słowian połabskich i Łużyczan, zamieszkujących na wschód od królestwa duńskiego, Norwegii, Szwecji i na terenach od Odry do Gdańska. Obecnie używane w Niemczech w odniesieniu do Serbów Łużyckich zamieszkujących Łużyce.

Historia

Pochodzi od łacińskiej nazwy Venedi, którą określano Wenedów. Słowo wend występuje również jako źródłosłów nazwy dużej duńskiej wyspy Vendsyssel-Thy.

Badaniem języków Wendów zajmował się Johann Heinrich Jugler, autor Vollständiges Lüneburgisch-Wendisches Wörterbuch, ich historię i kulturę opisywał Johann Parum Schultze w Die Wendländische Bauernchronik.

Zobacz też

• Wendland

Przypisy

Bibliografia

• Lech Leciejewicz: Słowianie zachodni. Wrocław-Warszawa: Ossolineum, 1989. ISBN 83-04-02690-2.