Wielkopolski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1927 | |
| Rozformowanie | 1928 | |
| Tradycje | ||
| Kontynuacja | Wielkopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej | |
| Komendanci | ||
| Pierwszy | kom. Metody Kalinowski | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Poznań | |
| Formacja | Straż Celna | |
| Podległość | Naczelny Inspektorat Straży Celnej | |
Wielkopolski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1927–1928.
Formowanie i służba graniczna
W lipcu 1927 roku przeprowadzono reorganizację Straży Celnej. Zniesiono instytucje starszych inspektorów Straży Celnej, istniejące przy dyrekcjach ceł i a powołano w ich miejsce inspektoraty okręgowe Straży Celnej[1]. Wielkopolski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej obejmował granicę od styku z inspektoratem pomorskim w rejonie Dorotowa i Stebionek i dalej na południe do styku z inspektoratem śląskim leżącym w rejonie miejscowości Siemianowice i Chróścin. Długość odcinka wynosiła 627 km[2].
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[3]. Wielkopolski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej przeorganizowany został na Wielkopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej.
Funkcjonariusze inspektoratu
W skład inspektoratu okręgowego etatowo wchodziło osiem osób, w tym czterech oficerów. Był to jeden starszy inspektor, dwóch starszych komisarzy, jeden komisarz, jeden starszy przodownik, jeden przodownik i dwóch strażników[2]:
- kierownik inspektoratu – komisarz Metody Kalinowski
- adiutant – komisarz Bronisław Popiel
- oficer wywiadu – komisarz Marian Leichtrieda
- kwatermistrz – komisarz Stanisław Szymiczka
Struktura organizacyjna
Organizacja inspektoratu w 1927 roku[4]:
- komenda – Poznań
- Inspektorat Graniczny Straży Celnej „Chodzież”
- Inspektorat Graniczny Straży Celnej „Leszno”
- Inspektorat Graniczny Straży Celnej „Międzychód”
Przypisy
- ↑ Dominiczak 1975 ↓, s. 133.
- ↑ a b Dominiczak 1975 ↓, s. 135.
- ↑ Goryński 2012 ↓, s. 226.
- ↑ Muzeum Polskich Formacji Granicznych ↓.
Bibliografia
- Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.
- Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.)
- Piotr Kozłowski. Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku. „Problemy Ochrony Granic”. 50, 2012. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej w Kętrzynie. ISSN 1505-1757.
- Straż Celna 1921–1928. [dostęp 2017-03-17].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).