Wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa

Wieloprowadnicowe wyrzutnie rakietowe

(c) Bundesarchiv, Bild 101I-277-0840-32 / Jacob / CC-BY-SA 3.0

Niemiecki 15 cm Nebelwerfer 41 z okresu II wojny światowej

Radziecka Katiusza (BM-13) z okresu II wojny światowej

Południowokoreańskie wyrzutnie K-136 Kooryong

Amerykańska wyrzutnia M270 MLRS w służbie japońskiej

Wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa, WWR (ang. multiple rocket launcher) – system artylerii rakietowej, najczęściej samobieżny, przeznaczony do jednoczesnego odpalania dużej liczby pocisków rakietowych, najczęściej niekierowanych.

Przykłady wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych:

• amerykańskie T34 Calliope, M270 MLRS, M142 HIMARS,
• białoruski Polonez,
• brazylijski ASTROS II,
• chińskie Typ 63, Typ 63, SR5, Kung Feng, A100, A200, A300, Thunderbolt-2000,
• czechosłowackie RM-51, RM-70,
• gruzińska RS-122,
• hiszpańska Teruel,
• indyjskie Pinaka, R-Han 122,
• irańskie Falaq-1, Falaq-2, Fajr-1, Fajr-3, Fajr-5
• izraelskie LAR-160, MAR-290, Lynx,
• jugosłowiańskie M-63 Plamen, M-77 Oganj, M-87 Orkan,
• niemieckie Nebelwerfer, Panzerwerfer 42, Raketen-Vielfachwerfer, LARS,
• polska WR-40 Langusta,
• południowoafrykańska Valkiri,
• południowokoreańskie K136, K239,
• radzieckie BM-13 Katiusza, BM-21 Grad, 2K5 Korszun, TOS-1, BM-27 Uragan,
• rumuński LAROM,
• rosyjskie BM-30 Smiercz, 9A52-4 Tornado,
• serbskie LRSVM Morava, Sumadija,
• turecka TOROS, T-122 Sakarya.