Wiosna

Wiosna na wyspie Mainau
Wiosna w lesie − dywan zawilców gajowych
Obraz, alegoria wiosny pędzla René Lelonga pt. Radości wiosny, ok. 1890-1900
Kwiat (wiosna)
Kwiaty rosnące na drzewie
Wiosna w Parku Skaryszewskim w Warszawie (fotografia barwna, 1939)

Wiosna − jedna z czterech pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się umiarkowanymi temperaturami powietrza z rosnącą średnią dobową oraz umiarkowaną ilością opadu atmosferycznego.

Meteorologia

Wiosna astronomiczna rozpoczyna się w momencie równonocy wiosennej i trwa do momentu przesilenia letniego, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 21 marca a 22 czerwca (na półkuli południowej między 23 września a 22 grudnia); czasami daty te wypadają dzień wcześniej lub dzień później, a w roku przestępnym mogą być dodatkowo cofnięte o jeden dzień. Podczas wiosny astronomicznej dzienna pora dnia jest dłuższa od pory nocnej, a ponadto z każdą kolejną dobą dzień jest dłuższy, noc krótsza, aż do przesilenia letniego, od tego dnia dni stają się krótsze, a noce dłuższe. Temperatura powietrza wiosną rzadko spada poniżej 0 °C.

Za wiosnę klimatyczną przyjmuje się okres roku, w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 5 a 15°C. Zasadniczo wiosnę poprzedza zima, jednak pomiędzy tymi okresami znajduje się klimatyczny etap przejściowy − przedwiośnie. Za początek wiosny fenologicznej przyjmuje się początek wegetacji oraz kwitnienie przebiśniegów i krokusów. W zależności od kontynentu i strefy klimatycznej, pory roku zmieniają się wcześniej, bądź później i trwają dłużej, bądź krócej.

Dla półkuli południowej wszystkie opisane daty i zjawiska są przesunięte o pół roku. Za miesiące wiosenne na półkuli północnej uznaje się marzec, kwiecień i maj, a na południowej wrzesień, październik i listopad.

Data początku wiosny

Pierwszy dzień wiosny obchodzony jest w dniu równonocy wiosennej, który najczęściej przypada w dniu 21 marca, dnia poprzedniego lub następnego, w zależności, gdzie jest obserwowany. W XX wieku wiosna w strefie czasowej Polski rozpoczynała się zwykle 21 marca, zaś w miarę przybliżania się końca stulecia coraz częściej 20 marca. W 2011 roku pierwszy dzień wiosny przypadł na 21 marca (godz. 00:21), zaś wszystkie kolejne do roku 2043 będą przypadać wyłącznie 20 marca, a od 2044 roku – 19 albo 20 marca. Kolejny początek wiosny w dniu 21 marca nastąpi dopiero w roku 2102[1]. Przyczyną zjawiska jest różnica czasu trwania roku kalendarzowego i zwrotnikowego, wyrównywana poprzez stosowanie kalendarza gregoriańskiego. Rok 2000 był rokiem przestępnym (w przeciwieństwie do lat 1700, 1800, 1900) i przez to data równonocy wiosennej (jak i daty równonocy jesiennej i przesileń) przesunęły się w kierunku początku roku (efekt "spóźniania się kalendarza"). W roku 2100, w wyniku pominięcia jednego roku przestępnego, daty znów przesuną się o 1 dzień dalej, "powracając" na swoje miejsce.

Kultura symboliczna

Mezopotamia

W starożytnej Mezopotamii obchodzono uroczystości związane ze zbiorem zbóż. Święto to nosiło nazwę Akitu. Uroczystości noworoczne obchodzono w większości miast starożytnej Mezopotamii. Gdy pomiędzy sobą stanęli Marduk i Aszur akitu zyskało nowe znaczenie jako święto narodowe, obchodzone na początku roku w stolicy z udziałem króla, oraz elit dworskich i kapłańskich.

Iran

Nouruz to tradycyjne irańskie święto nowego roku, obchodzone w dniu równonocy wiosennej, od 2010 obchodzone na arenie międzynarodowej. Nazwa święta pochodzi z języka staroperskiego od słów nava (nowy) i rəzaŋh (dzień), i zachowuje swoje znaczenie również we współczesnym języku perskim.

Polska

W religii chrześcijańskiej wiosną obchodzone są uroczystości Wielkiejnocy, która jest najważniejszym świętem tego wyznania[2]. Uroczystości wielkanocne poprzedza Wielki Tydzień. Ostatnie trzy doby tego tygodnia: Wielki Czwartek (wieczór), Wielki Piątek, Wielka Sobota i Niedziela Zmartwychwstania znane są jako Triduum Paschalne (Triduum Paschale).

Z obchodami świąt wielkanocnych związanych jest wiele zwyczajów ludowych. Przetrwały one do współczesności w formie szczątkowej, jak na przykład pożegnanie zimy polegające na rytualnym spaleniu bądź utopieniu kukły symbolizującej Marzannę – boginię zimy i śmierci[3]. Wspólne spożywanie malowanych jajek (pisanek), również pochodzące jeszcze z tego okresu, z czasem stało się częścią obchodów wielkanocnych[4]. W rodzimowierstwie słowiańskim nadejście wiosny celebruje święto Jarych Godów, przypadające na wiosenną równonoc. W wierzeniach rodzimowierców jest to czas, gdy bóg Jaryło pokonuje boga Welesa, a wyznawcy wykonują zabiegi mające zapewnić płodność ziemi[5].

1 maja obchodzone jest Święto Pracy, obchodzone od 1890. Święto mające na celu podkreślenia pracy ludzkiej, upamiętnia je pochód pierwszomajowy. W Polsce od 1950 jest świętem państwowym, wolnym od pracy[6].

3 maja obchodzone jest w Polsce Święto Narodowe Trzeciego Maja, ustanowione w 1919[7], oraz ponownie w 1990[8] w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Zwierzęta

Wiosną wszystkie organizmy zwiększają swoją aktywność po zimowym uśpieniu. Zwierzęta rozpoczynają rozmnażanie. W każdym środowisku sieć pokarmowa jest bardziej skomplikowana niż zimą. Świat zwierząt przechodzi okres budzenia się do życia, a następnie rozpoczyna się pierwsza faza okresu rozmnażania, czyli dobieranie się w pary i zapłodnienie u zwierząt. Niektóre ptaki powracają z cieplejszych stref klimatycznych.

Rośliny

Gdy dni stają się coraz dłuższe, a odczuwalna temperatura powietrza wzrasta, rośliny budzą się, wypuszczają liście bądź zakwitają. Na drzewach pojawiają się liście, np. na Mazowszu najwcześniej około 24 marca, a najpóźniej w ostatniej dekadzie kwietnia[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. Początki por roku (ang.)
  2. Wojciechowski M.: Wielkanoc, Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego, Pascha. W: Religia. Encyklopedia PWN. T. 9. s. 410.
  3. Węckowska 2015 ↓, s. 113.
  4. Gieysztor 2006 ↓, s. 240.
  5. Węckowska 2015 ↓, s. 118.
  6. Ustawa z dnia 26 kwietnia 1950 r. o ustanowieniu dnia 1 maja świętem państwowym (Dz.U. z 1950 r. nr 19, poz. 157)
  7. Ustawa z dnia 29 kwietnia 1919 r. o święcie narodowem trzeciego maja (Dz.Pr.P.P. 1919 nr 38 poz. 281)
  8. Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o przywróceniu Święta Narodowego Trzeciego Maja (Dz.U. z 1990 r. nr 28, poz. 160)
  9. Wiosna – WIEM, darmowa encyklopedia

Bibliografia

  • Aleksander Gieysztor: Mitologia Słowian. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego. ISBN 978-83-235-0234-0.
  • Daria Węckowska: „Sława Bogom!”, czyli o dynamice komunikacji ze słowiańskimi bogami. W: Antropologia komunikacji. Od starożytności do współczesności. Wrocław: Polska Akademia Nauk oddział we Wrocławiu, 2015, s. 107–120. ISBN 978-83-934204-6-9.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Zawilec gajowy cm02.jpg
Autor: Tomasz Kuran aka Meteor2017, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Zawilec gajowy w lesie w pobliżu Radziejowic.
Warszawa Polska 1939 Henryk Poddębski.jpg
Spring in Warsaw, Poland in 1939. Skaryszew Park (it's an alley by the pond Kaczy). This is Agfacolor photograph and it was not colorized. Photographed before the Second World War.
Oznaki wiosny.jpg
Autor: Matmas170, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kwiaty
Frühlingsallee Tulpenblüte 2010 (1).jpg
Autor: Harke, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wiosenna aleja na wyspie Mainau na Jeziorze Bodeńskim podczas kwitnienia tulipanów.
Frühlingslandschft Aaretal Schweiz.jpg
(c) Benjamin Gimmel, CC-BY-SA-3.0
Frühlingslandschaft in der Schweiz (Aaretal, zwischen Thun und Bern)
René Lelong - Joys of Spring.jpg
René Lelong - Radości wiosny (ok. 1890-1900).