Wendy Hoyte

Wendy Hoyte
Data i miejsce urodzenia17 grudnia 1957
Londyn
Wzrost160 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Mistrzostwa Europy
srebroAteny 1982sztafeta 4 × 100 m
Halowe mistrzostwa Europy
brązMediolan 1982bieg na 60 m
Mistrzostwa Europy juniorów
srebroAteny 1975bieg na 200 m
brązAteny 1975bieg na 100 m
Reprezentacja  Anglia
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złotoBrisbane 1982lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)

Wendy Patricia Hoyte z domu Clarke (ur. 17 grudnia 1957 w Londynie[1]) – brytyjska lekkoatletka, sprinterka, wicemistrzyni Europy i mistrzyni igrzysk Wspólnoty Narodów, olimpijka.

Kariera sportowa

Na igrzyskach Wspólnoty Narodów reprezentowała Anglię, a na pozostałych dużych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.

Zdobyła srebrny medal w biegu na 200 metrów oraz brązowy medal w biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1975 w Atenach[2][3].

Wystąpiła w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, zajmując wraz z koleżankami 8. miejsce w biegu finałowym[1]. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton zajęła 8. miejsce w biegu na 100 metrów[4]. Zajęła 4. miejsce w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu[5]. Była rezerwową zawodniczką w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble zajęła 6. miejsce w biegu na 50 metrów[6].

Zdobyła brązowy medal w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie, przegrywając jedynie z Marlies Göhr z Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Sofką Popową z Bułgarii[7]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach wywalczyła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (sztafeta brytyjska biegła w składzie: Hoyte, Kathy Smallwood, Beverley Callender i Shirley Thomas) oraz zajęła 8. miejsce w finale biegu na 100 metrów[8]. Zwyciężyła w sztafecie 4 × 100 metrów (skład sztafety Anglii: Hoyte, Smallwood, Callender i Sonia Lannaman), a także zajęła 5. miejsce w biegu na 100 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane[4].

Powróciła do rywalizacji po przerwie spowodowanej urodzeniem dziecka. Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie[9] oraz 5. miejsce w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin[10]. Na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis odpadła w półfinale biegu na 60 metrów[11], a na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie w eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów[12].

Wendy Hoyte była mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 100 metrów w 1981 i 1982 oraz brązową medalistką w biegu na 200 metrów w 1975 i 1977[13], a także halową mistrzynią w biegu na 60 metrów w latach 1977 i 1980–1982 oraz wicemistrzynią na tym dystansie w l979 i 1986[14]. Była również wicemistrzynią UK Championships w biegu na 100 metrów w 1986 oraz brązową medalistką w tej konkurencji w 1977 i 1978[15].

Czterokrotnie poprawiała rekord Wielkiej Brytanii w sztafecie 4 × 100 metrów do wyniku 43,44 s uzyskanego 30 lipca 1976 w Montrealu[16].

Rekordy życiowe Hoyte[17]:

  • bieg na 50 metrów (hala) – 6,21 s (22 lutego 1981, Grenoble)
  • bieg na 60 metrów (hala) – 7,20 s (22 lutego 1987, Liévin)
  • bieg na 100 metrów – 11,31 s (4 października 1982, Brisbane)
  • bieg na 200 metrów – 23,48 s (7 czerwca 1975, Crystal Palace)

Rodzina

Jej synowie Justin i Gavin byli piłkarzami, młodzieżowymi reprezentantami Anglii i reprezentantami Trynidadu i Tobago.

Przypisy

  1. ↑ a b c Wendy Clarke, olympedia.org [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  2. ↑ European Junior Championships (Women), GBRAthletics [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  3. ↑ European Junior Championships 1975, wjah.co.uk [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  4. ↑ a b Wendy Patricia Hoyte, thecgf.com [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  5. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 457–458 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  6. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 466 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  7. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 471 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 566, 568 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  9. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 577 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  10. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 495 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  11. ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook, IAAF, s. 118 [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  12. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 365 [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  13. ↑ AAA Championships (Women), GBRAthletics [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  14. ↑ AAA Indoor Championships (Women), GBRAthletics [dostęp 2020-01-18] (ang.).
  15. ↑ UK Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  16. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 361–362. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
  17. ↑ Wendy Hoyte, The Power of 10 [dostęp 2021-01-18] (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Athletics pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.