William Henry White
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | architekt okrętowy, inżynier |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
Sir William Henry White, KCB, FRS (ur. 2 lutego 1845 w Devonport, zm. 27 lutego 1913 w Londynie) – brytyjski architekt okrętowy, naczelny konstruktor brytyjskiej Admiralicji, jeden z najwybitniejszych twórców okrętów wojennych końca XIX w.
Życiorys
Początkowo pracował jako czeladnik w dokach w Devonport, skąd został wysłany do Royal Academy of Naval Architecture w South Kensington. Po jej ukończeniu rozpoczął pracę w biurze konstrukcyjnym Admiralicji, m.in. uczestnicząc w projektowaniu pierwszych nowoczesnych krążowników brytyjskich: w pełni stalowych, pancernopokładowych „Iris” i „Mercury”, a następnie – typu Mersey[1]. W 1872 został sekretarzem Biura Konstrukcyjnego Admiralicji, dwa lata później – zastępcą konstruktora, w 1881 – głównym konstruktorem (Chief Constructor)[2].
Zachęcony wysokim uposażeniem, przeniósł się do zakładów Armstronga w Elswick, gdzie pomagał rozbudowywać stocznię[1] (zorganizował dział budowy dużych okrętów pancernych[2]). Dla Armstronga zaprojektował takie okręty jak krążowniki „Naniwa”, „Takachiho” (a także zbudowany w Yokosuce „Akitsushima”) dla Japonii, „Dogali” dla Włoch, czy „Panther” i „Leopard”dla Austro-Węgier .
W 1885 wrócił do biura konstrukcyjnego Admiralicji, mimo niższej pensji, i pozostał tam przez 17 lat, dochodząc do stanowiska Dyrektora Konstrukcji Okrętowych (Director of Naval Construction)[2], budując serie krążowników pancernopokładowych, pierwsze brytyjskie krążowniki pancerne, oraz przeddrednoty[1]. Dla Admiralicji zaprojektował m.in. pancerniki HMS „Renown” i „Nile”, czy krążowniki typu Pelorus, jak HMS „Pomone”. Łącznie był odpowiedzialny za budowę ponad 200 okrętów[2]. 7 czerwca 1888 został przyjęty do Royal Society[3]. W uznaniu zasług został w 1895 komandorem Orderu Łaźni[2].
Należał do Institution of Civil Engineers, rady Institution of Naval Architects; był członkiem Royal United Service Institution i członkiem honorowym NE Coast Institution of Engineers & Ship Builders. W latach 1871-73 wykładał w Akademii w South Kensington, a następnie, do 1881, w Royal Naval College. Był autorem wielu artykułów i książek na temat budowy okrętów. Royal Navy College przyjął jego Manual of Naval Architecture (Podręcznik architektury okrętowej) jako podręcznik; podobnie uczyniły (po przetłumaczeniu) floty niemiecka i włoska. Jego dociekania teoretyczne i praktyczne koncentrowały się na zagadnieniach stabilności okrętów (m.in. metacentrycznej) i wytrzymałości strukturalnej, zwłaszcza podczas pracy na fali. Wiedza tak zdobyta posłużyła mu do stworzenia wielu nowatorskich i bardzo szybkich jednostek[3].
Przypisy
- ↑ a b c Peter Brooke: Warships for Export: Armstrong Warships 1867-1927. Gravesend: 1999, s. 13-14. ISBN 0-905617-89-4.
- ↑ a b c d e White, Sir William Henry. W: NA6967 [on-line]. Royal Society. [dostęp 2013-07-22].
- ↑ a b White, Sir William Henry. W: GB 117 The Royal Society [on-line]. Royal Society. [dostęp 2013-07-22].
Media użyte na tej stronie
Autor: Image sourced from 'Medals of the World' website: http://www.medals.org.uk/index.htm, Licencja: CC BY 2.5
Ribbon of the Order of the Bath
Autor: Image sourced from 'Medals of the World' website: http://www.medals.org.uk/index.htm, Licencja: CC BY 2.5
Ribbon of the Order of the Bath
Sir William White (1845-1913)
A three-quarter length portrait, slightly to the left, showing White in a black suit; he holds a paper in his left hand and his right rests on a book on a table to the left. The portrait was commissed by his colleagues upon his retirement in 1902; it was presented to Lady White the following year.
William Henry White was apprenticed as a shipwright in the royal dockyard at Devonport. He then attended the Royal School of Naval Architecture and Marine Engineering at South Kensington, 1864–67, attaining the highest honours. White then became professional secretary to Sir Edward James Reed, the chief constructor of the Navy. He later became secretary to the council of construction. White was involved in cruiser design in the 1870s, but left the Admiralty in 1883 to become designer and manager at the new Armstrong yard at Elswick-on-Tyne. He returned, however, to the Admiralty in 1885 as director of naval construction. Before his retirement in 1902, he was responsible for the design of large numbers of battleships, cruisers and other vessels. He also lectured at the Royal Naval College in Greenwich.
The artist's name supplied by Denis Browne, grandson of Sir William White, in September 2006.