Westland Wallace

Westland Wallace
Westland Wallace Mk I
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Westland Aircraft
Typ	samolot wielozadaniowy
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji metalowej
Załoga	2 (pilot i strzelec/obserwator)
Historia
Data oblotu	1931
Lata produkcji	1933 – 1936
Wycofanie ze służby	1943
Liczba egzemplarzy	104 + 68 przebudowanych z Westland Wapiti
Dane techniczne
Napęd	silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Bristol Pegasus IV (Mk II)
Moc	680 KM
Wymiary
Rozpiętość	14,15 m
Długość	10,41 m
Wysokość	3,51 m
Powierzchnia nośna	45,34 m²
Masa
Własna	1742 kg
Startowa	2608 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość maks.	254 km/h na wysokości 4570 m
Prędkość przelotowa	217 km/h
Pułap	7345 m
Zasięg	756 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm, zsynchronizowany 1 karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm 263 kg bomb
Użytkownicy
Wielka Brytania
Rzuty

Westland Wallace – brytyjski samolot bombowy i rozpoznawczy z okresu międzywojennego. Wersja rozwojowa samolotu Westland Wapiti.

Historia

Zachęcona sukcesem swego lekkiego bombowca Wapiti, firma Westland w 1931 przygotowała prototyp wersji rozwojowej PV 6, całkowicie metalowej, z dłuższym o 51 cm kadłubem i nowym silnikiem Bristol Pegasus IV o mocy 655 KM. Maszyna miała dużo lepsze osiągi od poprzednika i Ministerstwo Lotnictwa zamówiło przebudowę 12 Wapiti na nowe maszyny^[1].

Dostarczana od 1933 wersja Mk I napędzana była silnikiem Bristol Pegasus IIM3 o mocy 570 KM; jako pierwszy otrzymał 501 Dywizjon RAF. Następnie przebudowano jeszcze 56 Wapiti. Dwa lata później, w 1935, Westland przygotował wersję Mk II, z całkowicie zakrytą kabiną i silnikiem Bristol Pegasus IV o mocy 655 KM. Wersji tej zamówiono w latach 1935-36 104 sztuki (w dwóch seriach 75 i 29 maszyn)^[1].

Służba

Westland Wallace Mk II

Na prototypie Westland PV-6 Wallace dokonano pierwszego przelotu nad Everestem w 1933 (załogę stanowili Douglas Douglas-Hamilton - pilot i Stewart Blacker - obserwator). Do lotu wysokościowego maszynę specjalnie zmodyfikowano, wyposażając w turbodoładowany silnik i prostą instalację tlenową^[2].

Samoloty Westland Wallace znalazły się na wyposażeniu 501, 502, 504, 608 i 610 dywizjonu RAF, oraz w Anti-Aicraft Cooperation Flight w Biggin Hill. Na początku II wojny światowej w służbie pozostawały jeszcze 83 maszyny, używane głównie do holowania celów powietrznych. Wycofano je w 1943 roku^[1].

Opis techniczny

Westland Wallace w Royal Air Force Museum w Londynie

Samolot Westland Wallace był dwumiejscowym samolotem bombowym i rozpoznawczym, dwupłatem o konstrukcji i z pokryciem metalowym. Kabina odkryta w wersji Mk I, zamknięta w Mk II. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – silnik gwiazdowy Bristol Pegasus III lub IV, chłodzony powietrzem, otoczony pierścieniem Townenda^[1].

Uzbrojenie stanowił jeden karabin maszynowy Vickers umieszczony w całości w kadłubie, strzelający na wprost między tłokami silnika, i jeden karabin maszynowy Lewisa, na obrotnicy Scarffa, obsługiwany przez obserwatora. Typowe wyrzutniki bombowe tego okresu pozwalały przenosić dwie bomby 250-funtowe, lub cztery 112-funtowe, ale samolot mógł przenosić tysiącfuntową bombę jako "ładunek specjalny"^[3]

Przypisy