Wiktor Niesiołowski

Wiktor Marian Niesiołowski
Victor Ritter Niesiołowski-Gawin
von Niesiołowice
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

4 września 1868
Opawa

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1945
Mödling

Przebieg służby
Lata służby

1888–1924

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

Instytut Wojskowo-Techniczny
Wydział Wojskowy Politechniki Lwowskiej
Oficerski Trybunał Orzekający

Stanowiska

szef instytutu
komendant wydziału
członek trybunału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Wiktor Marian Niesiołowski (ur. 4 września 1868 w Opawie, zm. 7 kwietnia 1945 w Mödling) – generał brygady inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 4 września 1868 w Opawie. Był starszym bratem Jana, także generała brygady[1]. Po ukończeniu czterech klas gimnazjum w Rzeszowie, kontynuował naukę w Niższej Wojskowej Szkole Realnej w Koszycach, a następnie w Wyższej Wojskowej Szkole Realnej w Hranicach[2]. W 1888 roku ukończył Techniczną Akademię Wojskową w Wiedniu i został przydzielony do Pułku Inżynieryjnego w Ołomuńcu[3]. W latach 1891–1893 był słuchaczem Wyższego Kursu Inżynieryjnego w Wiedniu (niem. Höherer Genie-Curs). W 1893, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do Batalionu Pionierów Nr 11 w Przemyślu i przydzielony do Dyrekcji Inżynierii i Fortyfikacji w Krakowie[4]. W następnym roku został odkomenderowany na studia na Fakultecie Filozoficznym Uniwersytetu Wiedeńskiego[5]. 1 września 1896 został przydzielony do Technicznej Akademii Wojskowej w Wiedniu (od 1904 w Mödling) na stanowisko wykładowcy mechaniki i fizyki. Równocześnie wykładał nauki przyrodnicze w Szkole Wojennej w Wiedniu. W czasie I wojny światowej służył w sztabach wyższych dowództw na frontach: rosyjskim, rumuńskim i włoskim[1]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował kolejno na stopień: podporucznika (1 września 1888 roku), porucznika (1 maja 1890 roku) i pułkownika (1 sierpnia 1917 roku)[6][7].

14 czerwca został mianowany szefem Instytutu Wojskowo-Technicznego z uprawnieniami szefa departamentu w Ministerstwa Spraw Wojskowych[8]. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[9]. W październiku 1921 roku został mianowany komendantem Wydziału Wojskowego przy Politechnice Lwowskiej[10]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 9. lokatą w korpusie generałów[11][12]. 30 kwietnia 1924 roku został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[13]. Z dniem 31 października 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Mödling pod Wiedniem[14][15][16][17]. Zmarł 7 kwietnia 1945 roku w Mödling[2].

Generał Niesiołowski był autorem szeregu prac naukowych (w języku niemieckim), dotyczących między innymi zagadnień zastosowania fizycznych metod badawczych do balistyki. Między innymi ogłosił drukiem (Wiedeń 1908) pracę, stanowiącą wyczerpujący podręcznik (wykłady) techniki wojskowej: Ausgewählte Kapitel der Technik mit besonderer Rücksicht auf militärische Anwendungen[1].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 730.
  2. ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 231.
  3. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1890 ↓, s. 766.
  4. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1894 ↓, s. 864, 881.
  5. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1895 ↓, s. 941.
  6. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1890 ↓, s. 762.
  7. ↑ a b c d e f g h Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 63, 1592.
  8. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 69 z 24 czerwca 1919 roku, poz. 2232.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920 roku, s. 352.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 8 października 1921 roku, s. 1400.
  11. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 15.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 120.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 30 kwietnia 1924 roku, s. 249.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 98 z 26 września 1924 roku, s. 547.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 880.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.

Bibliografia

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. V: Lehwaldt – Obrączka kostna. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1935.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
  • Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

Media użyte na tej stronie

PL Epolet gen bryg.svg
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
AUT KuK Kriegsbande BAR.svg
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Ordine imperiale della corona di ferro, austria.png
nastrino Ordine imperiale della corona di ferro
Signum laudis2.gif
Baretka Signum laudis
Ord.Franz.Joseph-CAV.png
Autor: LuigiXIV, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere dell'Ordine Imperiale di Francesco Giuseppe (Austria)
AUT Franz Joseph 50 years of reign - Military Medal.svg
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Military Medal for 50 years of reign of Emperor Franz Joseph (=Signum Memoriae)
AUT Jubiläumskreuz 1908.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Krzyż Jubileuszowy 1908 (Austro-Węgry)
Militärdienstzeichen-Silver.jpg
Autor: Skukifish, Licencja: CC BY-SA 3.0
Militärdienstzeichen austriaca con corona in argento per 25 anni di servizio attivo nell'esercito